Το νέο πολιτικό δίπολο και ο προεκλογικός και μετεκλογικός στόχος του Κυριάκου Μητσοτάκη

Οι τελευταίες συζητήσεις στη Βουλή (απλή αναλογική και Εξεταστική) άρχισαν να κάνουν πιο διακριτό το νέο δίπολο που η πολιτική πραγματικότητα διαμορφώνει.

Από τη μια βρίσκονται οι δυνάμεις του λαϊκισμού, των δορυφόρων της εξουσίας του κ. Τσίπρα, δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και Ένωση Κεντρώων και από την άλλη οι ευρωπαϊκές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις που εκπροσωπούνται από τη ΝΔ, τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι.

Ο διαχωρισμός αυτός δεν προκύπτει μόνο από το πώς τοποθετήθηκαν τα έξι αυτά κόμματα στις ψηφοφορίες, αλλά και από τις θέσεις που κατά καιρούς λαμβάνουν στα διάφορα, μείζονος σημασίας ζητήματα που τίθενται.

Η πολιτική που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτρέπει πλέον να υπάρξει κανένα σημείο σύγκλισης με το νέο ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι και με δεδομένο ότι οι διεργασίες για τη συγκρότηση του κεντροαριστερού μετώπου δεν προχωρούν, κυρίως ελλείψει ηγεσίας, εκείνο που έχει αρχίσει να διαφαίνεται είναι μια ευρύτερη συνεργασία σε κοινοβουλευτικά ζητήματα, μεταξύ των συγκεκριμένων κομμάτων.

Ανοίγοντας δε τη συζήτηση για την συνταγματική αναθεώρηση ο κ. Τσίπρας, εκείνο που θα επιτύχει είναι να φέρει ΝΔ, Δημοκρατική Συμπαράταξη και Ποτάμι, πιο κοντά, αφού πολλές από τις θέσεις που έχουν εκφράσει είναι κοντά ή αλληλοσυμπληρώνονται.

Από την άλλη ο συνεκτικός ιστός της συμμαχίας ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και το τρίτου εταίρου της Ένωσης Κεντρώων, που ακόμη βρίσκεται στον πάγκο και περιμένει το “ok” του πρωθυπουργού για να «παίξει», είναι μόνο η εξουσία, καθώς σε όλα τα σημαντικά ζητήματα υπάρχουν διαφορετικές θέσεις. Η εξουσία όμως είναι γεγονός ότι αποτελεί τον ισχυρότερο συνεκτικό ιστό, όσο υπάρχει. Γιατί όταν χαθεί ή φαίνεται ότι δεν υπάρχει σωτηρία, τότε ο καθένας κοιτάζει να σώσει τον εαυτό του.

Ωστόσο πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας έφεραν βουλευτές της ΝΔ που ανήκουν στο λεγόμενο «καραμανλικό στρατόπεδο» να αντιδρούν στο ενδεχόμενο μιας συνεργασίας με τα δύο άλλα κόμματα, γιατί, όπως λένε, κάτι τέτοιο θα απομάκρυνε τη ΝΔ από τις ιδρυτικές της αρχές.

Η πληροφορία εν μέρει είναι σωστή. Γιατί επιφυλάξεις είναι λογικό να υπάρχουν, αλλά επίσης όλοι γνωρίζουν ότι με κάποια από τα κόμματα πρέπει να υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας, αφού το αποτέλεσμα των προσεχών εκλογών ίσως επιβάλλει την ανάγκη συνεργασιών.

Πάντως ο κ. Μητσοτάκης εκείνο που επιδιώκει με τα ανοίγματα που κάνει δεν είναι η συνεργασία με άλλα κόμματα ή η απορρόφηση στελεχών άλλων κομμάτων τα οποία αναγνωρίζουν ότι είναι ο μόνος που μπορεί να εφαρμόσει την πολιτική που θα οδηγήσει τη χώρα έξω από την κρίση. Εκείνο στο οποίο στοχεύει είναι η κοινωνία. Και συγκεκριμένα όλο εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που παραδοσιακά κινείται στον κεντρώο χώρο, παρασύρθηκε από τις μεγαλοστομίες και τις υποσχέσεις του κ. Τσίπρα για εναλλακτική και εθνικά υπερήφανη λύση, και τελικά βρέθηκε να πληρώνει περισσότερα από όσα πλήρωνε επί Σαμαρά – Βενιζέλου.

Παράλληλα, εκείνο που ξεκαθαρίζει στα στελέχη της ΝΔ στις συζητήσεις που κάνει μαζί τους είναι ότι όταν το κόμμα του γίνει κυβέρνηση δεν επιδιώκει τον έλεγχο του κράτους αλλά τη λειτουργία του κράτους.

Επίσης επειδή πολλοί είναι εκείνοι που επικαλούνται το όνομα του Κώστα Καραμανλή για να αποτρέψουν οποιαδήποτε συνεργασία, να θυμίσουμε ότι ο κ. Καραμανλής με τον μόνο που είχε πρόβλημα ήταν με τον ίδιο τον κ. Παπανδρέου ο οποίος λαϊκίζοντας ουσιαστικά προκάλεσε εκλογές και οδήγησε τη χώρα στα μνημόνια. Άλλωστε και στη συνεργασία του 2012 δεν αντέδρασε.

Πάντως ο κ. Μητσοτάκης εκ πεποιθήσεως είναι υπέρ των συνεργασιών και της συναίνεσης με άλλες πολιτικές δυνάμεις όταν υπάρχει κοινός στόχος. Η μόνη προϋπόθεση που θέτει για οποιαδήποτε συνεργασία είναι η ειλικρίνεια στις θέσεις και η αποκήρυξη φαινομένων λαϊκισμού. Σήμερα οι αναλύσεις των δημοσκοπήσεων, του δίνουν προοπτική αυτοδυναμίας.

Γνωρίζει όμως καλά ότι τα μεγάλα προβλήματα για να αντιμετωπισθούν στη ρίζα τους απαιτούν ευρείες συναινέσεις και για το λόγο αυτό επανειλημμένως έχει δηλώσει ότι ακόμα και σε περίπτωση αυτοδυναμίας θα απευθυνθεί στα λοιπά κοινοβουλευτικά κόμματα και θα τείνει χείρα συνεργασίας. Και τούτο γιατί στόχος του δεν είναι η διαχείριση των προβλημάτων που άλλοι πριν από αυτόν δημιούργησαν αλλά η επίλυση των προβλημάτων αυτών.

Rigillis18.blogspot/ Παρατηρητής