Τουρκικά χαστούκια αφύπνισης

06/03/2018

Δεν έχουμε πια την πολυτέλεια γι’ άλλο χάσιμο χρόνου

Σε αντίθεση με τους διαδικτυακούς «κομάντος», επειδή είμαι κανονικός, δεν ξέρω τι έγινε στον Έβρο, γιατί δεν ήμουν εκεί. Ερωτήματα κάνω. Η κυβέρνηση πώς υιοθέτησε τη θέση πως μπήκαν στο τουρκικό έδαφος τα δύο στελέχη μας; Μίλησε κανείς μαζί τους; Διότι εάν δεν είναι έτσι και απήχθησαν ύστερα από ενέδρα μέσα στο ελληνικό έδαφος, τότε άλλα έχουμε να πούμε και να κάνουμε…

Ξέρω, πάντως, πως οι εικόνες των δύο στελεχών με τα τζάκετ πάνω από το κεφάλι, να τους τραβολογάνε οι τζανταρμάδες, ήταν εικόνες ντροπής. Δεν ξέρω εάν και γιατί δεν αντιστάθηκαν στη σύλληψη, εάν είχαν γεμιστήρα με σφαίρες πάνω στο όπλο. Θέλω να πιστεύω πως τα περί εντολής να περιπολούν χωρίς γεμάτη γεμιστήρα πάνω στο όπλο, ήτοι «βάστα, Τούρκο, να γεμίσω», είναι ράδιο αρβύλα, αλλιώς η ευθυνοφοβία μας έχει πιάσει ταβάνι. Εάν στον Εβρο δεν είναι με το δάχτυλο στη σκανδάλη, τότε πού; Οι Τούρκοι πάντως παίζουν και με τις εικόνες, σκηνοθετούν μια επιχείρηση Ψυχολογικού Πολέμου για να μας πονέσουν στην περηφάνια μας, να ταπεινώσουν τη στολή του Ελληνα Αξιωματικού.

Εάν όλα αυτά που έχουν συμβεί, όλη αυτή η αλληλουχία τραμπουκισμών, προκλήσεων, ιταμότητας, εάν τα χαστούκια που το κράτος-συμμορία ρίχνει τελευταία το ένα μετά το άλλο στις ψευδαισθήσεις που καλλιεργούν δεκαετίες τώρα διάφοροι ηλίθιοι ή προδότες ή και τα δύο, διότι ενίοτε έχουμε και προδοσία χωρίς προδότες, απλά τα αποτελέσματα της συμπαντικής δύναμης της βλακείας, εάν αυτά όλα δεν μας έχουν ξυπνήσει, τότε τι; Το παρελθόν θα έπρεπε να ήταν αρκετό, η Γενοκτονία των Χριστιανών της Μικράς Ασίας, το Βαρλίκ, τα Σεπτεμβριανά και όλοι οι διωγμοί των Ελλήνων της Πόλης, η βαρβαρότητα πάνω στην Ιμβρο και την Τένεδο, η εισβολή, η λεηλασία και η κατοχή της Κύπρου, οι ψυχές των χιλιάδων νεκρών και Αγνοουμένων, οι καθημερινοί τραμπουκισμοί στο Αιγαίο και οι δολοφονημένοι πιλότοι μας, η μνήμη, η Ιστορία, θα έπρεπε να ήταν επαρκείς λόγοι για είμαστε πολίτες-οπλίτες, να υπηρετούμε αγόγγυστα όσο πρέπει, να εκπαιδευόμαστε όλη τη ζωή μας σκληρά, να ξοδεύουμε χρήμα και να χύνουμε ιδρώτα, και με ρωμαλέα ηγεσία να εκπέμπουμε το μήνυμα μιας αγέρωχης Ελλάδας. Να μας φοβούνται αυτοί οι κατσαπλιάδες γενοκτόνοι που η Ιστορία και η Γεωγραφία τούς έριξε δίπλα μας.

