ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ
Ο Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης (κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης, 25 Ιουλίου 1924 – 12 Ιουλίου 1994) ήταν Έλληνας Μικρασιάτης μοναχός που έζησε κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα και έγινε ευρέως γνωστός για τον βίο και το έργο του. Η αγιοκατάταξή του ως αγίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας πραγματοποιήθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στις 13 Ιανουαρίου2015.]
Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του στις 12 Ιουλίου.
Ήδη πριν το θάνατο του Παΐσιου, είχε αρχίσει να σχηματίζεται ένας μύθος γύρω από το όνομά του και έγινε πρόσωπο αμφιλεγόμενο για τη μοναστική κοινότητα του Άθω: κάποιοι παλαιότεροι μοναχοί και ζηλωτές, όπως εκείνοι της Μονής Εσφιγμένου, του ασκούσαν κριτική.Σύμφωνα με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο Παΐσιος ήταν ένας από τους υπεύθυνους για την αναβίωση του μοναχισμού στο Άγιο Όρος, που βρισκόταν σε παρακμή ως τη δεκαετία του 1960.Στην Ελλάδα και στο Άγιο Όρος είναι γνωστός μαζί με τον Άγιο Πορφύριο ως θαυματουργός και θεραπευτής.
Η θαυματολογία γύρω από τον γέροντα Παΐσιο έχει ως αποτέλεσμα εκατοντάδες άτομα να επισκέπτονται καθημερινά τη Μονή Αγίου Ιωάννη Θεολόγου στη Σουρωτή, όπου είναι θαμμένος, η οποία είναι γνωστή και με το όνομά του. Κυκλοφορούν επίσης δεκάδες βιβλία με διδασκαλίες του και προφητείες του, που έχουν να κάνουν με διάφορα θέματα, από το τέλος του κόσμου ως την ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης και αλβανικών εδαφών από την Ελλάδα. Το ενδιαφέρον για τον Παΐσιο ενισχύθηκε ιδιαίτερα την περίοδο της οικονομικής κρίσης αλλά και της ευρύτατης λαικής ευσέβειας στο πρόσωπο και τη μνήμη του.
ΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΟΥ ΑΠΕ- ΜΠΕ
«Τον γιο μας δώσαμε το όνομα Αρσένιος, στη μνήμη του Αγίου Παΐσιου, που τον αγαπάμε πολύ. Διάβασα όλα τα βιβλία με το λόγο του!», λέει η Νάντια Τουσινάιτε, πρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Βοήθειας του Αγίου Παΐσιου Αγιορείτη, στο χωριό Μπάρκοβο της περιοχής Πούσκιν, που βρίσκεται σε απόσταση 50 χλμ από τη Μόσχα.
Ο γιος της Νάντιας γεννήθηκε με προβλήματα στην ακοή και την ομιλία. «Σοκαριστήκαμε όταν μάθαμε ότι ο Αρσένιος μας είναι κωφάλαλος, μετά μού ήρθε η ιδέα να ιδρύσω στην ενορία της εκκλησίας μας, του Προφήτη Ηλία, ένα Κέντρο στο όνομα του Αγίου Παΐσιου για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες που θα έχει ως ύμνο του το ελληνικό τραγούδι “Ελένη”, της Άννας Βίσση!», λέει.
Η Νάντια, όπως και πολλοί άλλοι γονείς με ανάλογες περιπτώσεις στη Ρωσία, πιστεύουν, ότι μέσω των προσευχών στον άγιο Παΐσιο, ο Θεός μπορεί να θεραπεύσει τον Αρσένιο και όλα τα παιδιά που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες.
Συναντήσαμε τη Νάντια στο Κέντρο, στο πλαίσιο μια ημερίδας στη μνήμη του Άγιου Παΐσιου που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο κέντρο της Ρωσικής Ορθοδοξίας, τη Λαύρα του Οσίου Σεργίου στο Σέργκιεφ Ποσάντ.
