Του Γιώργου Κοντογιάννη
Τα όσα λένε και αντιτάσσουν δύο υπουργοί της κυβέρνησης, οι κ.κ. Σπίρτζης και Δρίτσας, στην πώληση του ΟΛΠ στην κινεζική Cosco, δείχνουν ότι κάτι περίεργο συμβαίνει στο εσωτερικό της κυβέρνησης.
Ο κ. Σπίρτζης, αν και αρμόδιος υπουργός υποδομών, μεταφορών και δικτύων, διαφώνησε στην πώληση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων στη γερμανική Faport, λέγοντας μάλιστα το γελοίο ότι το αποδέχεται με πόνο καρδιάς. Χθες διαφώνησε και με την πώληση του ΟΛΠ στην κινεζική Cosco.
Ο κ. Δρίτσας, αρμόδιος υπουργός για τη Ναυτιλία, διαφώνησε ανοικτά με την πώληση του ΟΛΠ υποστηρίζοντας μάλιστα ότι δεν πρόκειται για πώληση αλλά απλά για μεταβίβαση μετοχών. Προφανώς δεν γνωρίζει ότι σε όλο τον κόσμο όποιος έχει τις μετοχές, έχει την κυριότητα. Αλλά αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να αποδεχθεί η αριστερή ιδεοληψία του κ. Δρίτσα.
Τώρα τι δείχνουν όλα αυτά;
Υπάρχουν οι εξής εξηγήσεις:
1. Οι δύο υπουργοί είναι αντίθετοι με τις αποφάσεις της κυβέρνησης, οπότε το ερώτημα είναι γιατί παραμένουν στην κυβέρνηση; Δεν θα έπρεπε να παραιτηθούν από μια κυβέρνηση που ακολουθεί την πολιτική Σαμαρά στην πώληση των αεροδρομίων και του λιμανιού;
2. Οι δύο υπουργοί δεν έχουν καταλάβει ότι η κυβέρνηση έχει αλλάξει ρότα και έχει εγκαταλείψει σε μεγάλο βαθμό την αντιμνημονιακή πολιτική της που της χάρισε την εξουσία, αλλά και ότι το τρίτο μνημόνιο φέρει την υπογραφή του κ. Τσίπρα. Οπότε τίθεται θέμα πολιτικής αντίληψης για τους δύο υπουργούς και ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να τους απομακρύνει γιατί οι κυβερνήσεις, συνήθως, έχουν ομοιογένεια και η αντιπολίτευση δεν ασκείται από υπουργούς αλλά από την αντιπολίτευση. Άλλωστε πώς θα εφαρμόσουν οι εν λόγω υπουργοί μια πολιτική που δεν την πιστεύουν ή δεν έχουν κατανοήσει την αναγκαιότητά της;
3. Οι δύο υπουργοί λειτουργούν με τον τρόπο που λειτουργούν, δηλαδή διαφωνώντας, εν γνώσει του κ. Τσίπρα, διατηρώντας έτσι μια αριστερή – αντιμνημονιακή χροιά στη φωνή της κυβέρνησης. Οπότε μάλλον τόσο οι ίδιοι και ο πρωθυπουργός πιστεύουν ότι ο λαός τρώει «σανό», αλλά σε αυτήν την περίπτωση την απάντηση θα την δώσει ο λαός όταν κληθεί να αποφασίσει.
Βέβαια δεν λάβαμε υπ’ όψιν την περίπτωση της επιστήμης… Οπότε εκεί σηκώνουμε τα χέρια ψηλά… Αλλά είναι δυνατόν να πάει μπροστά μια κυβέρνηση όταν οι αντιδράσεις των υπουργών πρέπει να αντιμετωπίζονται με όρους που αφορούν την… επιστήμη και όχι την πολιτική; Πώς είναι δυνατόν να μένεις σε μια κυβέρνηση με την πολιτική της οποίας διαφωνείς;
Η πολιτική έχει πάντα μέσα της το στοιχείο της προσαρμοστικότητα. Οι θέσεις σε κόμματα και κυβερνήσεις αλλάζουν και προσαρμόζονται ανάλογα τις ανάγκες. Ακόμα και οι αλλεπάλληλες «κωλοτούμπες» του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να δικαιολογηθούν μπροστά στην «εθνική ανάγκη». Αρκεί να έχουν, βέβαια, συνειδητοποιήσει ότι όλα είναι οριακά και ότι η «εθνική ανάγκη» είναι επιβεβλημένο να αντιμετωπισθεί πέρα και πάνω από ιδεοληψίες.
Δυστυχώς, όμως, η συμπεριφορά της κυβέρνησης δεν δείχνει κάτι τέτοιο. Αντιθέτως εκείνο που δείχνει η συμπεριφορά της κυβέρνησης είναι ότι όχι μόνο δεν έχει αντιληφθεί την «εθνική ανάγκη», αφού συνεχίζει, αντί της εθνικής ομοψυχίας, να αναζητεί «δράκους» στην αντιπολίτευση και στους δανειστές, αλλά επιλέγει έχοντας στο δυναμικό της ένα θίασο ερασιτεχνών και σαλτιμπάγκων, να παίζει ένα κακοστημένο θέατρο. Ως πότε όμως; Και με τι επιπτώσεις στη χώρα;
