Μ’ αρέσει να τρελαίνομαι με διάφορα πράγματα. Και όταν τρελαίνομαι με αυτά, ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ! .- (<- τελεία και παύλα στη νοηματική…).
Να! Αίφνης βλέπω μια φωτογραφία από το ατελιέ του Φράνσις Μπέικον και εκστασιάζομαι: εκεί και μόνο σε ένα τέτοιο χώρο μπορεί ένας φεύγα πλην απόλυτα μελετημένος ζωγράφος να δημιουργήσει. Το απόλυτο δέος!
Ακούω στο ραδιόφωνο (στον Pepper 96.6) ένα καινούργιο τραγούδι που το παίζει συχνά και τρελαίνομαι και πάλι. Με κάνει και σκέφτομαι μήπως έκανα λάθος και χώρισα. Στα ουράνια βρίσκομαι και κάθε φορά πιο ψηλά!
Πάω να περάσω την διασταύρωση που βιάζομαι, και το καλοσυνάτο βλέμμα του άλλου οδηγού που συν τοις άλλοις έχει και προτεραιότητα, και που μου την παραχωρεί!!! (ΣΣ Μην απελπίζεστε, συμβαίνουν και αυτά στους Ελληνικούς δρόμους. Σπάνια, αλλά πολύ σπάνια, αλλά συμβαίνουν) και με αφήνει άναυδο!
Και εκεί λοιπόν που χαζολογάω στο fb πέφτω πάνω σε αυτό:
Και τρελαίνομαι. Και από ‘κεί που άκουγα το τραγούδι και ήμουν έτοιμος να πετάξω στον 7ο ουρανό, μου ‘ρχεται να πέσω με φόρα από τον 107ο όροφο.
Γιατί όλα μπορώ να τα δεχτώ από εσένα. Θες να δεχτώ τα άσπρα? Να τα δεχτώ. Να δεχτώ τα μαυρα; Να τα δεχτώ. Αυτό που δεν μπορώ αν δεχτώ όμως είναι και τα δύο. Ταυτοχρόνως. Διάλεξε επί τέλους ποιο θες να μου δώσεις κι εγώ μέσα. Μαζί σου!
Γιατί πως γίνεται κύριε και κυρία στα 18 σου νέος ή νέα να επέλεξες να σπουδάσεις σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο, ένδειξη αποδοχής της έννοιας ιδιωτικό πανεπιστήμιο από εσένα, έναν προοδευτικό, άρα εξ ορισμού (σου) ευφυή (αλλιώς πώς αλλιώς θα μπορούσες να «δεις» όσα δεν μπόρεσαν οι συντηρητικούρες;) και τώρα να την αρνείσαι ως συνταγματικό κι όλας κακό. ‘Η το ένα ή το άλλο. Όχι και τα δύο ταυτόχρονα!
Γιατί πώς γίνεται να πηγαίνεις εσύ σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο στο εξωτερικό προφανώς γιατί το θεώρησες καλλίτερο από άλλα και να αρνείσαι το ίδιο δικαίωμα στους υπόλοιπους Έλληνες φοιτητές που ίσως δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα των δικών σου γονιών και θα ήθελαν να έχουν μια αντίστοιχη επιλογή στην χώρα τους; ‘Η το ένα ή το άλλο. Σε παρακαλώ, όχι και τα δύο ταυτόχρονα!
Γιατι πώς γίνεται να διατηρείς το δικαίωμα επιλογής μεταξύ δημοσίου ή ιδιωτικού πανεπιστήμιου και να την αρνείσαι στους σημερινούς και μελλοντικούς ιθαγενείς φοιτητές; ‘Σε εκλιπαρώ ή το ένα ή το άλλο. Όχι και τα δύο ταυτόχρονα!
Γιατί πως γίνεται να θεωρείς καλό (απόδειξη οι σπουδές σου) για ξένες χώρες να συνυπάρχουν και τα δύο είδη πανεπιστημίων και εδώ να το θεωρείς επικίνδυνο; Θεωρείς μήπως ότι θα εξαφανιστούν τα δημόσια πανεπιστήμια; Γιατί ενώ τα υμνείς συνεχώς, την ίδια στιγμή τα προσβάλεις σαν ανίκανα; Σε ικετεύω. Ή το ένα ή το άλλο. Όχι και τα δύο ταυτόχρονα!
Γιατί πώς γίνεται από την μία να ομνύεις εναντίον των ιδιωτικών πανεπιστημίων και από την άλλη ταυτόχρονα να τα βάζεις στο βιογραφικό σου για να με πείσεις για τις καλές σπουδές σου μπας και με πείσεις να σε ψηφίσω; Δεν ακούς; ‘Η το ένα ή το άλλο. Όχι και τα δύο ταυτόχρονα!
Και κάτι ακόμα σχετικό: Αν θεωρείς τις σπουδές σου εκεί ως θετικες για την όλη σου συγκρότηση, και μέσω αυτών προσπαθείς να με πεισεις για σενα, γιατί τα λοιδωρείς εδώ; Μήπως τελικά ανακάλυψες, ότι τελικά δεν άξιζαν και ιδιαιτέρως τον κόπο; Να το δεχτώ. Όμως τσιμουδιά για τις σπουδές και τα πτυχία σου. Βγάλτα από τα σάιτς σου και τα βιογραφικά σου. Μην με κοροϊδεύεις κατάμουτρα. Πέφτω στα πόδια σου! ‘Η το ένα ή το άλλο. Όχι και τα δύο ταυτόχρονα!
Γιατί πως γίνεται μερικοί από εσένα να δίδαξαν σε ιδιωτικά πανεπιστήμια στο εξωτερικό και εδώ να τα αρνούνται; Καλά τα κορόιδευαν τα πανεπιστήμια που δίδασκαν; Έλεγαν στο αυτί των φοιτητών τους να βρουν κάποιο άλλο, δημόσιο, να πάνε; Έλεος! ‘Η το ένα ή το άλλο. Όχι και τα δύο ταυτόχρονα!
Να ψηφίσουν κατά των ελληνικών ιδιωτικών πανεπιστημίων. Δεκτό. Αλλά ταυτόχρονα να αποκηρύξουν τις δικιές τους σπουδές σε αυτά καταθέτοντας πίσω τα πτυχία τους, επιστρέφοντας τις αμοιβές τους από αυτά σαν καθηγητές. Παραδίνομαι! ‘Η το ένα ή το άλλο. Όχι και τα δύο ταυτόχρονα!
Αλλά πριν παραδοθώ λέω να ξανακούσω το τραγούδι που έβαλα πιο πανω. Μπας και γλυτώσω. Αυτό, ευτυχώς έχει μια συνέπεια βρε αδελφέ: Αρχή, μέση, τέλος στην ίδια λογική. ‘Η το ένα ή το άλλο. Όχι και τα δύο ταυτόχρονα!
Υγ: Άντε βρε, τα παιδιά σου, σου επιτρέπω να τα στείλεις σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Στο εξωτερικό πάντα ε; Βλέπεις τώρα που ξανα-άκουσα το τραγούδι και δεν ξέρω τι μ έπιασε πάλι… Αλλά βλέπω τη ζωή συναισθηματικά πια.
Γ. Α.