Εμείς διαλέγαμε να μας κυβερνούν δειλοί, αστράτευτοι, τα βόδια μας και όχι τα λιοντάρια μας, ξοδεύαμε πακτωλούς, τύποις για την άμυνα αλλά στην ουσία για να παίρνουν μίζες τα βόδια που λέγαμε και κάτι νυφίτσες, και όλες οι κυβερνήσεις κάνανε διαγωνισμό ποια θα μειώσει τη θητεία περισσότερο, παρά τις εισηγήσεις των Επιτελείων, υπακούοντας στην κοπροσκυλίαση των «κομματικών νεολαιών». Επί δεκαετίες δε ένας εσμός επίορκων μαρξιστών εκπαιδευτικών και πανεπιστημιακών, συνεπικουρούμενοι από δημοσιογραφούντες επίσης μηδενιστές, παρά το Σύνταγμα, αμειβόμενοι από τους φόρους του λαού και με εμπροσθοφυλακή κάτι χαριτοκώληδες ψευτοδιανοούμενους, που φαντασιακώς «πήδηξαν τη μισή Αθήνα», κυριολεκτικώς την παλάμη τους, και κάτι κοπτοραπτούδες αποφοίτους τουρκικών μεταπτυχιακών, αμφισβητούν, πριονίζουν την αλήθεια για το παρελθόν, ώστε να προετοιμάσουν τις υποχωρήσεις του μέλλοντος.

Τα ψέματα όμως τελειώσανε. Τους εχθρούς δεν τους διαλέγουμε, μας διαλέγουν, και οι Τούρκοι μάς έχουν διαλέξει 1.000 χρόνια τώρα. Ο Τουρκισμός είναι μια νόσος της ανθρωπότητας, που ενίοτε κατατρώει και Τούρκους πολίτες, αλλά αυτό δεν είναι στις πρώτες προτεραιότητές μου. Με νοιάζουν πρωτίστως τα αδέρφια μου, οι Ελληνες, όπου και να είναι. Αυτό το κράμα ληστρικής συμμορίας του Ερτογρούλ, ντουγρού από τη στέπα, ακραίου σωβινισμού, Γενοκτονίας και ισλαμοφασισμού, που είναι εποικοδόμημα σε ψυχές εξισλαμισμένων Ελλήνων, Αρμενίων, όλων των λαών της Μ. Ασίας αλλά και Σλάβων και Αλβανών, σε μια χώρα όπου σταθερά και επί χρόνια από τα πιο δημοφιλή βιβλία είναι το «Ο Αγών μου» του Αδόλφου, είναι εχθρός μας. Πείτε το τρεις φορές: το κράτος-συμμορία, η Τουρκία, είναι εχθρός μας.

Η ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ το λέει καθαρά. Στο δίλημμα «Αντίσταση ή Υποταγή», λέμε δυνατά και καθαρά «Αντίσταση». Αυτό ταιριάζει σε ελεύθερους ανθρώπους. Και πρέπει με ένα συνεπές, επίπονο και επίμονο σχέδιο να οικοδομήσουμε πάλι δύναμη Αποτροπής, να κάνουμε κάθε θυσία που αυτή επιβάλλει. Κυρίως όμως πρέπει να ξεβρομίσουμε τη χώρα, την Παιδεία, τον δημόσιο βίο από τους αποστόλους του μαρασμού, να αποκτήσουμε και πάλι εθνική ηγεσία, εθνική παιδεία και μια ρωμαλέα κοινωνία, με τάξη, αξιοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και υψηλό φρόνημα, όπου δεν θα κυβερνά και δεν θα φλυαρεί συνεχώς ο κατιμάς των γενιτσάρων, των δειλών ιντελιγκέντσηδων και της παρακμής.

Η κρίση και τα Μνημόνια δεν είναι δικαιολογία. Η φτωχή αγροτική και ποιμενική Ελλάδα, η ξυπόλυτη Ελλάδα, νικούσε, μεγάλωνε, αντιστεκόταν. Οποιος δεν θυμάται, ας ρωτήσει τους παππούδες του ή ας διαβάσει. Δεν έχουμε πια την πολυτέλεια για άλλο χάσιμο χρόνου. Θα μας κοστίσει ζωές, έδαφος, αλλά κυρίως την τιμή και την ελευθερία μας…