Η ζωή δεν είναι μόνο χαμηλά επιτόκια και υψηλοί τραπεζικοί δείκτες, είναι και η σκληρή καθημερινότητα με την οποία τίθενται καθημερινά αντιμέτωποι χιλιάδες νέοι στην Ευρώπη. Έστω λοιπόν και με κάποια καθυστέρηση, ο Μάριο Ντράγκι τοποθετήθηκε για το θέμα της ανεργίας των νέων, που είναι η μεγάλη πληγή της Ε.Ε. σήμερα.
«Εάν ο ένας στους δύο νέους είναι εκτός εργασίας – και αυτό συμβαίνει ακόμη σε κάποιες χώρες της Ευρώπης, πλήττεται σοβαρά η οικονομία, επειδή οι άνθρωποι που θέλουν να εργασθούν δεν μπορούν να βρουν δουλειά και οι δεξιότητές τους δεν αναπτύσσονται. Και απειλεί την κοινωνική αρμονία», δήλωσε ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).
Σε συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Guardian ο κ. Ντράγκι αναφέρθηκε στο γεγονός ότι η Ευρώπη προστατεύει τους παλαιούς εργαζόμενους εις βάρος των νέων. Σε πολλές χώρες, η αγορά εργασίας είναι ρυθμισμένη για να προστατεύει τους παλαιούς «ήδη απασχολούμενους» – ανθρώπους με μόνιμες και υψηλών αποδοχών συμβάσεις που προστατεύονται από ισχυρούς εργατικούς νόμους. Το παράπλευρο αποτέλεσμα είναι ότι οι νέοι εγκλωβίζονται σε προσωρινές συμβάσεις χαμηλών αποδοχών και απολύονται πρώτοι σε περιόδους κρίσης», σημείωσε.
Ο Πρόεδρος της ΕΚΤ επεσήμανε ότι η μείωση της ανεργίας των νέων αποτελεί προτεραιότητα για όλους και ότι ο πολύ χαμηλός πληθωρισμός προκαλεί αναδιανομή εισοδήματος από τους νέους προς τους ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας.
«Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν ένα άτομο μπορεί να συμμετέχει πλήρως στην οικονομία κατά τη διάρκεια της ζωής του – να έχει μία καλή εκπαίδευση, να βρει μία θέση εργασίας, να αγοράσει ένα σπίτι για την οικογένεια. Το εισόδημα και ο πλούτος ακολουθούν. Αυτό που με κάνει να ανησυχώ είναι ότι η αυξανόμενη ανισότητα μπορεί να εμποδίσει τους ανθρώπους να κάνουν αυτό. Είναι ένα θέμα που όλες οι κοινωνίες μας πρέπει να εξετάσουν προσεκτικά.
Ο ρόλος της ΕΚΤ σε αυτό είναι να διατηρήσει τη σταθερότητα των τιμών, η οποία αποτρέπει μία άδικη ανακατανομή. Για παράδειγμα, η έρευνά μας δείχνει ότι στην Ευρωζώνη ο πολύ χαμηλός πληθωρισμός καταλήγει σε ανακατανομή από τα νεότερα, πιο χρεωμένα νοικοκυριά, στα πιο ηλικιωμένα νοικοκυριά που είναι τυπικά καθαροί πιστωτές».
