Και εσωκομματική διάσταση λαμβάνει πλέον για τη ΝΔ η υπόθεση των περίφημων δηλώσεων του Πρόεδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου.
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης σε «πηγαδάκι» κοινοβουλευτικών και δημοσιογράφων στη Βουλή, δεν έκρυβε τη δυσφορία του για την χθεσινή παρέμβαση του προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη.
Εκτίμηση του κ. Μεϊμαράκη, ο οποίος εμφανίσθηκε ενοχλημένος από τις δηλώσεις Μητσοτάκη, είναι ότι με την ανακοίνωσή του ο πρόεδρος της ΝΔ ανέδειξε ένα θέμα το οποίο δεν ήταν υπαρκτό. Και πρόσθετε:
« Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός έχει στο επίκεντρο της πολιτικής του τον άνθρωπο και ότι τον υπηρετεί σε αντίθεση με τον νεοφιλελευθερισμό ο οποίος στηρίζεται μόνο στην οικονομία και στα συναφή με αυτήν όπως το νόμισμα και η ανάπτυξη».
Μάλιστα υπενθύμιζε ότι σε όλα τα κείμενα που υπάρχουν στα κατά καιρούς συνέδρια της Νέας Δημοκρατίας εκφράζονται ακριβώς οι θέσεις τις οποίες ανέπτυξε ο Προκόπης Παυλόπουλος, ότι δηλαδή η Ευρώπη πρέπει να μεριμνά για το άνθρωπο πρωτίστως και όχι για το νόμισμα και την Οικονομία.
Τι ξέχασε ο κ. Μεϊμαράκης
Βέβαια ο κ. Μεϊμαράκης παράβλεψε ότι το θέμα είχε λάβει ήδη πολιτική διάσταση με την ατυχή ανακοίνωση κύκλων της Προεδρίας της Δημοκρατίας οι οποίοι απαντούσαν στην ανακοίνωση του Ποταμιού το οποίο από την πρώτη στιγμή διατύπωσε ερωτήματα για το τι κρύβεται πίσω από τις δηλώσεις του Προέδρου για το νόμισμα.
Και δεύτερον κανείς δεν διαφωνεί με την πολιτική της ΝΔ η οποία πάνω από όλα και σε όλα τα Συνέδριά της αλλά και στην ιδρυτική της διακήρυξη θέτει τον άνθρωπο, αλλά για τη χρονική συγκυρία που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επέλεξε για να θέσει παράλληλα με την αξία του ανθρώπου το ζήτημα του «χρήματος», έστω και αν ο Πρωταγόρας δίνει άλλη ερμηνεία στη συγκεκριμένη λέξη «χρήμα» (εννοεί τις καταστάσεις) ενώ ο Πρόεδρος μίλησε καθαρά για το νόμισμα, σε μια χρονική συγκυρία που προκάλεσε παρερμηνείες.
Τρίτον, ο κ. Μεϊμαράκης επιχειρεί κάτι που το επιχείρησε και στον εσωκομματικό προεκλογικό αγώνα όταν είδε ότι χάνει έδαφος. Κατηγορεί τον κ. Μητσοτάκη έμμεσα για νεοφιλελευθερισμό κατηγορία που δεν δέχεται ο πρόεδρος της ΝΔ όχι μόνο γιατί ο ίδιος δηλώνει ξεκάθαρα φιλελεύθερος και όχι νεοφιλελεύθερος, αλλά και γιατί εκ των πραγμάτων συγχέουν ιδεολογίες, πράγματα και καταστάσεις αφού ο στόχος τους είναι να τον παρουσιάσουν ως ανάλγητο στα κοινωνικά προβλήματα. Αυτή η προσπάθεια όμως ουσιαστικά υπονομεύει τον αγώνα της ΝΔ να φύγει μια ώρα αρχύτερα ο ΣΥΡΙΖΑ και να επανέλθει η ΝΔ στην διακυβέρνηση του τόπου.
Τέταρτον, τα στελέχη της ΝΔ πρέπει να καταλάβουν ότι στον αγώνα που κάνουν για να επανέλθουν στην εξουσία δεν βοηθούν οι διαρροές στον Τύπο. Αν ο κ. Μητσοτάκης κάνει κάποιο λάθος οφείλουν να του το επισημάνουν όχι δια του Τύπου ή μέσω διαρροών αλλά ευθέως πρόσωπο με πρόσωπο. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι δεν πρόκειται για προσωπικό αγώνα αλλά για συλλογικό.
