Η Ουάσιγκτον συνεχίζει με αδάμαστη ενέργεια να οικοδομεί μια νέα παγκόσμια αρχιτεκτονική στρατιωτικών-πολιτικών συμμαχιών που βρίσκονται υπό τον άμεσο έλεγχό της, κατά μήκος της περιμέτρου των συνόρων Ρωσίας και Κίνας, ενώνοντας την υποδομή ασφαλείας από τον Ατλαντικό έως τον Ειρηνικό Ωκεανό σε μια αυτόνομη υποδομή ηλεκτρικής ενέργειας.
Η πρώτη σύνοδος κορυφής των τριών κρατών πραγματοποιήθηκε στις 18 Αυγούστου στην κατοικία του σημερινού προέδρου των ΗΠΑ στο Καμπ Ντέιβιντ, (οι κορυφαίοι εκλεγμένοι ηγέτες αυτών των χωρών συναντήθηκαν μερικές φορές στο παρελθόν με την ίδια σύνθεση – αλλά αυτές ήταν σύντομες συναντήσεις στο πλάι των γραμμών μεγάλων διεθνών φόρουμ). Έγινε μια πραγματική ανακάλυψη στη μακρά, αλλά μάλλον αργή διαδικασία διαμόρφωσης αυτής της στρατιωτικοπολιτικής δομής, δημιουργώντας ένα ποιοτικά νέο και διαφορετικό φαινόμενο στη διεθνή σκηνή, που διαφέρει θεμελιωδώς από την τριμερή δομή, για την οποία αρκετοί- διεθνώς γνωστοί- ειδικοί έχουν ήδη γράψει. Υπάρχουν πράγματι λόγοι για να δούμε έναν πραγματικό μετασχηματισμό της οργάνωσης που περιγράφηκε προηγουμένως με όρους «δομής συνασπισμού» σε ένα σχεδόν πλήρες στρατιωτικό-πολιτικό σύμφωνο ασφαλείας.
Η σειρά των ιδιαιτεροτήτων του φαινομένου που προέκυψε στο Camp David είναι τόσο μαζική και πολυεπίπεδη που όχι μόνο η ανάλυσή της, αλλά μια απλή περιγραφή και επανάληψη του πακέτου των εγκεκριμένων εγγράφων (συμπεριλαμβανομένων των τριών πιο σημαντικών: “Αρχές” και ” Spirit» του Camp David, συν την υποχρέωση διεξαγωγής διαβουλεύσεων) θα απαιτήσει πολύ περισσότερο χώρο από ό,τι επιτρέπει η μορφή αυτού του άρθρου.
Ως εκ τούτου, θα επικεντρωθούμε στα βασικά, κατά τη γνώμη μου, αποτελέσματα της συνόδου κορυφής.
Καταρχάς, πρέπει να τονιστεί ότι η ίδια η συνάντηση και τα αποτελέσματά της αποτελούν προφανή και ηχηρή επιτυχία της αμερικανικής διπλωματίας.
Η Ουάσιγκτον, με την ίδια σκληρή πίεση όπως στην Ευρώπη, όπου υπερηφανεύεται για το πόσο γρήγορα και αποτελεσματικά κινητοποίησε και υπέταξε τους εταίρους της στο ΝΑΤΟ σε μια ενιαία συμμαχική βούληση, «παρατάσσει» δυναμικά τους συμμάχους της και στην Ανατολική Ασία.
Είναι εκπληκτικό πόσο γρήγορα- στην πραγματικότητα σε λιγότερο από ένα χρόνο- η κυβέρνηση Μπάιντεν κατάφερε να πείσει την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα να παραμερίσουν τις πολυετείς διαφορές τους και να επικεντρωθούν σε κοινές απειλές που διατυπώθηκαν με αμερικανικούς όρους. Ο πρόεδρος της Νότιας Κορέας Yun Seok Yeol, που εξελέγη το 2022, θεωρείται ιαπωνόφιλος από πολλούς Κορεάτες λόγω πολλών συνθηκών και της προσωπικής του βιογραφίας και δεν ήταν δύσκολο να τον πείσουν να βελτιώσει ριζικά τις σχέσεις με την Ιαπωνία με βάση το «ξεχάστε το παρελθόν , εστιάστε στο μέλλον». Εν τω μεταξύ, η θέση της Ιαπωνίας ήταν πολύ πιο περίπλοκη: τα τελευταία χρόνια το Τόκιο ειλικρινά κακομεταχειρίστηκε τη Σεούλ και ήταν αποφασισμένο να συνεχίσει αυτήν την «εκπαιδευτική» πολιτική, εξαιτίας της οποίας ο πρωθυπουργός Fumio Kishida αρχικά απέφυγε τις προσωπικές συναντήσεις με τον ηγέτη της Δημοκρατίας της Κορέας. . Ωστόσο, ο Λευκός Οίκος κατάφερε να βρει τα απαραίτητα επιχειρήματα για όλους και μπροστά στα μάτια μας «το αδύνατο άρχισε να μετατρέπεται σε δυνατό». Τον Μάρτιο, ο Yun Seok Yeol πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στο Τόκιο και τον Μάιο ο Fumio Kishida πραγματοποίησε μια επίσκεψη εργασίας στη Σεούλ.