Σε αυτή τη “Μέκκα” της ρωσικής Ορθοδοξίας, το πρώτο που αντικρίζει ο επισκέπτης είναι το άγαλμα του Οσίου Σεργίου Ροντονέζκι, ενός από τους πρώτους Ρώσους που αγιοποιήθηκαν, στην πλατεία έξω από τα τείχη της Λαύρας.
Σε απόσταση λίγων μέτρων μακριά, μπροστά στο ξενοδοχείο “Παλιά Λαύρα”, πίσω από δέντρα και μέσα από φυλλωσιές “κρυφοκοιτάζει” τους προσκυνητές ο …Λένιν. Στη δίμετρη βάση της προτομής του Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ υπάρχει επιγραφή με μεγάλα κεφάλαια γράμματα: “ΛΕΝΙΝ”.
Ωσάν ο γλύπτης του να είχε προβλέψει, ότι θα έρθουν καιροί που οι Ρώσοι, με πρώτους τους νέους, δεν θα αναγνωρίζουν φυσιογνωμικά τον ηγέτη που άλλαξε τον κόσμο.
Ο μπολσεβίκος ηγέτης, άθεος ο ίδιος, αλλά “θεός” για εκατοντάδες εκατομμύρια “πιστούς” του διαλεκτικού υλισμού στη Σοβιετική Ένωση και στον υπόλοιπο πλανήτη, “βλέπει” τώρα τους Ρώσους να διαβαίνουν κατά χιλιάδες ευλαβικά για προσκύνημα την πύλη της Μονής Λαύρας.
Παϊσιος εναντίον …Λένιν. Ήταν ο λενινισμός η επίσημη “θρησκεία” των Ρώσων, επιβεβλημένη άνωθεν, επί εβδομήντα και κάτι χρόνια, είναι τώρα ο χριστιανισμός στην ορθόδοξή του εκδοχή, μηδέποτε ξεριζωμένος πάντως, από τη συνείδηση του Ρώσου πιστού, που “πυρπολεί”, μέσω της ραγδαίας διάδοσης των μηνυμάτων του Παΐσιου, την ψυχή του.
Τώρα “σταρ” είναι στη Ρωσία ένας αγιορείτης μοναχός, ο Έλληνας Άγιος (πλέον) Παΐσιος. Τα βιβλία με τους λόγους του και την ασκητική ζωή του σαρώνουν εκδοτικά. Μέχρι τώρα έχουν πουληθεί περισσότερα από τρία εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ έχουν γυριστεί …εφτά κινηματογραφικές ταινίες και ετοιμάζεται και μια όγδοη.
Οι Ρώσοι, όμως, δεν θέλουν – κάποιοι εξακολουθούν και να τον νοσταλγούν – να ξεχάσουν και τον Λένιν.
Τον διατηρούν (οι παλαιότεροι) στη μνήμη τους, τον “προσκυνούν” όσοι το επιθυμούν, μουμιοποιημένο στην Κόκκινη Πλατεία, αλλά και σε …μπρούτζινη μορφή αγαλμάτων στην αχανή επικράτεια.
«Η προτομή δεν μεταφέρθηκε, δεν καταστράφηκε γιατί ανήκει πλέον στην ιστορία», μας εξηγεί ένας περαστικός μοναχός, κάνοντας τον σταυρό του υπέρ της σωτηρίας της ψυχής του Λένιν: «Ο Θεός να τον αναπαύσει!», λέει. Ένας μοναχός προσεύχεται για τον …Λένιν.
Αλλά ο Παΐσιος είναι μακράν ο πιο δημοφιλής Άγιος. Κατά χιλιάδες συρρέουν οι Ρώσοι πιστοί για προσκύνημα έξω από τη Θεσσαλονίκη, όπου είναι ενταφιασμένος ο Παΐσιος, κυκλοφορούν αναρίθμητες ιστορίες και μαρτυρίες γύρω από τη ζωή και τις προφητείες του.