Για να μην αναφερθεί κανείς στην ίδια την παρέμβαση του Προέδρου η οποία κινείται στα όρια της συνταγματικότητας μια και σύμφωνα με το Σύνταγμα όταν ο Πρόεδρος κάνει πολιτικές δηλώσεις πρέπει να έχει την άδεια της κυβέρνησης.
Η επίσημη ΝΔ δια του εκπροσώπου της Γιώργου Κουμουτσάκου όταν ρωτήθηκε σήμερα για τη χθεσινή δήλωση Μητσοτάκη γύρω από τις δηλώσεις Παυλόπουλου, ήταν εμφανής η διάθεσή του να κλείσει το θέμα, αφού δήλωσε απλώς ότι ο πρόεδρος της ΝΔ παρεμβαίνει όπου κρίνει αναγκαίο.
Φωτιά και λάβρα ο Αντώναρος
Το ζήτημα ωστόσο έχει λάβει εσωκομματικές διαστάσεις στη ΝΔ καθώς η ομάδα των αυτοαποκαλούμενων Καραμανλικών από τη στιγμή που έκανε τις δηλώσεις ο κ. Μητσοτάκης δεν κρύβει τη δυσφορία της καθώς βρίσκει ευκαιρία να στραφεί εναντίον του προέδρου της ΝΔ.
Ένας από τους αυτοαποκαλούμενους «φρουρούς του καραμανλισμού» ο Ευάγγελος Αντώναρος σε ανάρτησή του στο facebook αναφέρει επί λέξει τα εξής:
Ο τόνος και το ύφος των όσων έγραψε ο κ. Αντώναρος ξεφεύγουν από την απλή υπεράσπιση ενός πολιτικού προσώπου και δείχνουν ότι υπάρχει βαθύτερο ζήτημα, αν φυσικά συνεχίζει να εκφράζει τις απόψεις του πρώην πρωθυπουργού, κάτι που τίθεται σε αμφισβήτηση από όλο και περισσότερους το τελευταίο διάστημα.
Η υπόθεση πάντως απασχόλησε και σήμερα τον Τύπο με μπαράζ από σχόλια και αντιδράσεις τόσο από αρθρογράφους όσο και από σκιτσογράφους.
Είναι γεγονός ότι έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα ο κ. Παυλόπουλος χάνει καθημερινά το κύρος του με αποτέλεσμα σε περίπτωση που κριθεί αναγκαίο να μη μπορεί να ασκήσει και πάλι τον θεσμικό του ρόλο με την ίδια βαρύτητα όπως πέρυσι το καλοκαίρι.
Από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στον Προκόπη Παυλόπουλο
Το Βήμα στο κύριο άρθρο του με τίτλο «Από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στον Προκόπη Παυλόπουλο», αναφέρει:
Πέρα από τις οικονομικές συνέπειες που είχε, η κρίση που πλήττει εδώ και έξι χρόνια τη χώρα μας, συνέβαλλε και στην απαξίωση των δημοκρατικών θεσμών, από ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας. Το βαρύτερο τίμημα πλήρωσε φυσικά η πολιτική εξουσία που δεν κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια να αποσείσει τις βαριές ευθύνες της για την κατάσταση που βιώνουμε.
Η ευκολία με την οποία ταυτίστηκε με δημαγωγικές και λαϊκίστικες προσεγγίσεις οδήγησε στην επικράτηση ενός γενικευμένου κλίματος αναξιοπιστίας, που υπονομεύει κάθε προσπάθεια ανάκτησης τους κύρους της. Η ευκολία επίσης με την οποία εκτοξεύονται αντιευρωπαϊκές κορώνες, τραυματίζει τη δύσκολη ούτως ή άλλως σχέση με τους εταίρους μας και καλλιεργεί ψευδαισθήσεις χωρίς αντίκρισμα στην κοινωνία.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ανεξάρτητα από τις όποιες προσωπικές του απόψεις έχει υποχρέωση και καθήκον να εκφράζει με τις δημόσιες τοποθετήσεις του το σύνολο, αν είναι δυνατόν, της κοινωνίας και όχι μόνο τις απόψεις της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας. Δεν μπορεί να αφήνει ακόμα και την παραμικρή υποψία ότι αμφισβητεί τον θεμελιώδη προσανατολισμό της χώρας, ότι αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες ακόμα και για τους κακοπροαίρετους.
