Τα παιχνίδια που κάνει η κυβέρνηση με αφορμή τη διαπραγμάτευση για το κλείσιμο της αξιολόγησης, δείχνουν ότι τίποτα δεν έχει διδαχθεί από το περσυνό φιάσκο που παρ’ ολίγον θα οδηγούσε στην έξοδο της χώρας από την ΕΕ.
Το έργο το έχουμε ξαναζήσει όλοι και περισσότερο οι δανειστές. Για το λόγο αυτό αν εμείς ως πολίτες αυτής της χώρας είμαστε επιφυλακτικοί, οι δανειστές ίσως είναι εξοργισμένοι με την επανάληψη του.
Το ζητούμενο όμως δεν είναι αν και πόσο είναι δυσαρεστημένοι οι δανειστές μας, γιατί στο τέλος- τέλος όσο πιο δυσαρεστημένοι είναι πιθανόν τόσο θετικότερο θα είναι για τους Έλληνες φορολογούμενους το αποτέλεσμα. Το ζητούμενο είναι ότι το παιχνίδι που κάνει η κυβέρνηση είναι υψηλού ρίσκου και η αξιοπιστία της χώρας δεν έχει τη δυνατότητα να αντέξει άλλου τέτοιου είδους παιχνίδια.
Επίσης, αν επαληθευθεί το σενάριο που δημοσιεύει σήμερα η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, θα αποδειχθεί περίτρανα ότι η κυβέρνησης της κατά τα λοιπά φιλολαϊκής Αριστεράς, αντί να μεταθέσει το βάρος της πρόσθετης φορολόγησης στους «έχοντες και κατέχοντες» το επιμερίζει στο σύνολο του ελληνικού λαού. Μόνο που η γενική αύξηση φορολογίας σε είδη ευρείας κατανάλωσης πλήττει πρωτίστως τους μη έχοντες, δηλαδή τα μαζικά λαϊκά στρώματα. Γιατί η αύξηση της τιμής π.χ. στα μακαρόνια έστω κατά 20 λεπτά δεν έχει τον ίδιο αντίκτυπο στον οικογενειακό προϋπολογισμό κάποιου που παίρνει 500 ευρώ μισθό και έχει δύο άνεργα παιδιά και το ίδιο στον οικογενειακό προϋπολογισμό κάποιου που έχει μισθό 2.500 ευρώ. Και όλα αυτά γιατί η κυβέρνηση της Αριστεράς, πελαγωμένη μέσα στις ιδεοληψίες της, αρνείται να δει την πραγματικότητα και να προχωρήσει άμεσα σε μέτρα που θα τονώσουν την αγορά, θα ενισχύσουν την αξιοπιστία της χώρας και θα προσελκύσουν επενδύσεις.
Όποιο, τελικά, κι αν είναι το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης (ευχόμαστε ειλικρινά προς όφελος του τόπου να κλείσει το συντομότερο) το βέβαιο είναι ότι έχουμε γυρίσει τουλάχιστον δύο χρόνια πίσω, αλλά, δυστυχώς, οι αντοχές του λαού δεν είναι ίδιες. Ο πανικός δε που διέπη τους κυβερνώντες σε όλες τους τις κινήσεις (από την Ειδομένη μέχρι την διαπραγμάτευση και τα wikileaks), προκαλεί έντονη ανησυχία σε κάθε λογικό πολίτη, αφού βλέπει ότι μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα ελάσσονα, σίγουρα δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει και τα μείζονα.
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα είναι προφανές ότι δεν καταλαβαίνει πως πλέον, ίσως ένα τυχαίο γεγονός να σταθεί ικανό να ξεχειλίσει το ποτήρι της υπομονής των πολιτών και η πορεία της να είναι πολύ χειρότερη από εκείνη του ΠΑΣΟΚ. Γιατί τουλάχιστον το ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε μέσα από εκλογές… Οι σημερινοί σωτήρες ίσως καταρρεύσουν όντας ακόμα στην εξουσία… Το ζητούμενο όμως είναι να μη καταρρεύσουν μέσα από εθνική τραγωδία.
Γ.Δ.Κ