«Κάποτε, ένας Ρώσος προσκυνητής ρώτησε τον γέροντα Παΐσιο πώς βλέπει τη Ρωσία και εκείνος τού απάντησε: “Βλέπω πολύ φως! Τού άρεσε ο ρωσικός λαός, γιατί -έλεγε- έχει μέσα του την ταπεινότητα», λέει ο πατήρ Μεθόδιος για τον Παΐσιο, τον οποίο γνώριζε προσωπικά.
Ο Ρώσοι δείχνουν να εμπνέονται από τον αγιορείτη Άγιο, αισθάνονται να τους δίνει ελπίδα, πιστεύουν ότι κάνει θαύματα.
«Όταν ήρθα από τη Αθήνα στη Μόσχα, δεν περίμενα τόση ευλάβεια», λέει ο 26χρονος σπουδαστής της Ακαδημίας του Πατριαρχείου Μόσχας, Κωνσταντίνος Μπαϊρακτάροβ. «Ο Παΐσιος είναι ένας σύγχρονος άγιος, που πρόλαβε και το κινητό τηλέφωνο, αλλά έχει πολλά κοινά με τον Όσιο Σέργιο Ροντονέζκι που ζούσε τον 15ο αιώνα. Με τόση αγάπη ο Παΐσιος είναι ο προστάτης της φιλίας των δυο λαών μας», τονίζει ο Κωνσταντίνος, παιδί παλιννοστούντων ομογενών Ποντίων από το Καζακστάν, που μεγάλωσε στην Αθήνα και από μικρός πήγαινε στην εκκλησιά της Παναγίας Σουμελά Αχαρνών. «Φοιτώ εδώ, στην Ακαδημία. Βοηθώ τους συμφοιτητές μου στην ελληνική γλώσσα, αλλά σκοπεύω να γυρίσω Ελλάδα», λέει.
Ο “απόστολος” του Παΐσιου στη Ρωσία, ο Ηγούμενος Κυπριανός, πρόεδρος του Ιδρύματος Διάσωσης του Πνευματικού και Ηθικού Πολιτισμού “Αγία Σκεπή” (Ποκρόφ), έκανε γνωστό ότι, μαζί με τον Δήμο Κόνιτσας, φέτος το καλοκαίρι προγραμματίζει τη διοργάνωση της εβδομαδιαίας συνάντησης νέων, με σκοπό τη δημιουργική περιγραφή του βίου του Αγίου Παϊσιου, σε κείμενα, φιλμ, αλλά και ζωγραφική”, λέει.
«Αυτές τις ήμερες της Σαρακοστής, με τη συμμετοχή Ελλήνων και Ρώσων, ομόφωνα ψηφίσαμε το πενταετή διεθνές πρόγραμμα, με τίτλο ‘Μοναχός Παΐσιος Αγιορείτης. Δοξολογία και Εκπαίδευση’. Είναι χαρά ιδιαίτερη ότι στην Κόνιτσα, την πατρίδα του Αγίου Παΐσιου, για τρίτη φορά θα διοργανώσουμε εκδηλώσεις για το έργο και τη ζωή του», τονίζει.
Ώρα περισυλλογής για τον ρωσικό λαό
«Είναι η ώρα περισυλλογής για τον ρωσικό λαό. Εμείς οι πιστοί δεν καλούμαστε να μάθουμε για τον Θεό, αλλά να είμαστε μαζί του, έτσι και με τον Άγιο Παΐσιο. Ο σκοπός δεν είναι μόνο να μάθουμε περισσότερα για τη ζωή του, αλλά να είμαστε μαζί του, να πατήσουμε στο μονοπάτι του Έλληνα αγιορείτη, του Άγιου Παΐσιου, που άνοιξε στον χριστιανικό κόσμο ένα νέο παράθυρο στον Θεό», είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Αρχιεπίσκοπος Βερεΐσκι και πρύτανης επί 20ετία της Πνευματικής Ακαδημίας Μόσχας, Ευγένιος (κατά κόσμο Βαλέριος Ρεσέτνικοβ).