Ο κ.Παυλόπουλος, σε αντίθεση με τους προκατόχους του, έχει αποφασίσει ότι μπορεί να παρεμβαίνει δημοσίως με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα, γιατί το επιβάλλουν οι έκτακτες συνθήκες. Δημιουργεί έτσι πολλές φορές εντυπώσεις που ίσως υπερβαίνουν τις προθέσεις του. Μια τέτοια δήλωση ήταν η προχθεσινή ότι “η οικονομία και το νόμισμα αποκτούν νόημα μόνον όταν υπηρετούν τον Άνθρωπο”.
Είναι προφανές ότι στις δεδομένες συνθήκες, οποιαδήποτε αναφορά στο νόμισμα προκαλεί ποικίλα σχόλια και ερωτηματικά. Ιδιαίτερα από ένα πρόσωπο που προέρχεται από μια παράταξη που ο ιδρυτής της έδωσε σκληρές μάχες,απέναντι σε κυρίαρχες για την εποχή του αντιλήψεις, προκειμένου να κατοχυρώσει την είσοδο και παραμονή της Ελλάδος στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Οι δυσκολίες που επικρατούν σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να αμφισβητήσουν αυτήν την κυρίαρχη για τη χώρα μας επιλογή. Οποιαδήποτε σκέψη ρήξης με την Ευρώπη θα είναι καταστροφική για την Ελλάδα. Και σε μια περίοδο που οι αντιευρωπαϊκές φωνές διογκώνονται, καλό θα είναι να αποφεύγονται οποιεσδήποτε νύξεις, που έστω και αθέλητα, τροφοδοτούν αυτές τις αντιλήψεις.
«Η συμβουλή του Ταλλεϋράνδου και ο Πρωταγόρας»
Ενδεικτικό είναι και το άρθρο του Στέφανου Κασιμάτη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με τίτλο «Η συμβουλή του Ταλλεϋράνδου και ο Πρωταγόρας», στο οποίο ο γνωστός αρθρογράφος αναφέρει:
«Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο εκάστοτε, είναι το τελευταίο ταμπού της εποχής που ξεκίνησε από τη Μεταπολίτευση και τελείωσε με τη χρεοκοπία. Θα έχετε προσέξει ότι η συνήθης «δημοκρατική» μας ασυδοσία υποχωρεί ενώπιον του εκάστοτε Προέδρου: η κριτική ασκείται πλαγίως και με σεβασμό (ειλικρινή ή όχι, αδιάφορο) και πάντα με σαφή τη διευκρίνιση ότι αφορά το πρόσωπο και όχι τον θεσμό. Βέβαια, στην εποχή μας που συντελούνται τόσο βαθιές και απότομες μεταβολές στην πολιτική, στην οικονομία, σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής, αλλάζει και η μεταχείριση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν είναι καθόλου δύσκολο αυτό, ιδίως με πρόεδρο τον υπερδραστήριο Προκόπη Παυλόπουλο.
Ο προκάτοχός του, ο Κάρολος Παπούλιας, ως προς την άσκηση των καθηκόντων του, ήταν (εκ φύσεως, όχι από άποψη) οπαδός του Ταλλεϋράνδου. Είναι γνωστό ότι ο μεγάλος πολιτικός και διπλωμάτης της Γαλλίας θεωρούσε ότι ο ζήλος ήταν ο μεγαλύτερος εχθρός της διπλωματίας – συνήθιζε μάλιστα να συμβουλεύει τους νεαρούς και φιλόδοξους διπλωμάτες, εφόσον τους συμπαθούσε, να χαλιναγωγούν τον ζήλο τους.
