Περιττές οι βαθυστόχαστες αναλύσεις για τους πλειστηριασμούς. Κάλυψε πλήρως το θέμα ο υπουργός Οικονομικών. «Πλειστηριασμοί δεν χρειάζονται μόνο για να έχουμε καλές τράπεζες αλλά και για αναπτυξιακούς και κοινωνικούς λόγους. Αν οι τράπεζες δεν μπορούν να δανείσουν στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, έχουμε πρόβλημα. Αν οι τράπεζες δεν δώσουν νέα δάνεια σε νέα ζευγάρια, έχουμε ένα κοινωνικό πρόβλημα». Από το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», στο αφήγημα «οι πλειστηριασμοί είναι αναπτυξιακοί».
Είναι αναπτυξιακοί προφανώς μόνο όταν τους υλοποιεί αυτή η κυβέρνηση. Ειδάλλως, είναι ειδεχθείς και τρισκατάρατοι. Δεν υπάρχει αναλυτής οποιασδήποτε σχολής σκέψης που να μην αναγνωρίζει τη σκληρή πραγματικότητα. Αν δεν βρεθεί λύση με τα «κόκκινα» δάνεια στις τράπεζες, η οικονομία θα παραμένει όμηρος της έλλειψης ρευστότητας και η επιστροφή στην ανάπτυξη θα αποτελεί το πιο σύντομο ανέκδοτο μαζί με τη βιώσιμη μείωση της ανεργίας. Πολλοί θεωρούν ότι υπαναχώρησε από τη θέση του για άμεσο εξονυχιστικό έλεγχο στις ελληνικές τράπεζες με πιθανή μια νέα ανακεφαλαιοποίηση. Κάνουν λάθος. Στην πραγματικότητα, εγκατέλειψε την αξίωση για τη διενέργεια AQR -αξιολόγηση ποιότητας ενεργητικού- μετά τη δέσμευση της ΕΚΤ ότι θα διενεργήσει νωρίτερα τα stress tests, αναλαμβάνοντας επιπλέον στοχευμένες αξιολογήσεις στοιχείων.
Δεν είναι τυχαία η τελευταία παρέμβαση Ντράγκι: «Τα stress tests, που θα γίνουν νωρίτερα από τα ευρωπαϊκά, θα δείξουν αν απαιτείται διορθωτική δράση πριν από το τέλος του προγράμματος». Με λίγα λόγια, τα αποτελέσματα της διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων, με κύριο εργαλείο τους πλειστηριασμούς, θα κρίνουν αν οι τράπεζες θα χρειαστούν νέα ανακεφαλαιοποίηση, λέξη που συχνά ισοδυναμεί συνειρμικά με την απειλή για «κούρεμα» καταθέσεων. Ωστόσο, πλειστηριασμοί δεν σημαίνει «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω».
Είναι γνωστή, για παράδειγμα, η άποψη σύμφωνα με την οποία οι τράπεζες θα έπρεπε να είναι υποχρεωμένες, πριν πωλήσουν ένα «κόκκινο» δάνειο σε ένα fund, να παρέχουν τη δυνατότητα στον καταναλωτή, εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος, να το αγοράζει στην τιμή που θα το αγόραζε το fund. Σημειωτέον, διευθέτηση των «κόκκινων» δανείων δεν σημαίνει πλειστηριασμοί και τελεία, αλλά πλειστηριασμοί και αύξηση της χρηματοδότησης από τις τράπεζες προς την πραγματική οικονομία, γεγονός που με τη σειρά του θα μετριάσει τις απώλειες από την άχαρη και επώδυνη εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων. «Αυτή η κυβέρνηση έχει φέρει πολλά μέτρα που έπρεπε να φέρουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις για να αντιμετωπίσουν τα “κόκκινα” δάνεια». Και σε αυτό έχει δίκιο ο κ. Τσακαλώτος. Με τη διαφορά ότι ο ίδιος σήμερα δεν έχει να αντιμετωπίσει τη δημαγωγική ρητορική την οποία το κόμμα του είχε υιοθετήσει ως αντιπολίτευση. Όμως είναι εκείνος τελικά που «βγάζει στο σφυρί» τα ακίνητα των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Στερνή μου γνώση.
