Πώς κυβερνούσα. Ποιοί με πολέμησαν και έρριξαν την Κυβέρνησή μου το 1993. Οι Κολλάδες και οι κολλημενοι καραμανλικοί. Θα προβληθεί σταδιακά από τον ΣΚΑΙ και θα δημοσιευθεί στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Με τον απαράβατο όρο-όπως είχε κάνει και ο Κων. Καραμανλής με τον Σταύρο Ψυχάρη- να προβληθεί μόνο μετά τον θάνατό του, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης σε ηλικία 89 ετών πριν από δέκα χρόνια είχε παραχωρήσει μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης. Πέρασαν από τότε δέκα και μισό χρόνια.
Η συνέντευξη προκειμένου να περατωθεί χρειάστηκαν 6 μήνες, ενώ η καταγραφή της είναι συνολικής διάρκειας 30 ώρες. Ο πρώην πρόεδρος αυτή τη φορά μίλησε ανοιχτά στον Αλέξη Παπαχελά και δεν δίστασε να απαντήσει σε κάθε ερώτηση, όπως ΄άλλωστε συνήθιζε.
Πρόκειται για αναλυτική αναδρομή του πρώην πρωθυπουργού στα πολιτικά γεγονότα που σημάδεψαν την Ελλάδα από το 1960 και μετά.
Στην έκτακτη εκπομπή του ΣΚΑΪ με παρουσιαστή τον Παύλο Τσίμα και καλεσμένους τον πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΣτΕ, Παναγιώτη Πικραμμένο και τον πρώην υπουργό Γιάννη Παλαιοκρασσά, παρουσιάστηκε ένα πολύ μικρό απόσπασμα από την συνέντευξη, με την υπόσχεση ότι θα ακολουθήσουν και άλλες εκπομπές στις οποίες θα προβληθεί όλο το υλικό με την συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο εκλιπών.
«Ποτέ δεν υπολόγισα το πολιτικό κόστος. Είχα την πολιτική άνεση γιατί ποτέ δεν υποσχέθηκα τίποτα στον λαό. Το μόνο που είχα πει προεκλογικά ήταν ότι θα βελτιώσω το επίπεδο του ελληνικού λαού, αλλά αυτό θα γίνει με περισσότερη δουλειά. Αυτό ζήτησα. Το θέμα του ΟΤΕ δεν ήταν μείζον θέμα, το θέμα του ΟΤΕ ήταν μείζον και κατέληξε να είναι μείζον, διότι ενεπλέκοντο τα ιδιωτικά συμφέροντα(με επικεφαλής γνωστό μεγαλοεπιχειρηματία στον χώρο των τηλεπικοινωνιών και του ποδοσφαίρου και δύο εκδότες) τα οποία σε τελική ανάλυση έριξαν την κυβέρνηση…Η κυβέρνηση μας δεν συμβιβάστηκε, καθόλου και η οποία είχε το θάρρος να παίρνει τις αποφάσεις που ωφελούσαν τον τόπο, κατά την δική μας κρίση βέβαια, αλάθητοι δεν ήμαστε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν κάναμε κανέναν συμβιβασμό ούτε για συναισθηματικούς λόγους, φιλικούς και πολύ περισσότερο γι’ ότι τυχόν είχαμε επηρεαστεί από αντιπαροχές», σημείωσε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Όπως είναι φυσικό είχε αναφερθεί και στις σχέσεις του με τον Ανδρέα Παπανδρέου: «Με τον Ανδρέα δεν είχαμε ποτέ στενές επαφές. Όποτε όμως το απαιτούσε η περίσταση, σε περιόδους κρίσιμες για τη χώρα, δεν δίστασα να επικοινωνήσω μαζί του για να υπάρξει συνεννόηση και λύση». Σπάνια βέβαια γιατί στις σχέσεις το βάραινε η πολιτική αντιπαλότητα και σκληρή αντιπαράθεση από το 1965 έως το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου το 1996.
Μια από τις δυσκολότερες αποφάσεις που κλήθηκε να λάβει ήταν η ιδιωτικόποιηση των αστικών συγκοινωνιών στην Αθήνα και η σκληρή στάση των «Σταμουλοκολλάδων» , συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ. Ιδιαίτερα με τους Κολλάδες του ΠΑΣΟΚ τότε. Με αήθεις μεθόδους αντιπολίτευσης, ξεβρακώνοντας όσους συναδέλφους τους αποδέχονταν τη λύση της ιδιωτικοποίησης σε επαγγελματίες οδηγούς: «Δυσκολότερη ιδιωτικοποίηση από τα ΚΤΕΛ δεν υπήρχε. Έπρεπε να απολυθούν 7.500 άνθρωποι οι οποίοι είχαν συνδικαλιστική υποστήριξη και είχαν δημιουργήσει πολλά προβλήματα. Είχα πρόβλημα τότε διότι στην κυβέρνηση αυτή δεν συμφωνούσαν όλοι στην δική μου τακτική. Υπήρχε πάντοτε η πτέρυγα η μια, η οποία στην ουσία ήταν η παλιά καραμανλική, η παλιά ελληνική δεξιά η οποία δεν συμφωνούσε τουλάχιστον στην έκταση και τους ρυθμούς που εγώ ήθελα». Πρόκειοται για τους λεγόμενους «κολλημένους καραμανλικούς» δηλαδή κρατιστές, όπως τότε ο Μιλτιάδης Εβερτ, ο Αθαν.Κανελλόπουλος και Στύρος Δήμας. Συγκροτούσαν την εσωκομματική αντιπολίτευση πριν από τη ρήξη με τον Αντώνη Σαμαρά.
Τέλος, δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στον τρόπο με τον οποίο ασκούσε τα καθήκοντά του: «Το πρωί όταν έφτανα στο γραφείο είχα ήδη μια εικόνα της όλης κατάστασης, της χώρας. Σήκωνα το κόκκινο τηλέφωνο και μιλούσα με πολλούς υπουργούς, λέγοντάς τους τι να κάνουν. Στη συνέχεια μιλούσα και πιο κάτω. Σε προέδρους, διευθυντές, συγκαλούσα συσκέψεις. Διεύθυνα σαν τον μαέστρο της ορχήστρας. Η πολιτική ήταν πολιτική κυβερνητική, δεν ήταν πολιτική προσώπου».
