Αν κάποιος είχε επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα στις αρχές του χρόνου, σήμερα θα κατέγραφε “κέρδη” της τάξης του 25%(!), όπως παρατηρούν αναλυτές της αγοράς ομολόγων, οι οποίοι προβλέπουν ότι πολύ σύντομα η στιγμιαία αναστροφή και υπέρβαση των αποδόσεων στα δεκαετούς διάρκειας ομόλογα θα σταθεροποιηθεί…
Βέβαια υπάρχουν κι ελάχιστες περιπτώσεις όπως η UBS η οποία εξακολουθεί να αμφιβάλλει για τη στάση των αγορών απέναντι στα ελληνικά ομόλογα και συνεχίζει να είναι πολύ επιφυλακτική.
Η διαδρομή διολίσθησης αποδόσεων (από 4,38% σε 1,27%) και spreads των ελληνικών ομολόγων από τις αρχές του έτους ήταν σταθερά ταχύτερη από εκείνη των ιταλικών, με αποτέλεσμα την αρνητική υπέρβασή τους, παρά το γεγονός ότι και τα ιταλικά παρά τις πολιτικές αναταραχές στην Ιταλία στο ίδιο διάστημα ακολούθησαν πτωτική τάση.
Ήδη σε τρεις διάρκειες, τα πέντε, τα επτά και τα 15 χρόνια, τα ελληνικά ομόλογα παραμένουν σε (ελαφρά) χαμηλότερα επίπεδα αποδόσεων από τα ιταλικά και η τάση αυτή φαίνεται να ενισχύεται, παρά το γεγονός ότι η αξιολόγηση του ελληνικού χρέους διατηρείται στο ΒΒ- δηλαδή τέσσερις βαθμίδες “χειρότερη” από τα ιταλικά (ΒΒΒ).
Όπως επισημαίνεται από την πλευρά στελεχών του ΟΔΔΗΧ η εξέλιξη αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει τον σχεδιασμό και τη στρατηγική που ακολουθείται μέχρι στιγμής και όπως αποδεικνύεται είναι η πρέπουσα για να μπορεί το ελληνικό δημόσιο να εκμεταλλευθεί τη διεθνή συγκυρία.
Η στρατηγική αυτή στηρίζεται στο γεγονός ότι το ελληνικό δημόσιο δεν έχει ανάγκες αυξημένης αναχρηματοδότησης στο ορατό μέλλον, το 2020 θα προχωρήσει σε έναν κύκλο νέων εκδόσεων ύψους μόλις 7 δισ. ευρώ, ενώ ταυτόχρονα θα μετακινεί ένα μέρος του βραχυπρόθεσμου χρέους (έντοκα) σε μεσομακροπρόθεσμο.
Παράλληλα θα προωθηθεί η σταδιακή αποπληρωμή του δανείου του ΔΝΤ με 2 – 3 δισ. δολ. κάθε φορά. Η “τακτική” αυτή επιτρέπει στο ελληνικό δημόσιο να διατηρεί τα επίπεδα “ζήτησης” πολύ ισχυρά με την “προσφορά” να καλύπτει μόλις ένα μικρό μέρος της επιλεκτικά και κάθε φορά με συγκεκριμένο στόχο βελτίωσης του προφίλ του χρέους.
Το εντυπωσιακό, όπως σημειώνεται από παράγοντες της αγοράς, είναι ότι η “non investment grade” βαθμίδα αξιολόγησης του χρέους δεν φαίνεται να επηρεάζει αυτή τη ζήτηση και μάλιστα σε σημείο που να δείχνει πλέον “απεξάρτηση” από τα ιταλικά ομόλογα, τα οποία απολαμβάνουν ήδη των θετικών πιέσεων από τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.
Το γεγονός μάλιστα ότι τα ελληνικά ομόλογα παραμένουν τα μόνα εκτός του νέου προγράμματος αγορών της ΕΚΤ, με προοπτική να ενταχθούν κάποια στιγμή αργότερα σ’ αυτό ισχυροποιεί την τάση συμπίεσης των αποδόσεων και έχει αρχίσει να προεξοφλείται από τις αγορές…