Τελικά, τον Αύγουστο, πραγματοποιήθηκε μια τριμερής σύνοδος κορυφής πλήρους κλίμακας.
Ένα από τα θεμελιωδώς σημαντικά χαρακτηριστικά του νέου συμφώνου ήταν ότι, αν προηγουμένως θεωρούνταν ως μη πρωταρχικό μέσο που προοριζόταν αποκλειστικά για την περιοχή της Βορειοανατολικής Ασίας με βλέμμα στη Βόρεια Κορέα, τώρα η κύρια αποστολή του έχει γίνει παγκόσμια και ορίζεται για τη διασφάλισης στρατηγικών καθηκόντων των συμμάχων των ΗΠΑ σε όλη την περιοχή Ινδο-Ειρηνικού. Το έγγραφο «The Spirit of Camp David» αναφέρει: «Η εταιρική μας σχέση χτίζεται όχι μόνο για τους λαούς μας, αλλά για ολόκληρη την περιοχή Ινδο-Ειρηνικού».
«Έτσι, η Ουάσιγκτον συνεχίζει με αδάμαστη ενέργεια να χτίζει μια νέα παγκόσμια αρχιτεκτονική στρατιωτικών-πολιτικών συμμαχιών που βρίσκονται υπό τον άμεσο έλεγχό της, κατά μήκος της περιμέτρου των συνόρων Ρωσίας και Κίνας, ενώνοντας την υποδομή ασφαλείας από τον Ατλαντικό έως τον Ειρηνικό Ωκεανό σε ένα αυτόνομη υποδομή ηλεκτρικής ενέργειας».
Σε αυτή την παγκόσμια διαμόρφωση, το «τρίγωνο» της Ανατολικής Ασίας προορίζεται για μια θεμελιωδώς σημαντική αποστολή. Η κοινότητα των ειδικών σκέφτεται ήδη ενεργά τους στόχους της. Μία από τις πιθανές επιλογές είναι ότι το αναδιαμορφωμένο τρίγωνο θα πρέπει να κλείσει την αλυσίδα παρόμοιων συμμαχιών όπως οι QUAD, AUKUS και να ολοκληρώσει το σύστημα των νέων στρατιωτικών-πολιτικών δομών στην Ασία. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, οι δύο πρώτες από αυτές τις συμμαχίες δεν έχουν ακόμη δικαιώσει πλήρως τις προσδοκίες του Λευκού Οίκου. Το πρώτο οφείλεται στην ανεξάρτητη θέση της Ινδίας, η οποία δεν επιθυμεί τη στρατιωτικοποίηση αυτής της οργάνωσης. Το δεύτερο αποτελείται εξ ολοκλήρου από μη περιφερειακούς παίκτες, εκτός από το μικρό μέλος της Αυστραλίας, που βρίσκεται γεωγραφικά στην περιφέρεια της περιοχής. Αυτό το καθιστά φυσικά «εξωγήινο σώμα» στα μάτια των ασιατικών κρατών. Σε μια τέτοια κατάσταση, το τρίγωνο της Ανατολικής Ασίας καλείται να γίνει πυλώνας της συνολικής δομής των συμμαχιών στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού. Επιτρέπεται η ιδέα δημιουργίας στενού συντονισμού, αν όχι συγχώνευσής του με την AUKUS.
Αλλά αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι αυτό που βλέπουμε ήδη τώρα «στο έδαφος». Η Ουάσιγκτον στο Καμπ Ντέιβιντ κατάφερε να φέρει το Τόκιο και τη Σεούλ πιο κοντά στη στρατηγική, κυρίως αντικινεζική ατζέντα της, ξεπερνώντας τον δισταγμό, την επιθυμία να μην τσακωθεί με το Πεκίνο, τόσο από το Τόκιο όσο και, ακόμη περισσότερο, από τη Σεούλ. Ο Λευκός Οίκος κατάφερε να τους πείσει να ευθυγραμμιστούν σε υψηλότερο επίπεδο με το στρατηγικό του πρόγραμμα.
