Μαγειρικός κανόνας Νο 1: Όσο καλύτερη είναι μια πρώτη ύλη, τόσο λιγότερη επεξεργασία και άλλα υλικά απαιτεί. Συμπέρασμα από τον κανόνα Νο 1: Αν θέλεις να μαγειρέψεις κάτι απλό, τότε φρόντισε να είναι άριστης ποιότητας.
Ψήσε ένα (εγγυημένα) ολόφρεσκο ελληνικό ψάρι και θα διαπιστώσεις ότι δε χρειάζεται λαδολέμονο ή ρίγανη για να νοστιμίσει. Το ίδιο ισχύει και για μια καλή σιτεμένη σπαλομπριζόλα από ένα μοσχάρι καλής οικογένειας και εκτροφής: ακόμα και το αλάτι είναι περιττό για να την απολαύσει κάποιος.
To αυτό συμβαίνει και με δύο εμβληματικές ιταλικές μακαρονάδες: την cacio e pepe (τυρί και πιπέρι) και την aglio e olio (σκόρδο και λάδι). Eδώ θα ασχοληθούμε με την πρώτη.
Cacio e pepe
Υλικά
> 1 πακέτο σπαγγέτι (500 γρ.)
> 300 γρ. λεπτοτριμμένο ωριμασμένο πεκορίνο (Romano ή Αμφιλοχίας)
> 1 κ.σ. βούτυρο
> Κόκκοι μαύρου πιπεριού
Εκτέλεση
> Ρίχνουμε τους κόκκους του πιπεριού σε ένα τηγανάκι σε πολύ δυνατή φωτιά. Τους αφήνουμε για 2 λεπτά να βγάλουν το άρωμά τους αναδεύοντάς τους συνεχώς. Τους βγάζουμε και, μόλις κρυώσουν, γεμίζουμε το μύλο του πιπεριού.
> Βάζουμε άφθονο νερό σε μια φαρδιά κατσαρόλα. Μόλις αρχίσει να βράζει, ρίχνουμε αλάτι και αμέσως μετά τα μακαρόνια. Τα μαγειρεύουμε σύμφωνα με τους χρόνους του παρασκευαστή – να γίνουν al dente. Τα σουρώνουμε και φυλάμε το νερό.
> Σε ένα βαρύ τηγάνι βάζουμε το βούτυρο (ζωικό απαραίτητα) να λιώσει σε μέτρια φωτιά. Ρίχνουμε 4 κουταλιές της σούπας μακαρονόζουμο και το περισσότερο πεκορίνο. Ανακατεύουμε συνεχώς για να μην αρπάξει το τυρί και προσθέτουμε μακαρονόζουμο μέχρι να γίνει μια σάλτσα όχι πολύ πηχτή ούτε όμως υδαρής.
> Ρίχνουμε τα μακαρόνια και συνεχίζουμε το ανακάτεμα προσθέτοντας μακαρονόζουμο μέχρι να καλυφθούν καλά από τη σάλτσα. Τρίβουμε από πάνω τους μπόλικο πιπέρι. Ανακατεύουμε μια τελευταία φορά.
> Σερβίρουμε τα μακαρόνια σε τέσσερα (κατά προτίμηση ζεσταμένα) πιάτα και μοιράζουμε από πάνω το υπόλοιπο πεκορίνο. Αν θέλουμε, μπορούμε να τρίψουμε κι άλλο πιπέρι.
