Δικαστική διαμάχη για τα απλήρωτα ενοίκια κοντά στα 500.000 κι άλλες οφειλές. Τι υποστηρίζει ο επιχειρηματίας.
Η δικαστική διαμάχη από το 2014, του επιχειρηματία Ηλία Μαροσούλη για το Θέατρο RΕΧ με το Εθνικό Θέατρο και οι ζωγραφιές του Γ. Τσαρούχη. Δικαστική διαμάχη για τα απλήρωτα ενοίκια κοντά στα 500.000 κι άλλες οφειλές. Τι υποστηρίζει ο επιχειρηματίας.
Στα δικαστήρια για οφειλόμενα νοίκια αξίας περίπου 500.000 ευρώ βρέθηκε ο θεατρικός επιχειρηματίας, Ηλίας Μαροσούλης. Προκειμένου να τα πληρώσει, ζητά την οροφογραφία του Ρεξ, που -κατά τον ίδιο- φιλοτέχνησε ο Γιάννης Τσαρούχης και μείωση μισθωμάτων.
Ο επιχειρηματίας εδώ και έξη χρόνια δεν υπακούει στην οδηγία του Εθνικού και αρνείται να απελευθερώσει το Rex, με αποτέλεσμα το 2014 ο οργανισμός να καταθέσει αγωγή κατά του. Το εντυπωσιακό είναι πως το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών δεν δικαίωσε το Εθνικό ως νόμιμο ιδιοκτήτη, αλλά τον Ηλία Μαροσούλη με το αιτιολογικό ότι ο συγκεκριμένος χώρος χρησιμοποιείται «ως μουσικό θέατρο φιλοξενώντας καταξιωμένους καλλιτέχνες». Έτσι, δόθηκε αναγκαστική παράταση μίσθωσης του Rex που προστατεύεται από σχετικό νόμο – παρόλο δε που το Εθνικό καταγγέλλει πως από το Φεβρουαρίο του 2012 δεν καταβάλλει ούτε το προκαθορισμένο ποσό του ενοικίου!
Το Διοικητικό Συμβούλιο του οργανισμού απευθύνεται τώρα στο Εφετείο Αθηνών – η υπόθεση θα εκδικαστεί την προσεχή εβδομάδα – «με την πεποίθηση ότι αυτό συνιστά υποχρέωσή μας με βάση τον καταστατικό χάρτη του θεάτρου και στην προστασία του δημόσιου συμφέροντος και του πολιτισμού».
Το Εθνικό σκοπεύει να φιλοξενήσει στην ισόγεια αίθουσα που θα εκκενωθεί, χωρητικότητας άνω των 1.100 θέσεων (πλατεία 803 θέσεων, περιμετρικό εξώστη με εννέα θεωρεία 321 θέσεων) πλήθος δραστηριοτήτων: θα στεγάσει την παιδική σκηνή του Εθνικού θεάτρου που μέχρι τώρα λειτουργεί στο υπόγειο του Rex, το ιστορικό Σινεάκ, που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει παιδιά – θεατές με ειδικές ανάγκες. Παράλληλα, το Εθνικό θέλει να στεγάσει στο κτήριο τα τμήματα σκηνοθεσίας και αρχαίου δράματος, ενώ θα εντάξει το χώρο στο ΕΣΠΑ για να ανανεώσει τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό του.
Ακόμα μία “σκηνή” του παλαιού δράματος εκτυλίχθηκε πριν λίγες ημέρες στο Πρωτοδικείο της Αθήνας, με επίκεντρο μισθώματα σχεδόν μισού εκατομμυρίου ευρώ και ένα έργο που -κατά τη μία πλευρά- ανήκει στο ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη.
Στο τμήμα Μισθώσεων βρέθηκαν οι εκπρόσωποι του Εθνικού Θεάτρου, ιδιοκτήτη του άλλοτε κραταιού Ρεξ, και ο Ηλίας Μαροσούλης, ο οποίος αποτέλεσε τον τελευταίο μισθωτή του χώρου. Σύμφωνα με τον οργανισμό, τα χρέη που άφησε μετά την έξωσή του ο θεατρικός επιχειρηματίας, υπολογίζονται στα 460.000 ευρώ, ενώ εκτιμάται ότι περίπου 10.000 ευρώ είναι οι λογαριασμοί, τρίτων οι οποίοι δεν καταβλήθηκαν.
Υπέρ του Εθνικού Θεάτρου κατέθεσε στο δικαστήριο υπάλληλος του υπουργείου Πολιτισμού. Ανέφερε ότι ο χώρος μισθώθηκε αρχικά το 1988 από τη Ρεξ ΑΕ και έγιναν κάποιες ανακαινίσεις, καθώς το κτίριο είχε καεί. Η εταιρία διαλύθηκε το 1995 και από τότε η διαχείριση πέρασε στο Εθνικό Θέατρο.
