Πηγή:rigillis18.blogspot.gr
Στα χνάρια του Κιμ Γιονγ Ουν ο Αλέξης Τσίπρας, αφού δεν μπορεί να δώσει ψωμί στους νέους, δίνει δικαίωμα στην ψήφο στα 17.
Και αναρωτιέται κανείς αν αυτό αποτελεί εμβάθυνση της δημοκρατίας ή όχι.
Ψήφο στα 17, σύμφωνα με το Wikipedia, έχουν χώρες όπως η Βόρειος Κορέα και το Σουδάν.
Δηλαδή εκεί που ουσιαστικά υπάρχει κατ’ επίφαση δημοκρατία ή εκεί που το 15ο ή 16ο έτος της ηλικίας ενός άρρενα θεωρείται ισοδύναμο με το 25ο ή 30ο σε μια χώρα της δύσης, αφού η ζωή σε χώρες όπως το Σουδάν η ζωή ξεκινά πιο γρήγορα και πιο βάναυσα και ο
μέσος όρος ζωής με τη βία ξεπερνά το 65ο έτος της ηλικίας.
Σύμφωνα με το Wikipedia, λίγες είναι οι χώρες που ξεφεύγουν από τον γενικό κανόνα του δικαιώματος ψήφου στα 18. Ανάμεσα σε αυτές στις οποίες μπορούν να ψηφίσουν οι 17χρονοι είναι:
Ανατολικό Τιμόρ,
Ινδονησία,
Β. Κορέα,
Νότιο Σουδάν
Σουδάν
Από την άλλη, τα 16 έτη είναι το όριο στην Αργεντινή, την Αυστρία, τη Βραζιλία, την Κούβα, το Εκουαδόρ και τη Νικαράγουα μεταξύ άλλων.
Στην Ευρώπη το 2007 η Αυστρία έγινε το πρώτο μέλος της ΕΕ που έδωσε δικαίωμα ψήφου στα 16, για κάθε σκοπό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο κανόνας πρέπει να αλλάξει προς την κατεύθυνση αυτή.
Άτομα 16-18 ετών μπορούν να ψηφίσουν στη Βοσνία, τη Σερβία και το Μαυροβούνιο, με την προϋπόθεση ότι εργάζονται. Επίσης, σύμφωνα με την ίδια πηγή, σε κάποιες χώρες το όριο ηλικίας διαφέρει, ανάλογα αν πρόκειται για γενικές εκλογές, περιφερειακές ή δημοτικές.
Αρχικά, το δικαίωμα ψήφου στις δημοκρατίες ήταν γενικά στα 21 έτη, ή ακόμη και ψηλότερα, αλλά στη δεκαετία του ’70 μειώθηκε στα 18 χρόνια σε πολλές χώρες με τη λογική ότι οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις, οι γνώσεις σε ένα σύγχρονο κόσμο, συνεπώς και οι ωριμότητα, επέρχονται συντομότερα με τη βοήθεια της ενημέρωσης και της εμπέδωσης της δημοκρατίας και μπορεί να κρίνει με την ίδια ωριμότητα με εκείνη που παλαιότερα έκρινε στα 21, ηλικία που ταυτιζόταν με την ενηλικίωση στον σύγχρονο κόσμο.
Σύμφωνα με τη λογική του κ. Τσίπρα, ο οποίος φέρνει επάνω του βαριά –όπως φαίνεται- τα αποτυπώματα του 15μελούς, το παιδί των 17 ετών που ακόμα δεν έχει βγει στην κοινωνία αλλά οι παραστάσεις του κινούνται ανάμεσα στις αγωνίες του σχολείου για το μέλλον του, στο Facebook και στο… playstation έχει την ίδια κρίση με εκείνη του άνεργου ή του εργαζόμενου ή ακόμα και του νέου 18 ετών που έχει πλέον τελειώσει το σχολείο και βγαίνει στη μάχη της κοινωνίας, της οποίας τη βελτίωση ζητεί μέσω της ψήφου του. Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να καταλάβει, ίσως γιατί δεν το ένιωσε ποτέ, όπως δεν το νιώθουν τα περισσότερα παιδιά των ευπόρων οικογενειών, το σοκ που νιώθει ένας 18χρονος από την μετάβαση από τη σχολική κοινότητα στην κοινωνία.