Εννοούσε, φυσικά, τον επικίνδυνο και περιττό ζήλο του άσχετου. Εννοούσε, επίσης, τη διαπραγματευτική αξία που έχει υπό προϋποθέσεις η φαινομενική απουσία ζήλου: η υπολογισμένη ψυχρότητα και η απόσταση. Ο ίδιος, άλλωστε, από το νεκροκρέβατό του, τους έψησε το ψάρι στα χείλη (κάποιοι λένε και από τις δύο μεριές…) για να υπογράψει τη συγγνώμη του προς τον Πάπα, με την οποία θα γινόταν ξανά δεκτός στη ρωμαιοκαθολική πίστη, την οποία –σημειωτέον– είχε υπηρετήσει ευδοκίμως ως νυμφευμένος επίσκοπος και μάλιστα με γνωστή εταίρα της εποχής. Ομως ο κίνδυνος που διατρέχει πάντα κάθε χιουμορίστας είναι ότι το χιούμορ δεν γίνεται πάντα αντιληπτό ούτε και εκτιμάται δεόντως, με αποτέλεσμα κάποιοι να το παίρνουν τοις μετρητοίς. Αλλά δεν πειράζει, έτσι ήταν πάντα…
Εν πάση περιπτώσει, η μόνη αμφιλεγόμενη πράξη του Καρόλου Παπούλια ήταν η υποχώρησή του ενώπιον των αγανακτισμένων αριστεριστών και χρυσαυγιτών στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης, επί κυβερνήσεως ΓΑΠ. Ο Προκόπης Παυλόπουλος, όμως, κάθε εβδομάδα θα κάνει ή θα πει κάτι που προκαλεί συζητήσεις. Η τελευταία φορά ήταν με την αναφορά του στη μόνη σωζόμενη ρήση του Πρωταγόρα, ότι ο άνθρωπος είναι το μέτρο όλων των πραγμάτων («πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος» – ναι, αυτός το είπε πρώτος και όχι ο Τσοχατζόπουλος…), που θεωρήθηκε εναντίον του ευρώ, επειδή λίγοι θυμούνται από το σχολείο ότι «χρήμα» στα αρχαία ελληνικά είναι το «πράγμα», όχι το νόμισμα.
Δεν του πέρασε από τον νου ότι ήταν μοιραίο η δήλωση να εκληφθεί ως επίθεση στο ευρώ από την πλειονότητα του ακροατηρίου του, που δεν ξέρουν τι σημαίνει «χρήμα» στα αρχαία; Θα έπρεπε όμως να του έχει περάσει, διότι είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οφείλει να υπολογίζει κάθε λέξη του.
Σέβομαι τον θεσμό, όσο και αν η γνώμη μου για εκείνον που τον ενσαρκώνει είναι γνωστή και καταγεγραμμένη τόσες φορές ώστε θα ήταν γελοίο να την αρνηθώ τώρα. Λόγω του σεβασμού αυτού, θα έλεγα ότι ο σημερινός Πρόεδρος θα πρέπει ίσως να περιορίσει τον ζήλο του, διότι αδικεί και τον εαυτό του. Είναι γνωστός ο θετικός ρόλος που έπαιξε το καλοκαίρι του 2015 για να κρατηθεί η χώρα στην Ευρωζώνη. Πολλοί θα θυμούνται και πώς του το ξεπλήρωσε αυτό ένας ταπεινωμένος Τσίπρας, κατά την επιστροφή του, προσφωνώντας τον, κατά πρωτοφανή τρόπο, στον ενικό.
Λιγότερος ζήλος, λοιπόν, καλό θα κάνει σε όλους μας. Αν δυσκολεύεται να το πετύχει ο Πρόεδρος, υπάρχουν τρόποι. Φερ’ ειπείν, ασκήσεις ζεν με τον προκάτοχό του. Μπορεί επίσης να ξεκινήσει γιόγκα, διαλογισμό. Αλλά και πιο πρωτότυποι τρόποι υπάρχουν, λ.χ., να καθιερώσει φιλολογικό σαλόνι κάθε απόγευμα, με κύριο ομιλητή πάντα τον κυρ Φώτη Κουβέλη και θέμα το μέλλον της Αριστεράς…»
Χρησμοί
Επίσης ο Μιχάλης Τσιντσίνης στο άρθρο του στο οπισθόφυλλο των ΝΕΩΝ, αναφέρει τα εξής:
