Του Νίκου Αθηναίου
Την ίδια ημέρα που ο ΓΓ του ΝΑΤΟ κ. Στόλτενμπεργκ επισκεπτόταν την Άγκυρα τόσο ο Τούρκος Πρόεδρος κ. Ερντογκάν, με ομιλία του στην Άγκυρα, όσο και ο Τούρκος Πρέσβης στην ΕΕ κ. Σελίμ Γενέλ, με δήλωσή του στους Financial Times, έστελναν μήνυμα προς την ΕΕ αλλά και το ΝΑΤΟ ότι αν η ΕΕ δεν τηρήσει τις δεσμεύσεις της προς την Τουρκία για το μεταναστευτικό, τότε ούτε Τουρκία θα τηρήσει τη δική της με την ΕΕ.
Μια νομικά και ηθικά αμφιλεγόμενη συμφωνία που συνήψε ουσιαστικά η Γερμανίδα Καγκελάριος κ. Μέρκελ με την Τουρκία, η οποία βέβαια τώρα βγαίνει και από πάνω και φαίνεται ότι μπορεί να εκβιάζει. Έτσι, και η Τουρκία θα εξακολουθήσει να χρησιμοποιεί τη συμφωνία με την ΕΕ για να προωθήσει τους στρατηγικούς της στόχους έναντι της Δύσης γενικά, αλλά και το Ισλαμικό Κράτος ίσως επιτύχει τους δικούς του με αιχμή το μεταναστευτικό, δημιουργώντας εικόνα χάους στις χώρες της ΕΕ.
Η πιθανή αποτυχία της συμφωνίας ΕΕ με την Τουρκία, η ενδεχόμενη κατάρρευση των ειρηνικών διαπραγματεύσεων για τη Συρία που θα έχει ως αποτέλεσμα την αναζωπύρωση του πολέμου στη Συρία και τη συνακόλουθη αύξηση των ροών των μεταναστών μέσω Τουρκίας προς τη Δύση, η απόφαση της Αυστρίας να αναγείρει τελικά τείχος μήκους 250 μέτρων στο Πέρασμα Μπρένερ στα σύνορα με την Ιταλία, η ισχυρή άρνηση των όμορων με την Ελλάδα χωρών να επιτρέψουν τη δίοδο μεταναστών μέσω των χωρών τους, και η εσπευσμένη κίνηση της ΕΕ να προχωρήσει σε συμφωνία με τη Λιβύη – αν και δεν υπάρχει στη χώρα αυτή κεντρική κυβέρνηση – προκειμένου να ελεγχθούν οι ροές οικονομικών μεταναστών προς την Ιταλία αποδεικνύουν το φόβο που διακατέχει το ΝΑΤΟ, τους Ευρωπαίους και τη Δύση γενικότερα έναντι του φαινομένου του Ισλαμικού κινδύνου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τρομοκρατικές ενέργειες σε Γαλλία και Βέλγιο, οι απειλές για νέα κτυπήματα στην Ευρώπη σε συνδυασμό με την αύξηση των τρομοκρατικών ενεργειών σε διάφορα μέρη του κόσμου από ακραίους ισλαμιστές αύξησαν το φόβο των διαφόρων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.
Διάφοροι ευρωπαίοι ηγέτες αποφεύγουν να συνδέουν το προσφυγικό/μεταναστευτικό με την τρομοκρατία. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Πράγματι, οι τρομοκράτες δεν ήταν μόνο άτομα που μπήκαν στην Ευρώπη με την ιδιότητα του πρόσφυγα/μετανάστη έχοντας πολεμήσει πρώτα για λογαριασμό του Ισλαμικού Κράτους στη Μέση Ανατολή. Αλλά, αυτή παραμένει μια μόνιμη απειλή γιατί δεν υπάρχει ενδελεχής έλεγχος όσων έρχονται από Συρία και αλλού. Ούτε κοινές υπηρεσίες πληροφοριών και κοινή μηχανισμοί ασφαλείας μεταξύ των χωρών της ΕΕ.
Μεταξύ των δραστών ήταν και άτομα που ζούσαν για χρόνια σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Τα άτομα αυτά, κατά συνέπεια, ή παρέμεναν πιστά στην ιδεολογία τους και για διαφόρους λόγους ενεργοποιήθηκαν, ή ριζοσπαστικοποιήθηκαν από την ακραία ισλαμική προπαγάνδα που θέλει την εξόντωση των απίστων, την υποστήριξη ατόμων με ίδια ιδεολογία και την τελική επικράτηση του χαλιφάτου. Άρα, υπάρχει πρόβλημα αφομοίωσης των ατόμων αυτών στις χώρες της Ευρώπης που ζουν.
Επομένως, άλλο ανθρωπιά και πολιτική και άλλο εθνική ασφάλεια.
Η πείρα και ο χρόνος έδειξαν ότι η αυξημένη εγρήγορση και τα αυξημένα μέτρα ασφαλείας των χωρών της Δύσης είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόληψη τρομοκρατικών ενεργειών. Και λειτουργούν και αποτρεπτικά. Σε σχήματα, όμως, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ η ομόφωνη αντίληψη για του τι ακριβώς συνιστά απειλή και πώς πρέπει να αντιμετωπίζεται είναι θέμα. Δεν φαίνεται να υπάρχει η πολιτική βούληση και η νοοτροπία για κοινή δράση και από τους 28 της ΕΕ με αρνητική επίδραση στο ΝΑΤΟ, αφού και η αντιμετώπιση της ιδεολογίας δεν μπορεί να γίνει μόνο με στρατιωτικά μέτρα.
Χθες, Ο ΓΓ του ΝΑΤΟ κ. Στόλτενμπεργκ, ο οποίος αναμένεται στην Αθήνα σήμερα, είπε, μεταξύ άλλων, στην συνέντευξη Τύπου στην Τουρκία ότι «η αποστολή του ΝΑΤΟ [εννοούσε στο Αιγαίο] δημιουργεί ένα μοντέλο δράσης για συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και μεταξύ Τουρκίας και ΕΕ». Διαχώρισε τις συνεργασίες και τις συμμαχίες.
Καταλαβαίνει ότι ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά [και] την ισλαμική απειλή χωρίς πρώτα να αλλάξουν μυαλά στην Τουρκία για να βρει λύσεις σε ό,τι αφορά τις βλέψεις της κατά της Ελλάδας αλλά και κατά της Κύπρου.
