Υπό πίεση ο Πρωθυπουργός, αναζητεί το επόμενο βήμα

Κλίμα διευθέτησης εκκρεμοτήτων υπό την πίεση του χρόνου επικρατεί στον κυβερνητικό μηχανισμό. Mε δυσκολία η εικόνα παραπέμπει σε κυβέρνηση που έχει μπροστά της οκτώ μήνες δουλειάς.

Η χθεσινή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου είχε μόλις τελειώσει, η ΕΡΤ είχε δείξει ζωντανά την τοποθέτηση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο υπουργικό συμβούλιο και οι επιθέσεις κατά του διοικητή της ΤτΕ, της αντιπολίτευσης και των ΜΜΕ, όπως και η πλήρης στήριξή του στον Παύλο Πολάκη «έπαιζαν» ήδη στα ειδησεογραφικά sites και τα ραδιόφωνα. Περπατώντας την πλατεία Συντάγματος για να περάσουν απέναντι προς τη Μητροπόλεως που είναι τα γραφεία τους, δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, γνωστοί και παλιοί, συζητούσαν έντονα. Δέχθηκαν να κάνουν ένα μικρό διάλειμμα για έναν καφέ, στο όρθιο.

«Τι γίνεται; Πότε βλέπετε εκλογές;» ρωτάω.

«Ο Τσίπρας θέλει Οκτώβριο, αλλά αρχίζει και καταλαβαίνει ότι είναι δύσκολο να πάμε μέχρι τότε» απαντάει ο ένας.

«Στην κυβέρνηση κανείς δεν πιστεύει ότι έχει μπροστά του οκτώ μήνες. Εκκρεμότητες κλείνουν, σαν να γνωρίζουν ότι οι εκλογές είναι κοντά» λέει ο δεύτερος. «Μήπως έχουν πάρει τέτοια εντολή;» επανέρχομαι, για να επιβεβαιώσω και μία πληροφορία που είχα.

«Αυτό δεν το ξέρω. Αλλά τους βλέπω. Κανείς δεν πιστεύει ότι θα πάμε μετά τον Μάιο» είναι η απάντηση που παίρνω. «Δεν βλέπεις τι γίνεται; Η κυβέρνηση είναι σαν ‘παραλυμένη’. Προχωρούν μόνο τα θέματα που είναι ψηλά στην προεκλογική ατζέντα, τα θέματα της κοινωνικής πολιτικής, για τους αδύναμους και όλα τα άλλα, τέλμα. Όλα γίνονται για την εικόνα και τις εκλογές. Σήμερα ο πρωθυπουργός μίλησε περίπου 20 λπετά και όλη η συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου κράτησε 50 λεπτά…»

«Πόλωση και επιδόματα» δηλαδή, προσπαθώ να βάλω μία σπίθα. «Στον Πολάκη θέλεις να μας πας εσύ. Το πρόβλημα του Τσίπρα δεν είναι ο Πολάκης. Εντάξει δε συμφωνώ μαζί του, αλλά έχει ένα ακροατήριο που το χρειαζόμαστε. Κρατά και την πόλωση με τη Ν.Δ. ψηλά που και αυτό το χρειαζόμαστε. Είναι πονηρός ο Πολάκης. Θα δεις που θα έρθει στην Αθήνα να ξαναβγεί βουλευτής και θα βγει και πολύ ψηλά. Θα έρθουν και οι παλιές υποθέσεις στον αφρό, θα στριμωχθεί και άλλο η Φώφη και ο Κυριάκος. Γίνεται δουλειά. Αυτά όμως, άντε μαζί με μία έξοδο ακόμα στις αγορές και μία ιδιωτικοποίηση μεγάλη, μας πάνε το πολύ μέχρι τον Μάιο. Έχει ‘ξυπνήσει’ και η Ν.Δ.. Ψάχνουν και αυτοί υποθέσεις της δικής μας πλευράς. ‘Παίζουν’ μπάλα και αυτοί πια».

«Θα αλλάξετε και όνομα, ακούω. Πριν ή μετά τις εκλογές;» συνεχίζω. «Η διεύρυνση και η προσπάθεια να τοποθετηθούμε στο κέντρο, είναι σωστή. Τα συστατικά δεν πείθουν μέχρι στιγμής. Πριν τις εκλογές ότι γίνει είναι για την εικόνα. Η ψήφος στις εκλογές θα επιβεβαιώσει ή θα ακυρώσει τη στροφή» απαντά ο πρώτος.

«Η πίεση στο Κίνημα Αλλαγής έχει νόημα μόνο ως πρόταση σύγκλισης δυνάμεων, όσο εμείς συνεχίζουμε να είμαστε οι ισχυροί και αυτοί οι αδύναμοι. Αν καταφέρουν να πείσουν τον κόσμο τους ότι δέχονται επίθεση και μάλιστα με ανταλλαγή θέσεις και αξιώματα, δηλαδή ανήθικη ή άδικη, το σχέδιο θα πάει περίπατο. Αν δεις και τις δημοσκοπήσεις, λίγοι είναι αυτοί που μετακινούνται από το Κίνημα Αλλαγής προς τον ΣΥΡΙΖΑ» λέει ο δεύτερος.

«Μα, ο Τσίπρας είπε ξανά ότι δεν πιστεύει τις δημοσκοπήσεις» επιμένω, αστειευόμενος.

«Βήμα δεν κάνουν οι δικοί του χωρίς τις δημοσκοπήσεις» μου απαντούν.

«Και τι δείχνουν; Αυτές που έχει εννοώ» ρωτάω.

«’Σφαγμένοι’ δεν θα πάμε στην κάλπη πάντως. Και αν θες τη γνώμη μου ο Τσίπρας πρώτα θα κάνει εθνικές εκλογές και μετά αυτοδιοικητικές και ευρωεκλογές» μου απαντά ο δεύτερος.

«Έχει αποφασίσει το πότε;» ξαναρωτάω.

«Ψάχνεται» μου λέει ο πιο παλιός, που στο πρόσφατο παρελθόν είχε και πιο συχνή επαφή με τον Πρωθυπουργό. «Θέλει να βρει τον κατάλληλο χρόνο, να κάνει τη σωστή κίνηση» η πρώτη απάντηση.

«Είναι πολύ πιεσμένος. Το κλίμα είναι ασφυκτικό και η εικόνα δεν ‘σηκώνεται’. Να ξέρεις πάντως αυτό. Ο Τσίπρας δεν κοιτά μόνο το τώρα. Κοιτά και το μετά. Δε σου λέω για παρενθέσεις και τέτοια, τώρα. Απλά πιστεύει ότι ο Μητσοτάκης δεν έχει τα φόντα να πάει μακριά με αυτήν τη Ν.Δ.» η δεύτερη απάντηση.

«Τα γράφω, αυτά; Κράτησα σημειώσεις, δεν ηχογραφούσα» αστειεύομαι, πίνοντας την τελευταία γουλιά.

«Χωρίς ονόματα, ελεύθερα. Δουλειά κάνεις» απαντούν και οι δύο.