Ο μισθωτής έφυγε με έξωση το 2014, ενώ από το 2010 έληξε το συμβόλαιό του. Γνωρίζω ότι οφείλει μισθώματα από το Μάρτιο του 2012 έως το Φεβρουάριο του 2015, που συνολικά ανέρχονται στα 453.000 ευρώ” υποστήριξε η μάρτυρας και πρόσθεσε ότι δεν έχει υπάρξει καμία ενημέρωση γιατί δεν καταβάλλονται τα ποσά και αν προτίθεται να το κάνει. Σύμφωνα πάντως, με την κατάθεσή της, στόχος του Εθνικού Θεάτρου είναι να αποδεσμεύσει το Ρεξ, έτσι ώστε να ξεκινήσει να χρησιμοποιείται ξανά και να φέρνει κάποια έσοδα.
Από την πλευρά του, ο Ηλίας Μαροσούλης, ιδιοκτήτης διαφόρων νυχτερινών κέντρων στο παρελθόν, πέρασε στην αντεπίθεση -μάλιστα υπάρχει και μία αγωγή που αναμένεται να συζητηθεί τους επόμενους μήνες- ισχυριζόμενος ότι αρχικά θα πρέπει να του επιστραφεί η οροφογραφία που κοσμεί το γυάλινο θόλο του Ρεξ, καθώς -όπως υποστήριξε- το έργο, με τίτλο “Εργάτες στο πηγάδι”, έχει φιλοτεχνήσει ο φίλος του Γιάννης Τσαρούχης και κατά τις εκτιμήσεις του, έχει αξία πέντε εκατομμυρίων ευρώ.
Ανεβαίνοντας στο βήμα του μάρτυρα, ανέφερε πως τα μισθώματα, που οφείλει είναι λίγα: “Δεν εχω καταβάλει τα 2 – 3 τελευταία χρόνια της μίσθωσης, γιατί συζητούσαν να μου κάνουν έξωση. Στη συνέχεια κέρδισα την πρωτόδικη απόφαση και περίμενα να τελεσιδικήσει για να δω τις επόμενες κινήσεις μου”. Όπως είπε, όταν πλέον τελεσιδίκησε η υπόθεση, δικαιώνοντας το Εθνικό Θέατρο, ο επιχειρηματίας ζητούσε “προφορικά τους πίνακες και μείωση ενοικίου και μου έλεγαν ότι δεν μπορούν να κάνουν διακανονισμό”.
Μάρτυρας: Όταν πήρα το Ρεξ, ήταν καμμένο και κατεστραμμένο και έδωσα την ψυχή μου…
Πρόεδρος: Για αυτό το διάστημα δεν πληρώσατε τίποτα;
Μάρτυρας: Ναι, αλλά έκανα έργο τεράστιο στην Αθήνα. Και έρχονται σήμερα οι Σύριοι και τα πρεζόνια και μένουν μέσα… Ο Γιάννης Τσαρούχης είναι φίλος μου και του ζήτησα να μου φτιάξει την οροφή του Ρεξ. Να κοιτάνε οι εργαζόμενοι τους θεατές που διασκέδαζαν. Αυτη ήταν η ιδέα και όταν μου την είπε, χάρηκα γιατί κι εγώ εργάτης ήμουν και μου άρεσε..
Έργο του Τσαρούχη ή του Πολυχρονιάδη;
Ωστόσο, η δικηγόρος του Εθνικού Θεάτρου είχε διαφορετική άποψη. Ανέφερε ότι το έργο φιλοτεχνήθηκε από το Γιώργο Πολυχρονιάδη, όπως κι ο ίδιος αναφέρει στο βιογραφικό του, και μόνο η επίβλεψη του έργου ανήκει στον Τσαρούχη. Μάλιστα, επεσήμανε ότι το έργο ολοκληρώθηκε το 1988, ενώ ο Γ. Τσαρούχης έφυγε από τη ζωή το 1989, αλλά και πως η συμφωνία που υπήρξε για τη μίσθωση τη δεκαετία του 1980, ήταν ότι ο Ηλίας Μαροσούλης δεν θα κατέβαλε μισθώματα. Αντ’ αυτού θα ανακαίνιζε το θέατρο, χωρίς τη δυνατότητα να διεκδικήσει κάτι από αυτά ως δικά του.
Σε αυτά ο θεατρικός επιχειρηματίας απάντησε ότι ο ίδιος είχε συμφωνήσει με το Νίκο Κούρκουλο και το Μανόλη Κορρέ, τότε διευθύνοντες του Εθνικού Θεατρου ότι το έργο του ανήκει: “Για αυτό το λόγο το έργο δεν αναφέρεται σε καμία έκθεση και κανένα συμβόλαιο” είπε και υπογράμμισε: “Θέλω να πάρω το έργο μου και να μου κάνουν μείωση. Με ποιά βαση χρωστάω νοίκια; Την ψυχή μου έβαλα εκεί μέσα!”
Όσο για το ποιός φιλοτέχνησε τελικά την οροφογραφία, ο Ηλίας Μαροσούλης αν και αρχικά ανέφερε πως “ο Πολυχρονιάδης ήταν εργάτης του Τσαρούχη. Ηταν ένας από τα 10 παιδιά. Η έμπνευση ήταν του Τσαρούχη”.
