Του Γιώργου Κοντογιάννη
Ο Νίκος Κοτζιάς ως υπουργός Εξωτερικών απασχόλησε τα Μέσα Ενημέρωσης μόνο κατά την περίοδο ανάληψης των καθηκόντων του, όταν πολλοί εξέφρασαν φόβους ότι οι φιλορωσικές του θέσεις θα έγερναν μονόμπαντα το καράβι της εξωτερικής μας πολιτικής.
Στη συνέχεια δεν απασχόλησε τα ΜΜΕ και θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως ένας υπουργός «χαμηλών τόνων».
Αυτό βέβαια έχει τα καλά του, έχει και τα άσχημά του.
Δηλαδή ένας υπουργός, και γενικά ένα πολιτικό πρόσωπο, μπορεί να είναι χαμηλών τόνων, αλλά να κάνει δουλειά σε βάθος που κάποια στιγμή θα φανεί, ή να κάνει δουλειά στο παρασκήνιο, η οποία όμως, ειδικά στην εξωτερική πολιτική, πάλι στην κρίσιμη ώρα θα φανεί. Σε αντίθετη περίπτωση πρόκειται για αποτυχημένο υπουργό ή πολιτικό.
Στην περίπτωση της εξωτερικής μας πολιτικής, η κρίσιμη ώρα είναι τώρα.
Δηλαδή τι άλλο πρέπει να γίνει από το να σου κλείσουν τα σύνορα οι γείτονές σου και να εγκλωβίσουν εντός της χώρας σου χιλιάδες μετανάστες, μετατρέποντας την πατρίδα σου σε ένα απέραντο hot spot;
Κίνηση, όμως, που απορρέει από κάτι χειρότερο: Μια απόφαση χώρας μέλους τη ΕΕ, της Αυστρίας να κλείσει πρώτη τα δικά της σύνορα, παραβιάζοντας την πρόσφατη απόφαση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Άρα λοιπόν, την κρίσιμη ώρα, φαίνεται καθαρά ότι στο υπουργείο Εξωτερικών όχι μόνο δεν έχει γίνει δουλειά σε βάθος ή στο παρασκήνιο, τέτοια που να σε υπολογίζουν οι γείτονές σου, αλλά σε αφήνουν ξεκρέμαστο και οι εταίροι σου, χωρίς να υπάρχει ουσιαστική αντίδραση.
Είπε ο κ. Κοτζιάς ότι έκανε διάβημα η ελληνική κυβέρνηση προς την κυβέρνηση της Αυστρίας, η οποία μάλιστα πάει την υπόθεση ένα βήμα παραπέρα συγκαλώντας σύσκεψη των χωρών μέσα από τις οποίες σχηματίζεται η βαλκανική δίοδος προς την Ευρώπη, αγνοώντας την Ελλάδα.
Αλήθεια είναι συμπεριφορά ευρωπαϊκής χώρας αυτή;
Η Αυστρία που ήταν την Παρασκευή όταν εκδίδετο το κοινό ανακοινωθέν για το προσφυγικό; Και αν αποφάσισε να κάνει του κεφαλιού της, η Ευρώπη που βλέπει να παραβιάζεται μια συμφωνία τριών ημερών πού βρίσκεται; Υπάρχει Ευρώπη; Υπάρχει κοινή πολιτική στο προσφυγικό ή ο καθένας κάνει ό,τι θέλει;
Μήπως αυτήν την κρίσιμη ώρα η ελληνική κυβέρνηση να ζητήσει από τον λαλίστατο – και αποδεδειγμένα φιλέλληνα-κ. Γιούνκερ να απαιτήσει τα κράτη μέλη να σεβαστούν την υπογραφή τους και να εφαρμόσουν την απόφαση της Συνόδου Κορυφής; Όχι μόνο γιατί αυτό απαιτεί το συμφέρον της Ευρώπης, αλλά γιατί αυτό επιβάλει και η σοβαρότητα την οποία υπάρχει κίνδυνος να απολέσει πλέον το Συμβούλιο των Αρχηγών, αν οι αποφάσεις του δεν αντέχουν στο… φως της ημέρας και παραβιάζονται από τα ίδια τα κράτη μέλη μέσα σε λίγες ώρες.
Η Ελλάδα έπρεπε να έχει θέσει το ζήτημα σε αυτή τη διάσταση και όχι να περιορίζεται σε τυπικά διαβήματα προς την Αυστρία. Διαφορετικά η Ελλάδα θα βρεθεί να τρέχει πίσω από τα γεγονότα και αυτό είναι επικίνδυνο για τα συμφέροντα της χώρας.