Με «άρωμα» Σκουρλέτη ήταν ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Η «κομβική» πολιτική απόφαση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα ήταν αφενός η διεύρυνση της πολιτικής βάσης της κυβέρνησης (ώστε να περιοριστεί το «αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» στην δεξιά πτέρυγα του πολιτικού σκηνικού) και αφετέρου η επιλογή της νέας ηγεσίας του υπουργού Εσωτερικών, που θα αντικαθιστούσε τον Πάνο Σκουρλέτη. Και αυτό διότι ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ και ο υπουργός Εσωτερικών θα κληθούν να υλοποιήσουν την στρατηγική του κόμματος στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαϊου, επηρεάζοντας με την στρατηγική και τις συμμαχίες που θα υπάρξουν και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών (και των εθνικών εκλογών εφόσον συμπέσουν όλες οι κάλπες μαζί).
Σύμφωνα με πληροφορίες, στις συζητήσεις του Αλ. Τσίπρα με τον Π. Σκουρλέτη είχε τεθεί από την πλευρά του γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ και το ζήτημα της αντικατάστασης στο υπουργείο Εσωτερικών, καθώς ήταν ζητούμενο η καλή συνεργασία και «χημεία» ανάμεσα στον Π. Σκουρλέτη και τον αντικαταστάτη του. Στο πλαίσιο αυτό έγινε και η επιλογή του Αλέξη Χαρίτση, ο οποίος κεφαλαιοποίησε και την καλή πορεία που είχε στην διαχείριση και διανομή του ΕΣΠΑ, αλλά και την οργάνωση των περιφερειακών συνεδρίων μέσα από τα οποία δημιούργησε ένα «δίκτυο» γνωριμίας και αποδοχής από τους αυτοδιοικητικούς. Οι Π. Σκουρλέτης και Αλ. Χαρίτσης έχουν καλή χημεία.
Πολιτικό ενδιαφέρον έχει και η υπουργοποίηση Παπακώστα, Ξενογιαννακοπούλου και Ζορμπά σε συνδυασμό με την υπουργοποίηση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ προερχομένων από το ΠΑΣΟΚ (Μπόλαρης, Τελιγιορίδουκ.α.). Οι επιλογές αυτές είναι απάντηση στην στροφή της υπό τον Κ. Μητσοτάκη ΝΔ προς τα δεξιά, αλλά και στην απόφαση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να συμπορευτεί πολιτικά με την ΝΔ.
Σημειώνεται ότι η Κατερίνα Παπακώστα οδηγήθηκε στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αφού εξέφρασε επιφυλάξεις να πάει στα υπουργεία Παιδείας και Υγείας (όπου θα βρισκόταν με τον Παύλο Πολάκη). Στοίχημα αποτελεί και η συνύπαρξη Γεροβασίλη – Παπακώστα στο (αυτόνομο πλέον) υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, καθώς η υπουργός είχε ενστάσεις για την υφυπουργό της.
Βασική επιλογή του Αλ. Τσίπρα ήταν ακόμη η τοποθέτηση ηλικιακά νέων προσώπων (Καλογήρου, Νοτοπούλου, Γιαννακίδης). Τα πρόσωπα αυτά προστίθενται στην «ομάδα» των σαραντάρηδων που αναδείχθηκαν στην κυβέρνηση το 2016 (Τζανακόπουλος, Χαρίτσης, Αχτσιόγλου, Βασιλειάδης, Λιάκος).
Σε αντίθεση με τον Παναγιώτη Κουρουμπλή που δέχθηκε την θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου όταν του την πρότεινε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο Σταύρος Κοντονής ήταν αρνητικός στην σχετική πρόταση. Πάντως ο πρ. υπουργός φαίνεται ότι «πλήρωσε» τις διαμάχες που είχε και με τον υπουργό Επικρατείας Δημήτρη Τανακόπουλο και με τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλο.
Κριτική εξ αριστερών ασκείται στον ανασχηματισμό για τη μη υπουργοποίηση του Νίκου Φίλη, η οποία όμως θα έπρεπε να θεωρείται αναμενόμενη μετά τις διαφοροποιήσεις του βουλευτή από τότε που αποπέμφθηκε από το υπουργείο Παιδείας με απαίτηση της Εκκλησίας. Είναι προφανές ότι με το άνοιγμα στο χώρο του κέντρου αδυνατίζει το αριστερό στίγμα της κυβέρνησης.
Στο νέο σχήμα είναι ενισχυμένη η εκπροσώπηση της Βόρειας Ελλάδος (με Μπόλαρη, Τελιγιορίδου, Γιαννακίδη, Νοτοπούλου), επιλογή που ενδεχομένως σχετίζεται με την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών. Υπενθυμίζεται ότι ο Μάρκος Μπόλαρης είχε ενστάσεις, αλλά επέδειξε πολιτική πειθαρχία, στην Ολυμπία Τελιγιορίδου είχαν γίνει επιθέσεις στο γραφείο της από ακραία στοιχεία, ενώ η Κατερίνα Νοτοπούλου είχε υπερασπιστεί δημόσια την συμφωνία.
Σημειώνεται ακόμη ότι η πρ. υφυπουργός Μαρία Κόλλια Τσαρουχά, η οποία «μετατέθηκε» στο Πεντάγωνο, είναι εναντίον της συμφωνίας για το Μακεδονικό.