«Ο νέος Άγιος Έλληνας έδωσε στο σύγχρονο άνθρωπο μια ελπίδα σωτηρίας. Δεν είναι τυχαίο πως αγαπιέται πολύ στη Ρωσία», επαναλαμβάνει ο ηγούμενος Κυπριανός (κατά κόσμο Βλαντίμιρ Γιάτσενκο), πρόεδρος του Ιδρύματος διαφύλαξης των πνευματικών και ηθικών αξιών της Ρωσίας “Πακρόφ” (Αγία Σκέπη), που διοργάνωσε την Ημέρα μνήμης του Αγίου Παϊσίου, στα έδρανα της Πνευματικής Ακαδημίας του Πατριαρχείο Μόσχα και πάσης Ρωσίας.
Ο Ρώσος αγιορείτης Τίχων – πνευματικός του Αγίου Παΐσιου
Την εκδήλωση μνήμης του Αγίου Παΐσιου, τίμησε ο υπουργός Δικαιοσύνης της Ρωσίας, Αλέξανδρος Κονοβάλοβ, που παρουσίασε το βιβλίο, στη ρωσική γλώσσα, για τον Ρώσο γέροντας αγιορείτη Τίχωνα, τον πνευματικό του Αγίου Παΐσιου.
«Η σημερινή αναγέννηση της Ρωσίας μπορεί να γίνει μόνο με την επιστροφή στις αιώνιες πνευματικές πηγές, στις οποίες το Άγιο Όρος, ο γέροντας αγιορείτη Τίχωνας και ο Άγιος Παΐσιος κατέχουν μία από τις πιο σημαντικές θέσεις», τόνισε ο Ρώσος υπουργός.
Οι πνευματικοί δεσμοί Ρώσων και Ελλήνων είναι βαθιά ριζωμένοι στην ιστορία των δυο χωρών, αλλά οι δεσμοί είναι και ανθρώπινοι, πνευματικοί. Η νέα έκδοση του βιβλίου για τον παπά – Τίχωνα, κατά κόσμον Τιμόθεο Γκολεγκώφ, του πνευματικού του γέροντα Παΐσιου, έρχεται να αναδείξει, ακόμα μια φορά, τους δυνατούς αυτούς δεσμούς. Ο γέροντας Τίχων γεννήθηκε το 1884 στη Ρωσία. Από μικρός αισθάνθηκε τη μοναχική κλίση, πήγε, προσκύνησε τους Αγίους Τόπους και εν συνεχεία ήρθε στο Άγιον Όρος. Κλείνοντας την παρουσίαση του βιβλίου, ο πρύτανης της Πνευματικής Ακαδημίας Μόσχας, Ευγένιος, παρατήρησε: «Πριν χρόνια σε καμιά περίπτωση δεν θα βλέπαμε κυβερνητικά στελέχη σε θρησκευτικές εκδηλώσεις, εκτός αν ήταν για την ειρήνη στον κόσμο. Σήμερα άλλαξαν οι εποχές, και διαπιστώνω πως ο ρόλος της θρησκείας και της πίστης βρήκε την πρέπουσα αναγνώριση της κυβέρνησής μας».
Η ελληνομάθεια – πηγή έμπνευσης στο Μοναστήρι της Λαύρας
«Τα ελληνικά τα λατρεύω, ειδικά την αρχαιοελληνική γλώσσα!», λέει με ενθουσιασμό στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ηγούμενος Διονύσιος και μας οδηγεί στη μυθική βιβλιοθήκη της Λαύρας.
«Εδώ μεταφράζω προς τη ρωσική τα θρησκευτικά θεολογικά ελληνικά βιβλία. Χωρίς την ελληνική γλώσσα δεν γίνεται να υπάρχουμε! Είναι πηγή βαθιάς γνώσης της ψυχής και του πνεύματος», τονίζει στη συνέντευξη ο πατήρ Διονύσιος και συμπληρώνει: «Άλλοτε από το ελληνικό πνεύμα ξεκίνησε η Ακαδημία».