Αν δει κανείς και όλα τα κράτη που παρέχουν ψήφο κάτω από τα 18, κυβερνώνται από καθεστώτα που ελάχιστη σχέση έχουν με την έννοια της δημοκρατίας, όπως τη γνωρίζουμε στον δυτικό κόσμο αφού η ψήφος σε ηλικίες κάτω των 18 δόθηκε για να δελεάσουν τους αποδέκτες του μέτρου και να αποσπάσουν τις ψήφους τους, όπως κάνει τώρα ο κ. Τσίπρας.
Η παροχή ψήφου στα 17 ή στα 16 δεν σημαίνει διεύρυνση της δημοκρατίας. Η δημοκρατία ενισχύεται όταν οι πολίτες αποκτούν γνώση και όχι όταν κατεβάζουμε το όριο ηλικίας στην δυνατότητα ψήφου. Η δημοκρατία για να λειτουργήσει καλύτερα χρειάζεται εκτός από ποσότητα και ποιότητα. Αν ο κ. Τσίπρας παράλληλα με την παροχή ψήφου στα 17 είχε διευρύνει και τη διδασκαλία της δημοκρατίας μέσω μαθημάτων όπως εκείνου της Αγωγής του Πολίτη, θα υπήρχε μια λογική, φυσικά για την εφαρμογή του μέτρου στην επόμενη γενιά των μαθητών του Λυκείου. Αλλά σήμερα, χωρίς προετοιμασία σε μαθήματα που έχουν σχέση με τη λειτουργία της δημοκρατίας και της γνώσης του Συντάγματος, η απόφαση παραπέμπει σε ψηφοθηρία.
Άλλωστε δεν είναι πολλοί από τους 17ρηδες που μπορούν να διαχωρίσουν το Σύνταγμα ως πλατεία από το Σύνταγμα ως καταστατικό χάρτη λειτουργίας της δημοκρατίας μας. Και αυτό είναι σίγουρα έλλειμμα δημοκρατίας που γίνεται όλο και εντονότερο όσο πηγαίνουμε σε μικρότερες ηλικίες.
Συνεπώς το μόνο που πετυχαίνει ο κ. Τσίπρας με την απόφασή του εκτός από την ψηφοθηρία είναι η αλλοίωση της δημοκρατίας, αφού δίνει το όπλο που έχει κάθε πολίτης σε μια δημοκρατία, να το κρατήσουν ανώριμα, σε μεγάλο βαθμό, χέρια, χωρίς να μπορεί να υπολογίσει κανείς εναντίον ποίου θα στραφεί αυτό το όπλο.
Επίσης είναι βέβαιο ότι πρόθεση του κ. Τσίπρα είναι να απευθύνεται σε όσο το δυνατόν λιγότερο ενημερωμένους πολίτες ή σε πολίτες με μικρότερη δυνατότητα κρίσης (και δεν είναι ρατσιστικό το ότι δεν μπορούν να έχουν την ίδια κρίση ένας που δεν έχει βγει ακόμα στη ζωή με κάποιον που έχει βγει) για να μπορεί να ελέγχει μέσω της προπαγάνδας που ασκεί, καλύτερα τη σκέψη τους.
Αυτή όμως δεν είναι η δημοκρατία για την οποία αγωνιστήκαμε, παλέψαμε και αγωνιούμε όσοι βλέπουμε ότι ο λαϊκισμός πριονίζει τα θεμέλιά της, με απρόβλεπτα, δυστυχώς, αποτελέσματα για το μέλλον της πατρίδας μας, αφού η πιθανή οργή μιας απαίδευτης ως προς τη λειτουργία της δημοκρατίας νεολαία, ίσως περισσότερο εξυπηρετήσει τα συμφέροντα ενός κόμματος “αντί” στα πάντα, όπως είναι η Χρυσή Αυγή, παρά τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος μετά την κυβερνητική του θητεία έχει καταταγεί στη συνείδηση των νέων ως “μια από τα ίδια και χειρότερα”!