Σε αυτήν την κατάσταση, το καθήκον μας είναι να αφιερώσουμε χρόνο για να δούμε πιο προσεκτικά τι ακριβώς σημαίνουν για τη Ρωσία και την Κίνα οι αποφάσεις που ελήφθησαν στη σύνοδο κορυφής. Βλέπουμε ότι και οι δύο σύμμαχοι της Άπω Ανατολής του Λευκού Οίκου, ιδιαίτερα η Νότια Κορέα, έκαναν βαθιές παραχωρήσεις στην Ουάσιγκτον, κάτι που θα μπορούσε να περιπλέξει σοβαρά τις σχέσεις της τόσο με τη Ρωσική Ομοσπονδία όσο και με τη ΛΔΚ.
Πρώτα για τη Ρωσία.
Όπως γνωρίζετε, η Σεούλ έχει προσπαθήσει μέχρι στιγμής να διατηρήσει μια σχετικά συγκρατημένη γραμμή, μη διασχίζοντας τις δύο «κόκκινες γραμμές» που έχει ξεκάθαρα περιγράψει η Μόσχα: να μην προμηθεύει φονικά όπλα στην Ουκρανία και να μην συμμετέχει σε ενέργειες που αποσκοπούν στον καθορισμό ανώτατου ορίου τιμών για Ρωσικό πετρέλαιο στις παγκόσμιες αγορές. Κατά τη διάρκεια της συνόδου, ο Τζο Μπάιντεν κατάφερε να πείσει τους υψηλόβαθμους προσκεκλημένους του να υπογράψουν την ακόλουθη δήλωση που περιέχεται στο ήδη αναφερόμενο έγγραφο: «Δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε να παρέχουμε βοήθεια στην Ουκρανία, να επιβάλλουμε συντονισμένες και σκληρές κυρώσεις κατά της Ρωσίας για την επιτάχυνση της μείωσης της εξάρτησης από τους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους». Αυτό σημαίνει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Κορέας πέρασε πράγματι μια από τις «κόκκινες γραμμές» της Μόσχας. Φαίνεται ότι τώρα η διπλωματία της Νότιας Κορέας θα πρέπει να επιδείξει τη μέγιστη εφευρετικότητα για να προσπαθήσει να εξηγήσει στη Μόσχα τη συμβατότητα των δύο προαναφερθέντων υποσχέσεων.
Με την Κίνα, η κατάσταση είναι ίσως ακόμη πιο οξεία. Μέχρι στιγμής, η Σεούλ, προσπαθώντας να διατηρήσει ακόμη και σχέσεις με το Πεκίνο, προσπάθησε να αποφύγει τις άμεσες εκτιμήσεις για την κατάσταση στα στενά της Ταϊβάν και το πρόβλημα της Ταϊβάν γενικότερα. Αλλά τώρα, σε μια κοινή δήλωση, οι ηγέτες των τριών χωρών ανέβασαν απότομα τον πήχη των διεκδικήσεών τους και, αφού ανέφεραν για πρώτη φορά το επίσημο όνομα της ΛΔΚ, την επεσήμαναν ευθέως ως μια οντότητα που εμποδίζει την ίδρυση μιας « έννομη διεθνής τάξη» στην περιοχή. (Για παράδειγμα, στη δήλωση του Phnom Phen του Νοεμβρίου 2022, οι ίδιες χώρες απέφευγαν να ονομάσουν το Πεκίνο, ακόμη και όταν εγείρουν τις ίδιες αξιώσεις στην Κίνα). Ως αποτέλεσμα, μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι η σύνοδος κορυφής έγινε σημείο καμπής στη διαδικασία της διαμόρφωσης ενός αντικινεζικού συστήματος ασφαλείας στην Ανατολική Ασία.
