Εν αναμονή μιας ιδιαίτερα σημαντικής απόφασης που καλείται να εκδόσει η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας το επόμενο διάστημα, βρίσκονται δημόσιοι υπάλληλοι και το ελληνικό Δημόσιο. Το ζήτημα της κατάργησης του 13ου και 14ου μισθού, η οποία υλοποιήθηκε με το 2ο Μνημόνιο συζητήθηκε ενώπιον του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου.
Οι δύο πλευρές «κονταροχτυπήθηκαν», αναλύοντας του ισχυρισμούς τους, μέσα στη δικαστική αίθουσα του ΣτΕ, το οποίο βρισκόταν σε πλήρη σύνθεση, λόγω της σπουδαιότητας της υπόθεσης. Από τη μία, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι επικαλέστηκαν την απόφαση του Στ Τμήματος του ΣτΕ, σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να ακυρωθούν οι περικοπές του νόμου 4093/2012 ως αντισυνταγματικές. Κι αυτό γιατί αναφορικά με τους εν ενεργεία δημοσίους υπαλλήλους το «κόψιμο» των δύο μισθών αντίκειται στις αρχές τος αναλογικότητας και της ισότητας. Παράλληλα, οι προσφεύγοντας χαρακτήρισαν «ύβρεις κατά του ελληνικού λαού» την επίμαχη κατάργηση, υποστηρίζοντας πως τέτοια περικοπή δεν έγινε ούτε επί χούντας ούτε στην κατοχή.
Από την άλλη, οι νομικοί σύμβουλοι του ελληνικού Δημοσίου τόνισαν στο δικαστήριο ότι η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού ήταν απαραίτητη διότι ήταν ο μόνος τρόπος προκειμένου να διασφαλιστούν οι υπόλοιποι 12 μισθοί. Επίσης, υπογράμμισαν ότι σε κάθε περίπτωση το βιωτικό επίπεδο των δημοσίων υπαλλήλων παρά τις περικοπές, παρέμενε αξιοπρεπές, υποστηρίζοντας ότι σε αντίθεση με τον ιδιωτικό τομέα όπου υπήρξαν σημαντικές ανατροπές, στο δημόσιο όλοι εξακολουθούν να έχουν σταθερή εργασία και πάγιο εισόδημα.
Δημόσιο και υπάλληλοι αναφέρθηκαν σε συγκεκριμένα στατιστικά στοιχεία, αναφορικά με το δημοσιονομικό κόστος των δύο «μισθών». Μάλιστα, το ελληνικό Δημόσιο έκανε λόγο για «λύση» που είχε μεγάλο δημοσιονομικό αντίκτυπο, ενώ οι δημόσιο υπάλληλοι ισχυρίστηκαν πως τα νούμερα που επικαλέστηκε το δημόσιο απέχουν πολύ από την πραγματικότητα, αφού το πραγματικό κόστος είναι σαφώς χαμηλότερο.
