Ζευγάρι ελλήνων υπερηλίκων ζει 5 ολόκληρα χρόνια χωρίς ρεύμα με σύνταξη 360 ευρώ στο Κερατσίνι! Δηλώνουν ότι θα αυτοκτονήσουν μην μπορώντας άλλο τον πόνο και τον εμπαιγμό της Δημοτικής Αρχής.
Κυριολεκτικά στα πρόθυρα του θανάτου βρίσκεται ένα ζευγάρι κατάκοιτων υπερηλίκων που ζει εδώ και πέντε ολόκληρα χρόνια χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Την ίδια στιγμή που το πολύτιμο κοινωνικό αγαθό παρέχεται δωρεάν σε εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες αλλά και λαθρομετανάστες που ζουν είτε σε hotspot είτε φιλοξενούμενοι σε επιδοτούμενα διαμερίσματα (για ανθρωπιστικούς λόγους), μια ελληνική οικογένεια με κινητικά και άλλα σοβαρότατα προβλήματα ζουν εν’ έτι 2019 σε καθεστώς πλήρους σκότους και παλεύουν με τη γραφειοκρατεία του σημερινού Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας.
Πριν διαβάσετε τα καθηλωτικά ομολογουμένως λόγια του ζευγαριού που απειλούν ότι θα θέσουν “τέρμα στο μαρτύριο” τους όπως αποκαλούν την ζωή τους, να τονίσουμε πως το ηλεκτρικό ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό που δεν δύναται να στερείται από κανέναν πολίτη και για κανένα λόγο, όπως το νερό και η νοσοκομειακή περίθαλψη. Ακόμα και σε περίπτωση χρέους θα έπρεπε να ρυθμίζεται με δόσεις. Πράγμα που δεν συμβαίνει στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Ο Μιχάλης και η Ματίνα Στεργιάδη και ενώ τα εκατομμύρια ευρώ σε χρέη των μεγαλοοφειλετών της ΔΕΗ την οδηγούν σε φαλημέντο, ζουν σε καθεστώς σκότους, διότι μένουν σε ένα αυθαίρετο, 37 τ.μ, το οποίο θεωρείται χρησικτησία καθώς δεν υπάρχουν οι τίτλοι από πάππου προς πάππου. Το “έγκλημα” τους αυτό σε συνάρτηση με την πενιχρή σύνταξη, συνολικού ποσού 360 ευρώ, δεν τους επιτρέπει όχι φωτισμό… ούτε ένα ασφαλή χώρο για τα ευαίσθητα φάρμακα τους που απαιτούν ψύξη.
Το ζευγάρι 80 και 76 ετών αντίστοιχα με σοβαρότατα κινητικά προβλήματα και οι δύο στα κάτω άκρα όπως σας προαναφέραμε, παρακαλάει το Δήμαρχο Κερατσινίου / Δραπετσώνας να τους βάλει έστω και κατ’ εξαίρεση παροδικά ρεύμα ώστε να μην κάνουν πράξη την απειλή τους, καθώς με ειλικρίνεια αλλά και αγανάκτηση δηλώνουν ξεκάθαρα ότι “θα ανοίξουν το γκάζι και θα αυτοκτονήσουν αγκαλιά προκειμένου να μην ενοχλούν άλλο το μονάκριβο παιδί τους και τα έξι τους εγγόνια”.
Ο Μιχάλης και η Ματίνα Στεργιάδη ζουν με μόλις 360 ευρώ συνολική σύνταξη (!) και με αυτά προσπαθούν να πληρώσουν τα φάρμακά τους, τον ΕΝΦΙΑ, την σίτιση τους και τις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Καθώς το ψυγείο τους όπως οι ίδιοι λένε είναι σχεδόν πάντα άδειο. Ανάμεσα στα έξοδα και τα πρόστιμα για το αυθαίρετο τα οποία και πληρώνουν με την συνδρομή του μονάκριβου γιού τους, πατέρα έξι παιδιών (δύο εξ αυτών μωρά) τα οποία φοβούνται μόλις σκοτεινιάσει και ρωτάνε συνέχεια γιατί τα άλλα σπίτια έχουν φως και όχι το δικό τους! Η αλήθεια είναι ότι το ρεύμα αργά ή γρήγορα θα φτάσει και στο ζευγάρι καθώς η τελευταία κολώνα βρίσκεται στα 20 μέτρα από το οίκημα τους. Ωστόσο επειδή το συγκεκριμένο ακίνητο αποτελεί χρησικτησία προ εικοσαετίας, οι προηγούμενοι δήμαρχοι δεν υπέγραφαν την ηλεκτροδότηση του ζευγαριού πού προσπαθούσε να επιβιώσει με μία ηλεκτρική γεννήτρια εως ότου νομιμοποιηθεί.
