Του Νίκου Αθηναίου
Και ενώ γίνεται σήμερα η διάσκεψη των πολιτικών αρχηγών και αναμένουμε και τη Διάσκεψη Κορυφής την προσεχή Δευτέρα στις Βρυξέλλες, μήπως και πληροφορηθούμε τι κρύβεται πίσω από το προσφυγικό και τι κίνδυνοι ελλοχεύουν για την Ελλάδα και τη Δύση, οι καθημερινές εξελίξεις σε εθνικό και διεθνές επίπεδο γεννούν πολλά και διάφορα ανησυχητικά ερωτήματα που μάλλον θα μείνουν αναπάντητα μετά από αυτές τις συσκέψεις. Δείχνουμε να ακολουθούμε ως χώρα προαποφασισμένες κινήσεις άλλων χωρών και εστιάζουμε σε πολιτική που στηρίζεται στην καλή θέληση τρίτων, σε ευχές, παροτρύνσεις και αβάσιμες προσδοκίες ότι όλα θα πάνε καλά, καθώς επίσης και σε κατευνασμό χωρών που απειλούν την Ελλάδα. Δεν παίρνουμε ούτε προληπτικά μέτρα εναντίον πιθανών τρομοκρατικών απειλών, αφού αφήνουμε ελεύθερα μετανάστες να διακινούνται και να περιφέρονται στην επικράτεια μέσω εθνικών οδών. Η Ελλάδα καλείται σήμερα να αντιμετωπίσει αποφασιστικά τετελεσμένα και τις συνέπειες ενός πολέμου στη Μέση Ανατολή – που προφανώς δεν ήθελε και ούτε προκάλεσε – και που έχει ήδη δημιουργήσει για τους Έλληνες τεράστια προβλήματα, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, εθνικής ασφαλείας, εθνικά, λες και δεν είχε τόσα στο κεφάλι της.
Ξαφνικά, σημαντικοί παράγοντες της ελληνικής κυβέρνησης εκθειάζουν την πολιτική της Καγκελαρίου Μέρκελ στο μεταναστευτικό με καθημερινές τους δηλώσεις στα ΜΜΕ. Καλή η Μέρκελ στο μεταναστευτικό, κακή για το πρόγραμμα λιτότητας. Εκείνο που βλέπουμε είναι ότι το σχέδιο της ανθρωπιστικής πολιτικής των ανοικτών θυρών για τους μετανάστες της κ. Μέρκελ προς το παρόν αποτυγχάνει. Ήλπιζε ότι θα έπειθε φίλους και εταίρους να την ακολουθήσουν, έχοντας σαφώς την σύμμαχό της Τουρκία στο πλάι της. Η αντίδραση ευρωπαϊκών χωρών και κυρίως όσων βρίσκονται στον «βαλκανικό διάδρομο», το κλείσιμο των ελληνοσκοπιανών συνόρων και οι άνθρωποι που έχουν μαζευτεί εκεί αυτό δείχνει. Παρεμπιπτόντως, δεν υπάρχει «ουδέτερη ζώνη» μεταξύ Ελλάδος και Σκοπίων όπως συχνά ακούγεται στα ΜΜΕ.
Η αποφασιστική πολεμική εμπλοκή της Ρωσίας στη Συρία σε συνδυασμό με τη διπλωματική αβελτηρία και δημιουργική απραξία των ΗΠΑ επιτρέπει επίσης στην Τουρκία με μοχλό το μεταναστευτικό να έχει κέρδη σε διάφορους οικονομικούς και γεωπολιτικούς στόχους. Ας μη λησμονούμε ότι η Μέρκελ και Τούρκοι επίσημοι έχουν συναντηθεί έξι φορές για το μεταναστευτικό από τον περασμένο Οκτώβριο. Η Τουρκία χρηματοδοτείται από την ΕΕ με τη μεσολάβηση της Γερμανίας για να σταματήσει τους μετανάστες, τους οποίους όμως όχι μόνο δε σταματάει αλλά και δεν αφήνει το ΝΑΤΟ να ενεργήσει στα παράλιά της κατά των λαθρεμπόρων πριν αυτοί αναχωρήσουν από εκεί. Όχι μόνο μετατρέπει την Ελλάδα σε χώρα μόνιμης διαμονής Ισλαμιστών γιατί όχι και τζιχαντιστών – χωρίς η Ελλάδα να αντιδρά – αλλά και πιέζει για τη δημιουργία ζωτικού χώρου στα σύνορά της με τη Συρία, χωρίς η κ. Μέρκελ να είναι αντίθετη σε αυτό. Η ζώνη ασφαλείας θα αποσκοπεί στην εξάλειψη των Κούρδων. Για το θέμα αυτό η Τουρκία συγκρούεται με τις ΗΠΑ.
Το μεταναστευτικό είναι αποτέλεσμα του πολέμου στη Συρία, εκεί όπου το καλοκαίρι του 2013 ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα άφησε τον Πούτιν να παρέμβει προκειμένου ο Σύριος ηγέτης Άσσαντ να αποσύρει τα χημικά του όπλα επειδή ο κ. Ομπάμα δεν ήθελε να παρέμβει στρατιωτικά. Η Αμερική είχε ήδη κάνει δύο πολέμους κατά της τρομοκρατίας , στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, αλλά από ότι ακόμα φαίνεται δεν ήξερε πώς να τους τελειώσει.
Στη Συρία το ερώτημα είναι επίκαιρο. Το φθινόπωρο του 2015, η Ρωσία κλιμάκωσε τη στρατιωτική της επέμβαση στη Συρία με κέρδη. Ο Πούτιν επανακάμπτει στην μεταψυχροπολεμική Ευρώπη μέσω του μεταναστευτικού.
Πριν από λίγες ημέρες η Ουάσινγκτον ήρθε σε συμφωνία με τη Ρωσία για την κατάπαυση πυρός που επηρεάζει το μεταναστευτικό, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τη Σαουδική Αραβία, το Ιράν, άλλες αραβικές χώρες, και άμεσα το στρατηγικό της εταίρο την Ελλάδα.
Άραγε το τέλος του πολέμου στη Συρία θα φέρει καλύτερη ειρήνη;