Οι αδελφοί Ιωαννίκιος (κατά κόσμον Ιωάννης) και Σωφρόνιος (κατά κόσμον Σπυρίδων) Λειχούδης έχουν συνδεθεί άρρηκτα με την πνευματική αναγέννηση της Ρωσίας, καθώς υπήρξαν οι ιδρυτές και οι πρώτοι δάσκαλοι της Σλαβο- γραικο- λατινικής Ακαδημίας της Μόσχας (1685μΧ), του πρώτου ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος της Ρωσίας. Δίδαξαν αρχαία ελληνικά και λατινικά, αλλά και νέα ελληνικά και ιταλικά, θεμελίωσαν τις ανθρωπιστικές σπουδές και συνέγραψαν τα πρώτα εγχειρίδια. Ουσιαστικά μετέφεραν στη Ρωσία το ιδεώδες της ευρωπαϊκής Αναγέννησης, ενώ υπερασπίστηκαν με επιμονή την ορθόδοξη πίστη απέναντι στους καθολικούς και προτεστάντες.
Αλλά, πολύ νωρίτερα, ο Θεοφάνης, αποκαλούμενος ο Γραικός ή ο Έλληνας, σε αυτά τα μέρη, έγινε δάσκαλος του μεγάλου Ρώσου αγιογράφου Αντρέι Ρουμπλιώφ, δημιουργώντας στη Ρωσία δική του σχολή αγιογραφίας. Το πιο σημαντικό τέμπλο της Λαύρας φιλοτεχνήθηκε από τους διάσημους Αντρέι Ρουμπλιώφ και Δανιήλ Τσέρνιγι. Ειδικά για αυτό το τέμπλο ο Ρουμπλιώφ ζωγράφισε την περίφημη εικόνα “Η Αγία Τριάδα”.
Η Ρωσία επιστρέφει στη βυζαντινή εκκλησιαστική μουσική
«Τα ελληνικά δεν είναι μόνο η γλώσσα της Θείας Λειτουργίας, τελευταία χρόνια στη Μονή μας αναπτύσσουμε τη βυζαντινή ψαλμωδία. Αυτό γίνεται και σε άλλες Μονές της Ρωσίας. Έτσι, μετά από τριακόσια περίπου χρόνια, η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία επιτέλους επιστρέφει στη βυζαντινή ψαλμωδία. Η πολύ όμορφη ρωσική εκκλησιαστική μουσική ήταν γραμμένη -με εντολή του Μεγάλου Πέτρου- από συνθέτες κοσμικούς σε στιλ όπερας, μπαρόκ…», λέει ο ηγουμένους Διονύσιος.
Την ανάγκη της επιστροφής στη βυζαντινή μουσική είχε εκφράσει το 1996 ο παγκοσμίως γνωστός τσελίστας, Μστισλάβ Ροστροπόβιτς (1927-2007), που βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη για μια συναυλία με την Ευρωπαϊκή Ορχήστρα Νέων. Σε αποκλειστική συνέντευξη (τότε) στο Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων έχει πει: «Η ρωσική εκκλησιαστική μουσική μπορεί να είναι πολύ όμορφη και οι πολυφωνικές χορωδίες να μας ταξιδεύουν, αλλά είναι ανθρώπινη μουσική για ανθρώπους. Τη μουσική που ‘ακούει’ ο ίδιος ο Θεός, η θεϊκή μουσική είναι μόνο η βυζαντινή!».
Ο βίος του Γρηγορίου Παλαμά στη ρωσική γλώσσα
Στη Λαύρα ήρθε καλεσμένος για την Ημέρα μνήμης του Αγίου Παΐσιου και ο πανοσιολογιότατος αρχιμανδρίτης, προϊστάμενος της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης, Μεθόδιος Αλεξίου, που γνώριζε προσωπικά τον γέροντα Παΐσιο. Έφερε μαζί του δυο γράμματα, που είχε λάβει από τον Παΐσιο το 1970 και το 1971, το σκουφάκι του γέροντα, και το ξύλινο εικόνισμα με σταυρό που είχε κατασκευάσει για την μητέρα του, Σοφία.