5 χρόνια σκότος και ένα “Γιατί”
Όπως μας λέει όμως ο 80χρονος κύριος Μιχάλης Στεργιάδης: “το κόστος για μία ηλεκτρική γεννήτρια ξεπερνάει κατά πολύ τα 360 ευρώ που λαμβάνουμε και φυσικά αδυνατούμε ακόμα και να την ανάψουμε 2 ώρες την ημέρα. Είμαστε χωρίς ψυγείο, χωρίς τηλεόραση, χωρίς καν τα φάρμακά μας σε μέρος όπου θα είναι μη αναλώσιμα” και προσθέτει ο κύριος Στεργιάδης: “τα τελευταία πέντε χρόνια της δημαρχίας Βρεττάκου κυριολεκτικά μας κοροϊδεύουν. Αντί να σεβαστούν την ηλικία μας και το γεγονός ότι φτάσαμε στο τέρμα της ζωής μας αυτοί μας χτυπάνε την πλάτη νομίζοντας ότι έτσι θα λάμψει από φως το σπίτι μας. Λυπάμαι για λογαριασμό τους αλλά τους παρακαλώ πριν κάνουμε πράξη με τη γυναίκα μου το απονενοημένο διάβημα και προβούμε στην αυτοχειρία, να μας συνδέσουν το ρεύμα ώστε να μπορούμε και εμείς σαν άνθρωποι να επιβιώσουμε και να πιστέψουμε ότι υπάρχει ακόμα ανθρωπιά και ελπίδα. Ο κ. Δήμαρχος εύχομαι να αλλάξει γνώμη και να μας επιτρέψει να ζήσουμε έστω και σαν μετανάστες. Με τα 360 ευρώ. Αλλά και μια λάμπα πάνω από το κεφάλι μας, να μην πέφτουμε στα πατώματα το βράδυ, ούτε να κλειδαμπαρωνόμαστε από τις 19¨.00 το απόγευμα και να βρισκόμαστε σε πλήρες σκότος“.
Θα πεθάνουμε να τελειώνουμε
Η 76χρονη σύζυγος του κυρίου Στεργιάδη από την πλευρά της δηλώνει ότι: “όλη μας τη ζωή την έχουμε ζήσει σε αυτόν εδώ το χώρο. Η μισή Ελλάδα είναι αυθαίρετη. Φαίνεται όμως ότι εμείς είμαστε το πρόβλημα του κράτους παρόλο που δεν είναι δασική περιοχή όπως μπορείτε να δείτε και εξαντλούν όλη τους την αυστηρότητα πάνω σε δύο γεροντάκια που ο χρόνος τους είναι μετρημένος. Μετά λοιπόν από κοινή απόφαση με τον Μιχάλη, αποφασίσαμε να κάνουμε πράξη αυτό που υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας και να φύγουμε γρήγορα και χωρίς πόνο από τη ζωή. Δεν αντέχουμε άλλο. Μας βλέπετε. Δεν μπορούμε να περπατήσουμε καλά-καλά. Ούτε να ανταπεξέλθουμε οικονομικά” και συνεχίζει λέγοντας με δάκρυα στα μάτια και την απόγνωση ζωγραφισμένη στο πρόσωπο: “Ο μόνος που μας κρατάει ζωντανούς ακόμα είναι ο γιος μας, ο οποίος έχει γίνει κυριολεκτικά λάστιχο, προσπαθώντας να ζήσει τα έξι του παιδιά, τη γυναίκα του και να υποστηρίξει και εμάς τους ανήμπορους πουλώντας παλιοσίδερα. Δεν αντέχουμε να το βλέπουμε άλλο αυτό. Εάν πραγματικά σε 10 ημέρες δεν μας βάλουν ρεύμα έστω και προσωρινά να ξέρετε ότι ίσως είναι η τελευταία φορά που μιλάμε. Η αυτοκτονία θα είναι λύτρωση μπροστά σε αυτό που ζούμε. Δεν είμαστε ηθικοί εκβιαστές όπως άλλοι. Θύματα είμαστε και μάλιστα ενός ακήρυχτου πολέμου από την πολεοδομία και τον δήμο Κερατσινίου που δεν μας δίνει το αυτονόητο μόνο και μόνο για να μας κρατήσουν στη ζωή. Εκλογές έχουμε, τους βλέπω και έρχονται με υποσχέσεις όμως ένα συνεργειο από τα εκατοντάδες που είναι στους δρόμους και φτιάχνουν λάμπες και φανάρια δεν περνάει το κατώφλι μας“.
