Γιώργος Κουρής:Η δικαίωση Κ. Καραμανλή για το Δημόσιο Χρέος.

Σημαντική ανάλυση του γνωστού οικονομολόγου Γιώργου Κουρή για την αποκατάσταση-μετά επτά χρόνια λάσπης- της ιστορικής και οικονομικής αλήθειας.
Στην εξόφληση του χρέους το σημαντικότερο πράγμα είναι τι σου αφήνει να πληρώσεις ο απερχόμενος. Στον τελευταίο προϋπολογισμό του ΠΑΣΟΚ, που κατατέθηκε στη Βουλή το Δεκέμβριο του 2003 και αφορούσε το προσεχές έτος, η εκτίμηση ήταν ότι για το έτος 2008 η ΝΔ επωμιζόταν να πληρώσει 14 δις ευρώ για δάνεια που ήδη είχε συνάψει η προηγούμενη κυβέρνηση και για το 2009 να πληρώσει άλλα 7 δις ευρώ (σελίδα 110 του προϋπολογισμού του κράτους για το έτος 2004).

Αυτή ήταν όμως η μισή αλήθεια γιατί είχε δράσει η δημιουργηκή λογιστική του τότε υπουργού Οικονομικών. Η υπόλοιπη μισή ήταν κριμένει σε τρείς υποσημειώσεις. Όπως ομολογείται στη συγκεκριμένη σελίδα του προϋπολογισμού, οι πράξεις swap που βαρύνουν το χρέος δεν είχαν συμπεριληφθεί στο χρέος (κορυφαίο παράδειγμα το swap που είχαν «κατασκευάσει» με την Goldman Sachs), καθώς και τα προμέτοχα, οι τιτλοποιήσεις, τα μετατρέψιμα ομόλογα και οι φυσικοί τίτλοι. Στα ψιλά γράμματα επίσης αναφέρεται κάτι το πολύ σημαντικό, ότι δεν είχαν προστεθεί στο χρέος οι εκδόσεις ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου που είχαν γίνει στο εξωτερικό. Αυτό υπέκρυπτε μια μεγάλη αμαρτία του ΠΑΣΟΚ, που ήταν ότι μια σειρά ομολόγων που είχαν εκδοθεί από ξένες τράπεζες (κυρίως στο Λονδίνο) και είχαν χρηματοδοτήσει τα εξοπλιστικά προγράμματα του Τσοχατζόπουλου-Παπαντωνίου, ύψους σχεδόν 9 δις ευρώ, ουδέποτε είχαν προστεθεί στο χρέος του Δημοσίου. Μια αμαρτία την οποία είχε εντοπίσει η Eurostat και απειλούσε να αλλάξει τα στοιχεία του χρέους μας μονομερώς.

Την δουλειά της εκ νέου σωστής αποτίμησης του Δημόσιου χρέους αναγκάστηκε να κάνει η ΝΔ το επόμενο έτος όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας. Η αναθεώρηση των δημοσιονομικών στοιχελιων, όπου τα κρυμένα χρέη βγήκαν στην επιφάνεια, έφερε τις λήξεις των δανείων στα προσεχή έτη στα πραγματικά τους υψηλά μεγέθη. Όπως φαίνεται στο διάγραμμα της συγκεκριμένης σελίδας του προϋπολογισμού για το έτος 2005, στο μεν 2008 αναλογούσαν λήξεις δανείων ύψους 20 δις ευρώ ενώ για το 2009 ήταν 21 δις ευρώ. Ούτε λίγο, ούτε πολύ για την διετία 2008-09 το ΠΑΣΟΚ αντί να πιστοποιήσει λήγον χρέος 41 δις ευρώ, είχε καταγράψει μόνο 21 δις ευρώ. Τα μισά δηλαδή.

Το σημαντικό γεγονός όμως που πρέπει να μνημονεύεται είναι ότι η ΝΔ κληρονόμησε για την διετία 2008-09 όπου έμελλε να ξεσπάσει και η παγκόσμια οικονομική κρίση κάποια επί πλέον 41 δις ευρώ από τον προηγούμενη διακυβέρνηση. Ο μόνος τρόπος να ανταπεξέλθει στο φορτίο εκείνο ήταν ένας νέος ισόποσος δανεισμός προκειμένου να αποπληρωθούν οι λήξεις των παλαιών δανείων.
Πολύ σωστά λοιπόν ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Σταθάκης εξήγησε στη Βουλή πως δημιουργήθηκε και από ποιούς το υπέρογκο Δημόσιο Χρέος των επίμαχων ετών 2008 και 2009. Γεγονός βέβαια που πολλαπλά είχε επισυμανθεί από τους βουλευτές της ΝΔ στο παρελθόν.

«ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 12.10.2016.
Δικαίωση Καραμανλή από Σταθάκη: “Από το 1980 το χρέος εκτοξεύθηκε – Το 2008 δανειστήκαμε για παλιά δάνεια”

Επιχειρήματα που μέχρι σήμερα μεταχειρίζονταν υπουργοί καραμανλικών κυβερνήσεων, για να καταδείξουν ότι ο άκρατος δανεισμός της χώρας οφείλεται στα πεπραγμένα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ υιοθέτησε από τη Βουλή ο Υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης με την καραμανλική πλευρά να κάνει ήδη λόγο για δικαίωση.

“Το χρέος παρέμεινε σταθερό σε ποσοστό 110% του ΑΕΠ εως το 2005. Παρέμενε στο ίδιο ποσοστό λόγο ρυθμών ανάπτυξης. Το χρέος δημιουργήθηκε από το 1980 και μετά σε μια 20ετία με κορύφωση του δανεισμού” είπε αρχικά ο κ. Σταθάκης όπως υποστηρίζει άλλωστε και η καραμανλική πτέρυγα δείχνοντας την περίοδο διακυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη, ενώ αναφερόμενος συγκεκριμένα στην περίοδο Καραμανλή και το 2008 ο κ. Σταθάκης υιοθέτησε το κύριο επιχείρημα των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών του Κώστα Καραμανλή: “Το 2008 προκάλεσε εκρηκτική άνοδο των νέων δανειακών αναγκών της χώρας που κάλυπταν τον παλιό δανεισμό” είπε ο κ. Σταθάκης λέγοντας επί της ουσίας ότι η χώρα δανείστηκε το 2008 για να πληρώσει δάνεια προηγούμενων κυβερνήσεων.