Η δικτατορία της εικόνας

Η εικόνα (θηλυκό) είναι η δισδιάστατη εμφάνιση ή αναπαράσταση με τεχνικά μέσα ενός πραγματικού αντικειμένου αλλά και το είδωλο ενός ατόμου ή αντικειμένου και ο πίνακας ζωγραφικής σε ξύλινη επιφάνεια κυρίως για τη θρησκευτική λατρεία.

Η εικόνα τραβάει την προσοχή μας περισσότερο από ότι ένα απλό κείμενο, όλοι λίγο πολύ χαζεύουμε φωτογραφίες ειδησεογραφικού περιεχομένου, από εκδηλώσεις ή τις διακοπές ενός φίλου. Τα κοινωνικά δίκτυα αποθέωσαν την εικόνα και ας είμαστε ειλικρινής είναι το πρώτο που τραβάει την προσοχή μας. Απόδειξη; Ενώ το twitter φθίνει το instagram κυριαρχεί!

Αφορμή αυτού του άρθρου είναι μία φωτογραφία της υπέροχης Monica Belluci, από δημόσια εμφάνιση, η οποία δεν έχει υποστεί επεξεργασία και η πανέμορφη ηθοποιός φαίνεται ανθρώπινη και όχι αψεγάδιαστη χωρίς καμία ατέλεια. Ίσως επειδή στο παρελθόν η Monica Belluci έχει αγγίξει την τελειότητα και έχει υπάρξει αψεγάδιαστη, τώρα στα 52 της χρόνια, όπου παραμένει εξαιρετικά όμορφη συμβιβάζεται με το γεγονός ότι είναι μία πραγματική γυναίκα και όχι …αντικείμενο θρησκευτικής λατρείας. Χρειάζεται βέβαια υψηλή αυτοεκτίμηση και να έχεις αποδεχθεί τον εαυτό σου, με τις όποιες ατέλειες, να έχεις κατακτήσει την ισορροπία.

Με αφορμή αυτό το γεγονός αναρωτήθηκα αν προτιμώ να βλέπω ανθρώπους όπως η Monica Belluci, η Laureen Hatton ή ο Robert Redford, οι οποίοι μεγαλώνουν όμορφα και έχουν αποδεχθεί τις αλλαγές του χρόνου ή ανθρώπους που η πάλη τους με το χρόνο τους έχει παραμορφώσει όπως η Renée Zellweger ή ο Mickey Rourke. Ακόμα και οι εικόνες, που αποτελούν αντικείμενο θρησκευτικής λατρείας, παλιώνουν και ο χρόνος απλά μεγαλώνει την αξία τους. Είναι δυνατόν να έχουμε την απαίτηση να μένουν αναλλοίωτοι οι άνθρωποι;

Τροφή για σκέψη: Θέλουμε να βλέπουμε ανθρώπους παραμορφωμένους που μιλάνε σαν εγγαστρίμυθοι (κουνάνε μόνο το κάτω χείλος) ή ασφαλείς και ευτυχισμένους ανθρώπους;

Γράφει η Αγγελική Γρατσία