του Γιώργου Κοντογιάννη.
Το τελευταίο διάστημα το ένα λάθος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ διαδέχεται το άλλο. Λες και τα προβλήματα έχουν πέσει στο κεφάλι τους και δεν ξέρουν πώς να τα αντιμετωπίσουν.
Θα μου πείτε, φυσικό είναι. Γιατί αν συνεχώς κρύβεις τα προβλήματα κάτω από το «χαλί» κάποια στιγμή θα σκοντάψεις και θα πέσεις επάνω τους. Αλλά, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ μιλάμε για καταιγίδα… Μιλάμε για προβλήματα που «χθες» μπορεί να ήταν ένα μικρό ψυχρό αεράκι, αλλά επειδή δεν αντιμετωπίσθηκε έγκαιρα, τώρα γίνεται θύελλα με απρόβλεπτες διαστάσεις…
Και το βλέπουμε καθημερινά πως εξελίσσονται υποθέσεις όπως το προσφυγικό – μεταναστευτικό, όπου η εξέγερση των στοιβαγμένων στην Ειδομένη μοιάζει αναπόφευκτη (το είχαμε προβλέψει πριν από περίπου ένα μήνα).
Το είδαμε στην κυριακάτικη εξέγερση στα σύνορα, τα οποία η ελληνική κυβέρνηση για ιδεοληπτικούς λόγους, αρνείται να φυλάξει ο στρατός αφού δεν θέλει τις Ένοπλες Δυνάμεις μαζί με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Την ίδια στιγμή όμως δεν θέλει και την αστυνομία η οποία, φυσικά, δεν έχει δικαιοδοσία για τη φύλαξη των συνόρων.
Το βλέπουμε στους μετανάστες και πρόσφυγες του Πειραιά, που η κυβέρνηση αρνείται να συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να μεταφέρει σε κέντρα φιλοξενίας.
Το βλέπουμε στις αντιδράσεις υπουργών του για πώληση μέρους του ΟΛΠ από τον αρμόδιο υπουργό Θ. Δρίτσα, ο οποίος όμως εξακολουθεί να παραμένει υπουργός, παρότι διαφωνεί με την πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση στην οποία είναι μέλος.
Το βλέπουμε στις αντιδράσεις του κ. Σπίρτζη ο οποίος μη μπορώντας να ξεφύγει από το παρελθόν του, επίσης διαφωνεί, ως αρμόδιος υπουργός με την απόφαση να δοθούν προς εκμετάλλευση 14 περιφερειακά αεροδρόμια στη γερμανική Faport, αλλά παραμένει υπουργός διαφωνώντας με την κυβέρνηση την οποία υπηρετεί.
Το βλέπουμε στον κ. Τσίπρα όπου κάθε φορά που διαφωνεί με την ΕΕ ή το ΔΝΤ το κάνει με ειλικρίνεια, όχι γιατί θέλει να εκμεταλλευθεί τους ψηφοφόρους, αλλά γιατί έχει μπει στο ρόλο του dr Jenkins & mr Hyde και λόγω της άγνοιάς του κάθε φορά πιστεύει αυτό που λέει, αν και αυτό που υποστηρίζει τώρα μπορεί να είναι αντίθετο με αυτό που έλεγε χθες. Το κακό όμως είναι ότι το πίστευε και όταν έλεγε πριν τρία χρόνια ότι μόνο με κανονιοφόρους θα πάρουν οι κινέζοι τον ΟΛΠ, αλλά και όταν έλεγε προχθές ότι η επένδυση των κινέζων ανοίγει το δρόμο για επενδύσεις. Και αυτό είναι όντως το χειρότερο γιατί δείχνει ότι έγινε πρωθυπουργός ζώντας τον δικό του… μύθο, από τον οποίο σταδιακά μεν ξεφεύγει, αλλά ο ίδιος (ο κ. Τσίπρας) αντιλαμβάνεται ότι σε αυτήν την πορεία μετάλλαξης προς τον ρεαλισμό, δεν είναι δυνατόν να τον ακολουθήσει το κόμμα στο οποίο στήριξε την κυβέρνησή του, ο ΣΥΡΙΖΑ.
