Παρακολούθησα, όσο μπορούσα, τη συζήτηση στη Βουλή, και μπερδεύτηκα ακόμη πιο πολύ. Τελικά, ό,τι έχει σχέση με τα εξοπλιστικά που γίνονται βαριά πολιτικά είναι σαν τους μιγαδικούς. Είναι, δηλαδή, πραγματικοί αριθμοί με την προσθήκη του στοιχείου i, της φανταστικής μονάδας.
Όταν λοιπόν η φαντασία αναλαμβάνει να αποκωδικοποιήσει την πραγματικότητα, παράλογο δεν είναι να προκύπτουν αντιφατικές ερμηνείες.
Άκουσα τους μεν για τον «εξουσιοδοτημένο από τη Σαουδική Αραβία και το έγγραφο το αυθεντικό και εν συνεχεία επίσημο πιστοποιητικό», ζαλίστηκα λίγο με τα τηλεγραφήματα του πρέσβη ότι υπάρχει «αξιόπιστη πηγή στο στενό περιβάλλον Σαουδάραβα υπουργού με πρόσβαση στο υπουργικό συμβούλιο της χώρας που ζήτησε συνάντηση και η οποία λέγει ότι επειδή εμπλέκεται ελληνική εταιρεία, η πηγή λέει ότι πρέπει να έρθει ο ίδιος στην Ελλάδα, προκειμένου να έχει συνεργασία για να πάρει η σαουδαραβική πλευρά φθηνότερα το υλικό. Αν συμφωνεί η ελληνική πλευρά, ο σύνδεσμος αυτός προτίθεται να μεταβεί άμεσα στην Αθήνα», χάθηκα σε ενδιάμεσους, διάμεσους και παράμεσους.
Άκουσα τους δε να εξαπολύουν οβίδες «γιατί ξεπουλάτε στρατιωτικό υλικό με τη βοήθεια μεσαζόντων», να θέτουν σειρά λογικοφανών ερωτημάτων για την πορεία των βλημάτων και να αποδομούν τα περί ηθικών πλεονεκτημάτων. «Μισό πραγματικοί, μισό γυρνάμενοι μες στο μυαλό» αριθμοί και πεδία, πιστοποιήσεις και διαβαθμίσεις γίναν χυλός. Πού είναι η συμφωνία, πού είναι η σκευωρία; Όλα όσα είδα ήταν η σκιά που ρίχνουν αυτά που δεν ξέρω και δεν καταλαβαίνω. Εκείνο που κατάλαβα, όμως, είναι αυτό που υποψιαζόμουν: όλοι ανακηρύχθηκαν νικητές στην ανταλλαγή βλημάτων και συνθημάτων. Μόλις σβήσαν τα φώτα, προέκυψαν τόσοι νικητές (τουλάχιστον επικοινωνιακά) όσοι ήταν οι διεκδικητές.
Σιγά το σπουδαίο, θα πείτε. Στις εν κρίσει πολιτείες, όλα τα σκεπάζουν οι φασαρίες. Άλλωστε, στο σύμπαν της πολιτικής που είναι αενάως διαστελλόμενο, διαστέλλονται οι έννοιες, ξεχειλώνουν οι συγγένειες, πλαταίνουν οι παθογένειες, ενώ ο παραζαλισμένος πολίτης έχει άλλων βλημάτων έγνοιες.
