Μεγαλομάρτυρος Χριστίνης, Ερμογένους, Καπίτωνος, Υμεναίου, Ρωμανού,
Αθηναγόρου (του ομολογητού), νέων Μαρτύρων: Θεοφίλου (του Ζακυνθίου),
Αθανασίου (του Κίου).
Η Αγία Χριστίνα καταγόταν από την Τύρο της Συρίας και ήταν κόρη του στρατηγού Ουρβανού. Ο πατέρας της την υπέβαλε σε πολλές δοκιμασίες για να αρνηθεί την πίστη της, φυλακίζοντάς την και αφήνοντάς τη νηστική. Μετά το θάνατο του πατέρα της υπέστη φρικτά βασανιστήρια (της έσχισαν το σώμα και την πέταξαν σε πυρακτωμένη κάμινο), από τα οποία όμως η αγία έβγαινε αβλαβής. Το γεγονός οδήγησε χιλιάδες θεατές των βασανιστηρίων της στο Χριστιανισμό. Πέθανε όταν με λόγχες τη χτύπησαν στην καρδιά.
Ο Άγιος Θεόφιλος καταγόταν από τη Ζάκυνθο και μαρτύρησε το 1635 στη Χίο. Οι Τούρκοι τον περιέτμησαν με τη βία με σκοπό να τον στείλουν δώρο στο σουλτάνο. Ο Θεόφιλος όμως απέδρασε και πήγε στη Σάμο, όπου παρέμεινε για αρκετό διάστημα. Όταν μετά από καιρό επανήλθε στη Χίο, αναγνωρίστηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι τον οδήγησαν στην πυρά επειδή δεν αρνιόταν την πίστη του. Καθώς καιγόταν ανέδινε ευωδία. Οστά του αγοράστηκαν από τους Χριστιανούς και εναποτέθηκαν στο ναό του Αγίου Γεωργίου στη Χίο.
Ο Νεομάρτυρας Αθανάσιος καταγόταν από την Κίο της Βιθυνίας. Ήταν πλούσιος και ευσεβής δημογέροντας. Υπεράσπιζε τους συμπολίτες του από τη βαριά φορολογία των Τούρκων και γι’ αυτό συκοφαντήθηκε από ορισμένους Τούρκους ότι αθέτησε υπόσχεσή του να εξισλαμιστεί. Τότε ο Αθανάσιος εκλήθη στην Κωνσταντινούπολη να δώσει λόγο και πιέστηκε να απαρνηθεί την πίστη του για να σωθεί. Δεν το έπραξε όμως, με αποτέλεσμα να φυλακιστεί και να βασανιστεί. Και πάλι όμως δεν ενέδωσε στην απαίτηση των Τούρκων να αλλαξοπιστήσει. Τελικά τον αποκεφάλισαν στις 24 Ιουλίου 1670.
• Για την αργία της Κυριακής ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (24 Αυγούστου) αναφέρει:
«Πρέπει και ημείς να εργαζώμεθα τας εξ ημέρας διά ταύτα τα μάταια, γήινα, ψεύτικα πράγματα, και την Κυριακήν να πηγαίνωμεν εις την Εκκλησίαν και να στοχαζώμεθα τας αμαρτίας μας, τον θάνατον, την κόλασιν, τον παράδεισον, την ψυχήν μας, οπού είναι τιμιωτέρα από όλον τον κόσμον, και όχι να πολυτρώγωμεν και πολυπίνωμεν και κάμνωμεν αμαρτίας. Ούτε να εργαζώμεθα και να πραγματευώμεθα την Κυριακήν. Εκείνο το κέρδος, οπού γίνεται την Κυριακήν, είναι αφωρισμένον και κατηραμένον και βάνετε φωτιά και κατάρα εις το σπίτι σας και όχι ευλογίαν, και ή σε θανατώνει ο Θεός παράκαιρα ή τη γυναίκα σου ή το παιδί σου, ή το ζώον σου ψοφά ή άλλο κακόν σου κάμνει. Όθεν, αδελφοί μου, διά να μη πάθητε κανένα κακόν, μήτε ψυχικόν, μήτε σωματικόν, εγώ σας συμβουλεύω να φυλάττητε την Κυριακήν, ωσάν οπού είναι αφιερωμένη εις τον Θεόν. Και αν τύχη ανάγκη και θέλεις να πουλήσης πράγματα φαγώσιμα την Κυριακήν, εκείνο το κέρδος μη το σμίγης με την σακκούλαν σου, διότι την μαγαρίζει, αλλά δώστε τα ελεημοσύνην διά να σας φυλάττη ο Θεός».
«Τις Κυριακές να μη δουλεύετε ολότελα, μήτε να πωλήτε, μήτε να αγοράζετε, είτε χωράφι, είτε αμπέλι να κοιτάζετε. Μονάχα να διαβάζετε βιβλία, να μαθαίνετε το καλόν και το τέλος της ζωής μας, ότι όλοι θέλομεν αποθάνει, καθώς το βλέπομεν καθ’ εκάστην».
*Τα στοιχεία είναι από το βιβλίο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ εκδόσεις PLS