«Δεν περίμενα να συναντήσω στη Ρωσία τόση δίψα για τον Άγιο Παίσιο. Είδα πως ήθελαν να τον πλησιάσουν, να έρθουν πιο κοντά, να νιώθουν αμεσότητα μέσω τον αντικειμένων που έφερα», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πατήρ Μεθόδιος. «Ο ρωσικός λαός έχει τη δυνατότητα να διαπρέπει στο έργο θεϊκό, τότε θα έχει μεγάλη ευλογία από αυτόν», συμπληρώνει. Ο ίδιος έχει συντάξει και επιμεληθεί το βιβλίο για τον βίο του Γρηγορίου Παλαμά, που μεταφράστηκε στη ρωσική γλώσσα, από τον Ρώσο ιερομόναχο Παντελεήμονα.
«Οι πιστοί μας θέλουν να γνωρίζουν περισσότερους άγιους αγιορείτες”, λέει ο Παντελεήμονας. Ο εκδότης του ρωσικού οίκου “Άγιος Όρος – Святая Гора», Ίγκορ Κβάρταλοβ, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, υπογράμμισε πως το ενδιαφέρον για τα βιβλία με βίο των αγίων κάθε χρόνο αυξάνεται αισθητά. «Τρία εκατομμύρια τεύχη βιβλίων με το λόγο του Αγίου Παΐσιου πουλήθηκαν πολύ γρήγορα, ενώ τα βιβλία για τον βίο άλλων Ελλήνων Αγίων εκδόθηκαν σε 150.000 τεύχη και είναι ανάρπαστα».
Θρησκευτικός τουρισμός στη Ρωσία με …Κινέζους
Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν επιμένει ότι «η Ρωσία μετά την πυρηνική της ασπίδα έχει ως ασπίδα την ορθόδοξη πίστη της». Στη σημερινή Ρωσία ενισχύονται τα θρησκευτικά ορθόδοξα κέντρα, όπως η Λαύρα του Οσίου Σεργίου, που προσελκύει εκατομμύρια επισκεπτών και προσκυνητών από όλη την επικράτεια της Ρωσίας αλλά και του κόσμου.
Ένα μεγάλο κύμα τουριστών – προσκυνητών έρχεται από την Κίνα. Μια Κινέζα με το ρωσικό όνομα Αναστασία είναι φοιτήτρια στη Μόσχα, στο πανεπιστήμιο Λομονόσοφ, και στον ελεύθερο χρόνο εργάζεται ως συνοδός των γκρουπ.
«Το αληθινό μου όνομα δύσκολα προφέρεται, γι’ αυτό το άλλαξα», λέει με χαμόγελο. Κάθε μέρα καταφτάνουν στη Μόσχα πάνω από 30 γκρουπ τουριστών από την Κίνα και περίπου τα μισά από αυτά επισκέπτονται τη Λαύρα του Οσίου Σεργίου. Η εικοσιπεντάχρονη Κινέζα Αναστασία δείχνει τις πινακίδες: «Βλέπετε ήδη παντού μπήκαν υπογραφές στα κινεζικά! Οι Κινέζοι στη Ρωσία επισκέπτονται το Μοναστήρι της Λαύρας, που είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ιστορία του ρωσικού κράτους», λέει.
