Οι περισσότεροι γνωρίζουμε ότι η κατανάλωση τηγανητών πατατών, οι οποίες είναι γεμάτες λάδι και αλάτι, δεν είναι ακριβώς η υγιέστερη τροφή. Αλλά όταν ο διατροφολόγος του Χάρβαρντ Eric Rimm, είπε στους New York Times πόσες πατάτες πρέπει το πολύ να τρώμε ανά μερίδα, αυτό έκανε το γύρο του διαδικτύου.
Οι δίαιτες αποτυγχάνουν επειδή έχουμε μη ρεαλιστικές προσδοκίες, αλλά μερικές από αυτές τις προσδοκίες τροφοδοτούνται από τους ειδικούς«Νομίζω ότι θα ήταν ωραίο αν το γεύμα σας περιείχε μια σαλάτα και έξι πατάτες τηγανητές», δήλωσε η Rimm τους New York Times. Αλλά αυτή πρέπει να είναι μία από τις πιο μη ρεαλιστικές συμβουλές διατροφής που δόθηκαν ποτέ από διατροφολόγο. Περιορίζοντας τον εαυτό σας μόλις σε έξι πατάτες ακούγεται σαν μορφή βασανιστηρίων. Ο Rimm διευκρίνισε ότι απλώς πρότεινε να προσφέρουν τα εστιατόρια μικρότερες μερίδες πατάτας.
Αν και μια μερίδα με μόλις έξι πατάτες θα ήταν κάτι παράλογο για ένα εστιατόριο, ο Rimm έχει επιστημονικά επιχειρήματα. Αποκαλεί τις πατάτες “βόμβες αμύλου” και λέει ότι αυτές οι τραγανές απολαύσεις διατίθενται υπερβολικά στην αγορά. Πολλά εστιατόρια προσφέρουν τεράστιες μερίδες και συχνά οι θερμίδες από αυτά τα πιάτα φτάνουν ή υπερβαίνουν το κύριο γεύμα. Μια μεγάλη μερίδα πατάτες στα McDonald’s έχουν μόλις 30 θερμίδες λιγότερο από ένα Big Mac το οποίο έχει 540 θερμίδες.
Κακή η στέρηση
Μια μελέτη πέρυσι διαπίστωσε ότι όσοι κατανάλωναν τηγανητές πατάτες δύο έως τρεις φορές την εβδομάδα είχαν υψηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας σε σύγκριση με αυτούς που κατανάλωναν πατάτες που δεν ήταν τηγανητές. Στις ΗΠΑ, οι πατάτες είναι το πιο ευρέως καταναλισκόμενο λαχανικό – αν και δεν μοιάζει πολύ για λαχανικό όταν σερβίρεται σε τηγανητή μορφή.
Η Bonnie Taub-Dix, καταχωρημένη διαιτολόγος και διατροφολόγος, αναφέρει στην ιστοσελίδα TODAY Food ότι συμφωνεί με την Rimm: οι πατάτες μπορεί να είναι ανθυγιεινές όταν τηγανίζονται. Αλλά πιστεύει επίσης ότι το όριο των έξι είναι ένα “δραστικό μέτρο” που ευθυγραμμίζεται με τις υδατανθρακοφοβικές δίαιτες.
Οι ερευνητές λένε ότι οι δίαιτες αποτυγχάνουν επειδή έχουμε μη ρεαλιστικές προσδοκίες, αλλά μερικές από αυτές τις προσδοκίες τροφοδοτούνται από τους ειδικούς. Αντί να περιορίζουμε τους εαυτούς μας σε ακραίες συνθήκες, πρέπει απλώς να διασφαλίσουμε ότι τρώμε ισορροπημένα.