Ένα εκτενές, προσεκτικά προετοιμασμένο μέρος αυτών των εγγράφων για οικονομικά θέματα υποδηλώνει ξεκάθαρα την εμβάθυνση της πορείας αλληλεγγύης με στόχο την εκδίωξη της Κίνας από τη σφαίρα της εξαιρετικά προηγμένης τεχνολογίας. Οι αλυσίδες εφοδιασμού και η προηγμένη τεχνολογία πρέπει να θεωρηθούν η εμπροσθοφυλακή του οικονομικού πολέμου ΗΠΑ-Κίνας. Στη σύνοδο κορυφής, η Κορέα και η Ιαπωνία εντάχθηκαν στην «ομάδα κινητών κρούσματος» των ΗΠΑ για τον εντοπισμό διαρροών τεχνολογίας και μια σειρά άλλων πρωτοβουλιών που στοχεύουν στο μονοπώλιο των χωρών του τριγώνου, συμπεριλαμβανομένου ενός πλήρους κύκλου βασικών νέων τεχνολογιών όπως η τεχνητή νοημοσύνη και το διάστημα, προηγμένες υπολογιστών, διεθνούς τυποποίησης και προστασίας της τεχνολογίας. Δηλαδή, δεν μιλάμε μόνο για την παραγωγή μικροτσίπ και μπαταριών, για τα οποία αυτή τη στιγμή γράφονται περισσότερα. Επετεύχθη συμφωνία για τη διαμόρφωση νέας τριμερούς συνεργασίας μεταξύ των εθνικών εργαστηρίων και την επέκταση της τριμερούς συνεργασίας στον τομέα της έρευνας και ανάπτυξης καθώς και του προσωπικού. Πρώτα απ ‘όλα, μεγάλα ερευνητικά ινστιτούτα υπό την κυβέρνηση των ΗΠΑ, όπως το Ερευνητικό Κέντρο του Λος Άλαμος και το Ερευνητικό Κέντρο Sandia, θα συνεργαστούν με ερευνητικά ινστιτούτα στην Κορέα και την Ιαπωνία για τη διεξαγωγή κοινής έρευνας.
Μια μελέτη των εγγράφων της συνόδου οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τώρα το τρίγωνο σκοπεύει κυρίως να εφαρμόσει τους στρατηγικούς στόχους των ΗΠΑ για παγκόσμιο περιορισμό (ή την προετοιμασία ακόμη πιο εκτεταμένων σχεδίων) των δύο κύριων αντιπάλων της Ουάσιγκτον – της ΛΔΚ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Τα προβλήματα ασφαλείας της Κορεατικής Χερσονήσου έρχονται σε δεύτερη μοίρα.
Φυσικά, στα έγγραφα της συνόδου κορυφής, δόθηκε μεγάλη προσοχή στην καταδίκη των ενεργειών της ΛΔΚ και στα σχέδια για εξουδετέρωση των στρατιωτικών της δυνατοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της ανακοίνωσης της δημιουργίας μιας νέας τριμερούς ομάδας εργασίας για την εντατικοποίηση της συνεργασίας, μαζί με τη διεθνή κοινότητα, καταπολέμηση των απειλών στον κυβερνοχώρο της ΛΔΚ και παρεμπόδιση των επιχειρήσεων στον κυβερνοχώρο. Οι τρεις χώρες έχουν δεσμευτεί να διεξάγουν μεγάλες κοινές στρατιωτικές ασκήσεις τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, καθώς και τις συνόδους κορυφής κ.λπ.
Οι τρεις ηγέτες όπως ήταν αναμενόμενο επιβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους για την πλήρη αποπυρηνικοποίηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας (ΛΔΚ) σύμφωνα με τα σχετικά ψηφίσματα του UNSC και προέτρεψαν τη ΛΔΚ να εγκαταλείψει τα πυρηνικά και πυραυλικά της προγράμματα.
Είναι προφανές ότι το τελευταίο αίτημα για αποπυρηνικοποίηση, το οποίο είναι προφανώς απαράδεκτο για την Πιονγκγιάνγκ, επιβεβαιώνει το γεγονός ότι η Τρόικα δεν έχει σχέδια ή προθέσεις να εισέλθει σε μια διαδικασία ουσιαστικών διαπραγματεύσεων με τη ΛΔΚ.
«Αλλά, επαναλαμβάνουμε, η παγκοσμιοποίηση του ρόλου του τριγώνου στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού είναι σαφής προτεραιότητα για τη στρατηγική των ΗΠΑ».
Συνοψίζοντας, τονίζουμε ότι το κύριο αποτέλεσμα της συνόδου κορυφής, κατά τη γνώμη μας, ήταν ένα «μεγάλο άλμα» στην εφαρμογή της στρατηγικής των ΗΠΑ για τη δημιουργία μιας ενιαίας στρατιωτικοπολιτικής αρχιτεκτονικής από τον Ατλαντικό έως τον Ειρηνικό Ωκεανό. Σε αυτή την περίπτωση, βλέπουμε τον βαθύ μετασχηματισμό της συμμαχίας ΗΠΑ-Ιαπωνίας-Νότιας Κορέας και την αδιάκοπη επιδίωξη της μέγιστης θεσμοθέτησής της, που αξίζει να αποτελέσει θέμα ανεξάρτητης έρευνας. Ο σκοπός αυτών των ενεργειών είναι επίσης σαφής – η ενίσχυση της στρατιωτικής υποδομής προκειμένου να ενταθεί η σύγκρουση με τη ΛΔΚ, την Κίνα και τη Ρωσία.
Erol User