Πράγματι, ο ζυγός των Τατάρων, οι Αντρέι Ρουμπλιώφ και Ντμίτρι Ντονσκοϊ, η ονομασία μεταξύ Περέσβετ και Τσελούμπεϊ, οι Μίνιν και Ροζχάρσκι, ο Πέτρος ο Α’ και
ο Σάββας Μόντοφ, όλα αυτά τα γεγονότα και οι υπέροχοι άνθρωποι σχετίζονται με την πόλη Σεργκιέφ Ποσάντ. Το υπέροχο μοναστηριακό συγκρότημα περιλαμβάνει περισσότερα από 50 κτίρια και ναούς που είναι σχεδιασμένα και διακοσμημένα από τους καλύτερους δασκάλους της περιόδου από τον XV έως XIX αιώνα. Από το 1993 η αρχιτεκτονική της Αγίας Τριάδος -Αγίου Σεργίου Λαύρας- ανακηρύχθηκε μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
ΟΛΙΓΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΡΩΣΟ
Ο Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος (ουκρανικά: Йоан Руський, 1690, Ουκρανία – 27 Μαΐου 1730) είναι Άγιος της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας. Ως αιχμάλωτος πολέμου αρχικά και έπειτα δούλος ενός τούρκου Αγά, έγινε γνωστός για την καλοσύνη, την ταπεινοφροσύνη και την ακλόνιτη πίστη του. Το ιερό σκήνωμά του παραμένει άφθαρτο στο Νέο Προκόπι Εύβοιας και ο ιδιος θεωρείται θαυματουργός, με πολλές μαρτυρίες να κάνουν λόγο για τη βοήθεια που προσφέρει στην ίαση ασθενών.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος γεννήθηκε περίπου το 1690 στην περιοχή της Μικράς Ρωσίας, σημερινής Ουκρανίας, από χριστιανούς γονείς. Κατετάγη στο στρατό του Μεγάλου Πέτρου και πήρε μέρος στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1710–1711), όπου αιχμαλωτίστηκε και στη συνέχεια πουλήθηκε σαν σκλάβος σε ένα Τούρκο αξιωματικό (ίππαρχο) που καταγόταν από το χωριό Προκόπι της Μικράς Ασίας.
Ο Τούρκος αξιωματικός μετέφερε τον Άγιο στο Προκόπι και εκεί προσπάθησε, όπως συνηθιζόταν τότε, να τον πείσει να αλλαξοπιστήσει. Ο Άγιος αντιστάθηκε σθεναρά σε όλες τις προσπάθειες του Τούρκου και τέλος ο Τούρκος άφησε ήσυχο τον Άγιο να διατηρήσει την πίστη του.
Οι συνθήκες διαβίωσης του Αγίου ήταν πολύ σκληρές. Κοιμόταν στο στάβλο του αφεντικού του, μαζί με τα ζώα των οποίων τη φροντίδα του είχε αναθέσει. Έτρωγε ελάχιστα, τα ρούχα του ήταν φτωχικά και ήταν αναγκασμένος να περπατά χωρίς υποδήματα. Σε αυτόν τον στάβλο, ο Άγιος προσευχόταν, ενώ τα βράδια συχνά επισκεπτόταν μια εκκλησία που ήταν εκεί κοντά, αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο.
Το αφεντικό του πλούτισε και έγινε από τους ισχυρότερους άντρες της περιοχής. Όταν κάποια στιγμή ο Τούρκος αξιωματικός επισκέφτηκε τη Μέκκα για προσκύνημα, ο Άγιος Ιωάννης με θαυμαστό τρόπο έστειλε από το Προκόπι στην Μέκκα ένα πιάτο με ρύζι για το αφεντικό του. Στην αρχή δεν τον πίστεψαν, αλλά όταν ο Τούρκος γύρισε από την Μέκκα φέρνοντας το πιάτο μαζί του πείστηκαν και το θαύμα αυτό έγινε σε όλους όσους κατοικούσαν στην περιοχή γνωστό.
