Η νύφη το’ σκασε, αλλά και ο γαμπρός εμφανίζεται απολύτως ικανοποιημένος με την εξέλιξη. Κάπως έτσι θα μπορούσαμε να περιγράψουμετο σκηνικό στο γερμανικό τραπεζικό σύστημα, που ετοιμαζόταν για έναν απρόθυμο «γάμο» ανάμεσα στην Deutsche Bank και την Commerzbank υπό τις ευλογίες (και την πίεση) της κυβέρνησης. Οι δύο τράπεζες αποφάσισαν να δώσουν τέλος στις διαπραγματεύσεις τους, αφού η πρώτη δεν ήθελε ουσιαστικά ποτέ μία συνένωση με την μικρότερη ανταγωνίστριά της, ενώ η δεύτερη πείστηκε να το «σκάσει», όταν είδεάλλους, μάλλον πιο «ελκυστικούς» μνηστήρες να τη φλερτάρουν.
Η εξέλιξη συνιστά μεγάλη ήττα για τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, Όλαφ Σολτς, ο οποίος πίεζε στην κατεύθυνση της συγχώνευσης πιστεύοντας ακράδαντα ότι η χώρα έχει ανάγκη από έναν «εθνικό πρωταθλητή» στον χρηματοπιστωτικό τομέα που θα στηρίξει την πραγματική οικονομία. Είναι μία από τις σπάνιες περιπτώσεις που η θέση της κυβέρνησης είναι εντελώς αντίθετη από εκείνη της «επιτροπής σοφών», που τη συμβουλεύει για οικονομικά προβλήματα. Οι κορυφαίοι οικονομολόγοι της χώρας πίστευαν πως ο «πρωταθλητής» θα ήταν «κουτσός», καθώς απλά θα συνδυάζονταν προβλήματα, αντί να δοθούν λύσεις. Εξέφραζαν δε φόβους ότι σε περίπτωση μίας νέας κρίσης, μία τόσο μεγάλη τράπεζα θα ήταν αδύνατο να αφεθεί να καταρρεύσει. Αυτό σημαίνει ότι οι φορολογούμενοι θα καλούνταν και πάλι να πληρώσουν τη διάσωση.Η Commerzbank εξακολουθεί άλλωστε να ελέγχεται σε ποσοστό 15% από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Τα συνδικάτα ήταν επίσης απέναντι αφού ο γάμος όχι μόνο δεν θα «γεννούσε» θέσεις, αλλά θα οδηγούσε στην κατάργηση έως και 30.000. Η συρρίκνωση του ανθρώπινου δυναμικού και κατά συνέπεια του κόστους λειτουργίας ήταν άλλωστε ένα από τα μεγάλα επιχειρήματα όσων ήθελαν τη συμφωνία. Οι επενδυτές δεν θεωρούσαν ότι αυτό θα αντιμετωπίσει τις διαρθρωτικές αδυναμίες και τις προκλήσεις των δύο τραπεζών για αυτό και δέχθηκαν την εξέλιξη με ανακούφιση. Η μετοχή της Deutsche Bank κάνει άλμα 4,5% και η Commerzbank ακολουθεί με άνοδο της τάξης του 2%.
«Το ρίσκο θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από τα όποια οφέλη» είπαν οι ίδιες οι τράπεζες και τώρα καλείται η κάθε μία να τραβήξει το δικό της δρόμο.Το άμεσο μέλλον ενδεχομένως να επιφυλάσσει μία συγχώνευση για την Commerzbank, για την οποία έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον η ολλανδική ING, η ιταλική Unicredit, ενώ θα μπορούσαν να υπάρξουν προτάσεις και από τις γαλλικές τράπεζες.
Η Deutsche Bank δεν φλερτάρει με μνηστήρες, αλλά εξετάζει «όλες τις εναλλακτικές». Θα πρέπει μάλλον να αποφασίσει σύντομα ποιες αυτές θα είναι, αφού μία σειρά πολυδάπανων σκανδάλων σε συνδυασμό με τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν όλες οι ευρωπαϊκές τράπεζες (μηδενικά- αρνητικά επιτόκια, που συμπιέζουν το περιθώριο κέρδους, ασθενείς ρυθμοί ανάπτυξης και υψηλότερες κεφαλαιακές απαιτήσεις) εξακολουθούν να ρίχνουν σκιά στην κορυφαία γερμανική τράπεζα. Η ίδια έχει ήδη φροντίσει να περιορίσει την έκθεσή της στο ρίσκο, όπως και την παρουσία της στην επενδυτική τραπεζική, αποχαιρετώντας το όνειρο της Wall Street και εστιάζοντας στην Ευρώπη και σε εταιρικούς πελάτες.
Δεν αποκλείεται ωστόσο να αναζητήσει τελικά και αυτή συμμάχους εκτός Γερμανίας, σε Ευρώπη ή και ΗΠΑ. Στο παρελθόν είχε επάρξει ενδιαφέρον από αμερικανικές τράπεζες.
Πολλοί πιστεύουν ότι οι συγχωνεύσεις είναι μονόδρομος για τις ευρωπαϊκές τράπεζες (σε εθνικό ή διασυνοριακό επίπεδο), αν θέλουν να ανταγωνιστούν τους αμερικανικούς κολοσσούς. O μηχανισμός εποπτείας SSM δεν είναι ιδιαίτερα θετικός στην ιδέα. Ακόμη και εάν ήταν, ωστόσο, ακόμη και εάν τελικά επικρατήσει η άποψη τoυ επικεφαλής της UBS, Σέρτζιο Ερμότι, ότι η συγκέντρωση στον τραπεζικό κλάδο είναι αναπόφευκτη, τα εμπόδια παραμένουν. Το σημαντικότερο εξ αυτών, ειδικά για την περίπτωση των διασυνοριακών deals, είναι η απουσία ενός ενιαίου συστήματος ασφάλισης καταθέσεων. Και σε αυτό οι μεγαλύτερες ενστάσεις προέρχονται από το Βερολίνο.