Όλα αυτά όμως είναι επικίνδυνα για τη χώρα. Επικίνδυνα όχι μόνο σε οικονομικό αλλά και σε εθνικό επίπεδο.
Γιατί όταν οι Σκοπιανοί περνούν την ελληνική μεθόριο (και δεν είναι αντιμετώπιση η αντίληψη του «σιγά και τι θα μας κάνουν οι σκοπιανοί») κι εμείς είμαστε θεατές, αυτό αποτελεί πρόβλημα για την εθνική ασφάλεια της χώρας.
Σε ποια χώρα του κόσμου ειδικές δυνάμεις γειτονικής χώρας θα είχαν εισβάλει στο έδαφός της (αδιάψευστος μάρτυρας της εισβολής είναι οι εικόνες του Mega) και «δεν θα είχε ανοίξει μύτη»;
Η κυβέρνηση μπροστά στην άγνοιά της να αντιδράσει σε διπλωματικό και διεθνές επίπεδο, αποφάσισε να σφυρίξει αδιάφορα επιχειρώντας να διαψεύσει αυτό που κατέγραψαν οι κάμερες και είδε ο ελληνικός λαός, αντί να φέρει το θέμα στα διεθνή φόρα και να το αξιοποιήσει και εναντίον των Σκοπίων που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ (δηλαδή και από την Ελλάδα) για να ρίχνουν σφαίρες, χημικά και χειροβομβίδες στο έδαφός μας, αλλά και για να πιέσει για ουσιαστική βοήθεια στο προσφυγικό, μιας και όπως όλα δείχνουν θα μας μείνουν «αμανάτι» περισσότεροι από 100.000 πρόσφυγες.
Σε όλα αυτά θα πρέπει να προσθέσει κανείς τις παλινωδίες της κυβέρνησης στο ζήτημα των συζητήσεων με τους δανειστές και την απώλεια της αξιοπιστίας της μέσω των διαρροών στα wikileaks, διαρροή που, τουλάχιστον στο εξωτερικό, κανείς δεν πιστεύει ότι δεν είχαν ανάμιξη ελληνικές υπηρεσίες.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η Ελλάδα, για μια ακόμη φορά, να βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού και ο κίνδυνος της οικονομικής ασφυξίας, ακόμα και του Grexit, να επανέρχεται στο τραπέζι.
Η εξέλιξη αυτή δείχνει ότι η αιτία όλων όσων συμβαίνουν δεν είναι απλά η αριστερή ιδεοληψία τους, γιατί ακόμα κι αυτή ένας ρεαλιστής πολιτικός μπορεί να την ξεπεράσει αφού εκείνο που προέχει είναι το συμφέρον της πατρίδας και του λαού. Αιτία του κακού είναι η ανικανότητα και η ασχετοσύνη όλων όσων κυβερνούν. Και όσοι εχέφρονες έχουν απομείνει πλέον σε αυτόν τον τόπο τρέμουν μήπως προκύψει ένα απρόβλεπτο, ένα έκτακτο γεγονός και θρηνήσουμε τραγικά γεγονότα. Φαντάζεσθε αν αντί για τους Σκοπιανούς που έκαναν εισβολή ήταν οι Τούρκοι και αντί για την Ειδομένη ήταν το Καστελόριζο; Όταν μια χώρα δεν αντιδρά στα μικρά δίνει μήνυμα ότι είναι ευάλωτη σε κάθε κατάσταση. Και στα μεγάλα.
Το πρόβλημα λοιπόν, δεν είναι ότι αυτοί που μας κυβερνούν είναι αριστεροί. Το πρόβλημα είναι ότι είναι άσχετοι.
