Τους λόγους για τους οποίους η Ελλάδα έχει έλλειμμα παραγωγικής βάσης και δραστηριοποίησης μεγάλων επιχειρήσεων εξηγεί ο ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο για την ελληνική οικονομία.
Φορολογικά και ρυθμιστικά αντικίνητρα, το «μπλέξιμο» που αναπόφευκτα προκύπτει όταν επιχειρείται η επένδυση σε πιο σύνθετες παραγωγικές διαδικασίας και ο κίνδυνος όσων ήδη έχουν επενδύσει ή μεγαλώσει να εκτεθούν σε πρόχειρες και ξαφνικές μεταβολές είναι μερικά μόνο απο τα εμπόδια που συναντούν οι επιχειρήσεων.
Η αποδυνάμωση της παραγωγικής βάσης
Κυρίως, όμως σημειώνει ο ΣΕΒ, ο τρόπος με τον οποίο έχει διαχρονικά αντιμετωπιστεί–φορολογικά, ασφαλιστικά και ως προς τον σχεδιασμό του πλαισίου βιομηχανικών σχέσεων–η μισθωτή εργασία έχουν, αθροιστικά, συνεισφέρει καίρια στην αποδυνάμωση της παραγωγικής βάσης, και τελικά στην άμεση και έμμεση απώλεια πολλών και καλών θέσεων εργασίας από τη χώρα μας.
Για δεκαετίες η Ελλάδα υιοθέτησε πελατειακές πολιτικές γιγάντωσης του κράτους που οδήγησαν σε μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα και αποδυνάμωση της παραγωγικής βάσης, με αποτέλεσμα ένα επικίνδυνα υψηλό δημόσιο χρέος και ένα μεγάλο έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο, υποστηρίζει ο ΣΕΒ.
Το κράτος-εργοδότης απέτυχε
Οπως σημειώνει ο ΣΕΒ, η κρίση μας έμαθε ότι το κράτος-εργοδότης απέτυχε καθώς δεν μπορεί να υπηρετήσει τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της χώρας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι το κράτος δεν έχει ρόλο να παίξει στον μετασχηματισμό προς μια οικονομία της παραγωγής, των εξαγωγών και της καινοτομίας. Ένας τέτοιος ρόλος αφορά πρωτίστως στην άρση των διάσπαρτων αντικινήτρων που δρουν σωρευτικά και ενάντια στην ανάπτυξη της βιομηχανίας.
Επιπλέον μπορεί να συμβάλλει με τομεακές πολιτικές ενδυνάμωσης βιομηχανικών κλάδων με συγκριτικό πλεονέκτημα στις διεθνείς αγορές.
Ομως οι αδύναμοι θεσμοί, δηλαδή η ασυνέχεια του κράτους στη χάραξη πολιτικών και η αδυναμία διυπουργικού συντονισμού σε σύνθετα ζητήματα, όπως είναι η βιομηχανική πολιτική, αποτελούν εμπόδιο σε αυτή την προσπάθεια.
Αθέμιτος ανταγωνισμός από μικρά σχήματα στην ημιπαρανομία
Συγκεκριμένα, οι αδυναμίες συντονισμού σε θεσμούς που ρυθμίζουν την παραγωγή των αναγκαίων δεξιοτήτων από το εκπαιδευτικό σύστημα, τη διασύνδεση ερευνητικών ιδρυμάτων και πανεπιστημίων με τη βιομηχανία, τη χρηματοδότηση των επενδύσεων, το πλαίσιο αδειοδότησης, χωροθέτησης και εγκατάστασης-λειτουργίας μιας παραγωγικής επένδυσης, το κόστος ενέργειας, την αγορά εργασίας και φυσικά τη φορολογία παραγωγικών δραστηριοτήτων, ορθώνουν αθροιστικά εμπόδια στην ανάπτυξη σύνθετων βιομηχανικών δραστηριοτήτων.
Οσο δεν επιλύεται αυτή η υστέρηση στη χάραξη βιομηχανικής πολιτικής, η επιχειρηματικότητα θα μένει εγκλωβισμένη σε μικρά ανοργάνωτα σχήματα που επιβιώνουν άχαρα στην ημιπαρανομία ασκώντας αθέμιτο ανταγωνισμό, σημειώνει ο ΣΕΒ.
Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι τα οριζόντια αντικίνητρα στο επιχειρείν στην Ελλάδα πλήττουν αθροιστικά και δυσανάλογα την «Ελλάδα που παράγει». Η «Ελλάδα που παράγει» δεν υστερεί επειδή οι Έλληνες δεν έχουν την ικανότητα να παράγουν.
Οι τέσσερις προτεραιότητες για την ενίσχυση της μεταποίησης
Αν διορθώσουμε αυτά τα αντικίνητρα, η Ελλάδα θα μπορέσει να αποκτήσει ένα ισορροπημένο μείγμα μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων, μεταποιητικών και υπηρεσιών. Αυτή είναι και η αναγκαία συνθήκη για να ευημερήσει. Ειδικότερα για τη βιομηχανία τίθενται τέσσερις προτεραιότητες:
1) Εξορθολογισμός της φορολογίας στην παραγωγή.
2) Ανταγωνιστικό κόστος ενέργειας.
3) Βελτίωση του κόστους δανεισμού.
4) Επιτάχυνση των αδειοδοτικών διαδικασιών σε όλο το φάσμα χωροθέτησης, εγκατάστασης και λειτουργίας.
Στην προώθηση των προτεραιοτήτων αυτών μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά και η σύσταση Υπουργείου Βιομηχανίας, που αποτελεί πάγια θέση του ΣΕΒ και ετέθη υπόψη του Πρωθυπουργού από τις πρώτες ημέρες της θητείας του το 2015, σημειώνει.