Ο Τούρκος θέλοντας να τιμήσει τον Άγιο προσφέρθηκε να του καλυτερέψει τις συνθήκες διαβίωσης. Ο Άγιος όμως αρνήθηκε και συνέχισε να φροντίζει τα ζώα του αφεντικού του και να μένει στον στάβλο. Δουλεύοντας την ημέρα και προσευχόμενος την νύχτα έζησε ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος τον υπόλοιπο του βίου του έως τις 27 Μαΐου του 1730, όπου αναπαύτηκε σε ηλικία 40 ετών. Το σκήνωμα του προσπάθησαν πολλές φορές μουσουλμάνοι και Τούρκοι φανατικοί να εξαφανίσουν, ακόμα μια με πυρπολήσεις ιερών ναών, αλλά απέτυχαν πάντοτε.
Με την ανταλλαγή των πληθυσμών Ελλάδας και Τουρκίας που έγινε τότε, μεταφέρθηκε και το Ιερό Λείψανο του Αγίου Ιωάννη του Ρώσσου στο Νέο Προκόπι Εύβοιας, όπου εγκαταστάθηκαν οι Έλληνες που ζούσαν στο Προκόπι της Μικράς Ασίας. Η μεταφορά στο Νέο Προκόπι Ευβοίας έγινε χάρη στις προσπάθειες του Παναγιώτη Παπαδόπουλου. Ο αείμνηστος Παναγιώτης Παπαδόπουλος ναύλωσε με δική του δαπάνη το πλοίο «Βασίλειος Δεστούνης», με το οποίο εκτός από το σκήνωμα του Αγίου μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα και 800 πατριώτες. Το πλοίο μετέβη αρχικά από την Μικρά Ασία στη Ρόδο και στη συνέχεια στην Εύβοια. Στη Ρόδο το πλοίο παρέμεινε ακινητοποιημένο για άγνωστο λόγο και γυρόφερνε στο ίδιο σημείο. Τότε ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος υπενθύμισε στον καπετάνιο την παρουσία του ιερού σκηνώματος στο αμπάρι. Αμέσως δόθηκε εντολή να το ανεβάσουν στον κυρίως χώρο του πλοίου και έτσι συνεχίστηκε ανεμπόδιστα η πορεία προς τη Χαλκίδα.
Το 1930 άρχισε να χτίζεται ναός προς τιμή του Αγίου, ο οποίος ολοκληρώθηκε μετά από πολλούς κόπους των πιστών το 1951. Τότε μεταφέρθηκε ο Άγιος στο νέο Ναό και εκεί βρίσκεται μέχρι τις μέρες μας. Πιστοί επισκέπτονται τον ναό αυτό και προσκυνούν τον Άγιο από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Αναρίθμητα είναι τα θαύματα του Αγίου, πολλά άγνωστα, αλλά και αρκετά από αυτά γνωστά στο ευρύ κοινό. Μεταξύ αυτών, η ίασις του αδελφού του Κώστα Μήτσιου από αγιάτρευτη ασθένεια, καθώς επίσης καί της Ευαγγελίας Αρναούτογλου από δαιμόνιο (με τη συμβολή της πίστεως προς τον Άγιο του Αθανασίου Σωρίδη, υποθηκοφύλακα Θηβών) το 1954.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος, μαζί με τον Άγιο Νικόλαο, τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, τον Όσιο Δαυίδ γέροντα εν Ροβιαίς Ευβοίας, τον Άγιο Ιωάννη Καλυβήτη, τον Όσιο Δανιήλ το Στυλίτη, την Αγία Παρασκευή και τους 14 (πλέον) Ευβοείς Αγίους, αποτελούν το καμάρι και την ελπίδα της Ευβοίας και ολοκλήρου του κόσμου.
Η μνήμη του γιορτάζεται στις 27 Μαΐου.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός οτι ονομάσθηκε Ιωάννης (το όνομα Ιωάννης προέρχεται από το λήμμα Ίων, που αντιστοιχεί σε αρχαιοελληνικό φύλο. Σε ελεύθερη μετάφραση, Ιωάννης σημαίνει Έλληνας). Έτσι, λοιπόν, ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος είναι κατ΄ουσίαν ο ελληνορώσσος Άγιος, με χιλιάδες προσκηνυτών στο Προκόπι από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.