Η ευθύνη είναι του Δημάρχου
Από την άλλη πλευρά ο 40χρονος Βαγγέλης Στεργιάδης γιός του ζευγαριού των υπερηλίκων υποστηρίζει ότι: “για να σας δώσω να καταλάβετε την αναλγησία του δήμου θα σας πω μόνο ότι από τον Ιούλιο του 2018 έχουμε όπως βλέπετε πρωτοκολλημένη αίτηση μας όπου τους παρακαλάμε, και πιο συγκεκριμένα την πολεοδομία του δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας να μας βάλει παροδικά ρεύμα ακόμα και για ανθρωπιστικούς λόγους για όσο ζουν οι γονείς μου και θα δώ εγώ τοι θα κάνω με τα μωρά και την υπόλοιπη οικογένεια. Οι άνθρωποι δεν έχουν μπει καν στον κόπο να μας δώσουν μία απάντηση. Μάλιστα μόλις προχθές κατέθεσα νέα πρωτοκολλημένη αίτηση αφού αρνήθηκαν να απαντήσουν στην πρώτη 8 ολόκληρους μήνες τώρα. Αυτό είναι παράνομο από μόνο του. Εγώ σαν γιος που έχω περάσει τα πάνδεινα για να υποστηρίξω την οικογένειά μου, θα σας πω μόνο το εξής: Αν τυχόν επιστρέψω σπίτι και δεν βρω τους γονείς μου ζωντανούς, την ευθύνη θα την έχουν πάρει πάνω τους. Όλοι αυτοί που μας χτυπάνε την πλάτη εδώ και καιρό, όλοι αυτοί που κάθονται στις μεγάλες καρέκλες και ζητάνε τις ψήφους μας, αλλά αδιαφορούν κυριολεκτικά εάν ζούμε ή αν πεθαίνουμε θα έχουν βάψει με αίμα τα χέρια τους. Διατηρώντας πάντα την ευγένεια που με διέπει, τους παρακαλώ έστω και την τελευταία στιγμή να κάνουν πράξη το αυτονόητο και να μας βάλουνε απλά μία σύνδεση την οποία και θα πληρώνουμε φυσικά, όπως όλες τις άλλες μας υποχρεώσεις αρκεί να μην κρυώνουμε το χειμώνα, ζεσταινόμαστε το καλοκαίρι και δεν έχουμε να βράσουμε ένα πιάτο μακαρόνια όπως όλοι οι άνθρωποι. Πόσο δε τώρα που οι γονείς μου αποφάσισαν το αδιανόητο ως λύση. Σας παρακαλώ, είμαστε Έλληνες πολίτες, με γονείς κατάκοιτους, μωρά, μέσα στο σκοτάδι σαν άνθρωποι των σπηλαίων. Τους παρακαλώ να μας αντιμετωπίσουν έστω όπως κάνουν με τους μετανάστες. Δεν θέλω να χάσω τους γονείς μου σας παρακαλώ, αντιληφθείτε την σοβαρότητα και σκεφτείτε τους εαυτούς σας στην θέση μας”.
Γράφει η Αγγελική Γρατσία
