Του Γιώργου Κοντογιάννη
Ανάμεσα στα μέτρα που το Eurogroup ζητεί να λάβει συμπληρωματικά η Βουλή των Ελλήνων και τα θεωρούν ως προαπαιτούμενα για την εκταμίευση της δόσης είναι και αυτό της νομικής κάλυψης των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Υπερταμείου για τις αποφάσεις που θα λάβουν.
Δηλαδή οι δανειστές ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση να καλύψει νομικά ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ τις αποφάσεις που θα λάβουν για πώληση της περιουσίας του δημοσίου τα μέλη του ΔΣ του Υπερταμείου Αποκρατικοποιήσεων.
Δηλαδή ζητούν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του υπερταμείου να έχουν το ΑΚΑΤΑΔΙΩΚΤΟ για αποφάσεις που ΘΑ λάβουν.
Που σημαίνει ότι αν τα μέλη του ΔΣ καταφέρουν και «συνεννοηθούν» ή τους βοηθήσει κάποιος γι’ αυτό, να προσφέρουν σε κάποιον που ενδιαφέρεται ένα μεγάλο ακίνητο του δημοσίου «έναντι πινακίου φακής» και έχουν μια αληθοφανή επεξήγηση για το λόγο που το κάνουν, τότε αυτοί που πήραν την απόφαση δεν θα ελεγχθούν ΠΟΤΕ από την ελληνική δικαιοσύνη.
Θα ρωτήσετε: «Είναι σωστό αυτό; Οδηγεί σε σωστές αποφάσεις; Μήπως το αντίθετο;» Εύλογες οι απορίες.
Όπως εύλογο είναι γιατί δεν ακολουθήθηκε μια άλλη διαδικασία. Ποια; Υπάρχουν τρόποι. Θα μπορούσε κάλλιστα – αν υπήρχε εμπιστοσύνη ανάμεσα στους δανειστές και στην ελληνική κυβέρνηση- να υπήρχε πρόβλεψη ώστε όλες οι αποφάσεις του ΔΣ του Υπερταμείου Αποκρατικοποιήσεων να πηγαίνουν στη Βουλή με τη διαδικασία του υπερ- επείγοντος και να επικυρώνονται σε μια και μόνη συνεδρίαση με απλή πλειοψηφία. Δηλαδή οι αποφάσεις του Υπερταμείου να λαμβάνουν την έγκριση αλλά και τη νομική κάλυψη του Κοινοβουλίου. Με τον τρόπο αυτό και γρήγορα θα ελαμβάνοντο οι αποφάσεις, και συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο κομμάτων θα γινόταν, και νομική κάλυψη από το ανώτατο νομοθετικό σώμα της ελληνικής πολιτείας θα υπήρχε, αφού η κάθε απόφαση για πώληση θα ήταν νόμος του κράτους.
Όπως είναι φυσικό από τη στιγμή που η απόφαση για πώληση δημόσιας περιουσίας θα περνούσε από τη Βουλή κανείς δεν θα μιλούσε για απώλεια εθνικής κυριαρχίας, έστω και αν οι αποφάσεις του ΔΣ του Υπερταμείου ελαμβάνοντο με απλή πλειοψηφία. Επίσης τα μέλη του ΔΣ, από τη στιγμή που θα ήξεραν ότι βρίσκονται υπό κοινοβουλευτικό έλεγχο θα ήταν πάντα προσεκτικά και οι αποφάσεις τους διάφανες.
Και μην ισχυρισθεί κάποιος ότι και τι θα γίνει αν υπάρχει μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διαφωνεί με τις αποκρατικοποιήσεις, γιατί θα του απαντήσουμε να προσγειωθεί και να είναι ρεαλιστής. Ο ισχυρισμός του θα ίσχυε μόνο αν γινόταν κυβέρνηση ο Κουτσούμπας, ο Λαφαζάνης, η Κωνσταντοπούλου ή ο Μιχαλολιάκος. Οι τρεις πρώτοι είναι απίθανο να γίνουν κυβέρνηση. Αν γίνει κυβέρνηση ο τέταρτος τότε άλλα θα είναι τα προβλήματά μας και όχι η πώληση ή η «αξιοποίηση» της περιουσίας του δημοσίου. Όλα τα άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα είναι υπέρ των αποκρατικοποιήσεων.
Συνεπώς ο τρόπος λειτουργίας του Υπερταμείου ήταν ζήτημα διαπραγμάτευσης που έχει να κάνει με την αξιοπιστία της κυβέρνησης Τσίπρα που έκανε τη διαπραγμάτευση.
