- Κύριο σχόλιο του αρθρογράφου του Michael Rubin αναφέρεται στην υπονόμευση των σχέσεων Ισραήλ – ΝΑΤΟ από την Τουρκία, και στο «τουρκικό νταηλίκι» και τη συμπάθεια για την τρομοκρατία».
«Η Τουρκία ανήκει στο ΝΑΤΟ. Σωστό»;
«Λάθος».
«Η Τουρκία του 2016 είναι ουσιαστικά διαφορετική από την Τουρκία που γνωρίζαμε πριν από 10 χρόνια. Το ΝΑΤΟ δεν είναι απλώς μια αμυντική συμμαχία, αλλά ένας συνασπισμός κοινών αξιών εντός του οποίου οι δημοκρατίες εργάζονται με ειλικρίνεια μεταξύ τους. Ενώ παλιά οι διπλωμάτες ήλπιζαν ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογκάν, ο ηγέτης της Τουρκίας, θα μπορούσε να αποτελεί πρόβλημα σε μια κατά τα άλλα παραγωγική σχέση, η θέση του στην ηγεσία της Τουρκίας άλλαξε τη χώρα για τα καλά μέσα σε μια δεκαετία.
«Ενώ κάποτε ο Τουρκικός Στρατός ήταν το προπύργιο του κοσμικισμού και φιλοδυτικών αισθημάτων σήμερα κυριαρχούν οι ιδεολογικοί συμπατριώτες του Ερντογκάν».
«Ενώ κάποτε η Τουρκία ήταν στο πλευρό του Ισραήλ, σήμερα όχι μόνο υποστηρίζει τη Χαμάς, μια ομάδα που βρίσκεται στη μαύρη λίστα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι χαρακτηρισμένη ως τρομοκρατική οργάνωση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και ο Ερντογκάν απειλεί να χρησιμοποιεί τη σχέση της Τουρκίας στα διεθνή φόρα για να μπλοκάρει το Ισραήλ σε κάθε ευκαιρία. Διαφορετικές εκτιμήσεις για το Ισραήλ είναι ευπρόσδεκτες, αλλά το να κρατάς το ΝΑΤΟ σε ομηρία εξαιτίας μιας τουρκικής διαφωνίας είναι εντελώς ξεχωριστό ζήτημα».
«Δυστυχώς, τόσο το τουρκικό νταηλίκι όσο και η συμπάθεια έναντι της τρομοκρατίας αποτελούν τον κανόνα και όχι την εξαίρεση. Ο Χακάν Φιντάν, ο αρχηγός της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών, είναι πιο κοντά στο Ιράν από τις ΗΠΑ. Το Σεπτέμβριο του 2011, ο Εγκεμέν Μπαγίς, το δεξί χέρι του Ερντογκάν, απείλησε ότι θα χρησιμοποιούσε το Τουρκικό Ναυτικό – τη μεγαλύτερη εγχώρια δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο – για να επιτεθεί εναντίον μιας αμερικανικής εταιρείας που έκανε έρευνα για φυσικό αέριο σε κυπριακά χωρικά ύδατα».
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η στήριξη της Τουρκίας στην τρομοκρατία. Μόλις Τούρκοι στρατιώτες σταμάτησαν φορτηγά που παρέδιδαν όπλα στην αλ Νούσρα, θυγατρική της αλ Κάιντα, ο Ερντογκάν διέταξε τη σύλληψη των στρατιωτών. Όταν Τούρκοι δημοσιογράφοι δημοσίευσαν φωτογραφίες που έδειχναν ότι τουρκικά όπλα παραδινόντουσαν στο Ισλαμικό Κράτος, ο Ερντογκάν κατέσχεσε την εφημερίδα.
«Εν συντομία, η Τουρκία έγινε το Πακιστάν της Μεσογείου, που από τη μια καταγγέλλει την τρομοκρατία, αλλά παράλληλα την βοηθάει. ‘Όσο για το Αφγανιστάν; Η Τουρκία έχει σηκώσει διαφημιστικές πινακίδες και μοιράζει βοήθεια απλόχερα με σκοπό να υποβοηθήσει την ισλαμική αλληλεγγύη, κάτι που κάθε άλλο παρά είναι αποστολή του ΝΑΤΟ».
«Όσο πιο ασταθής και αυταρχικός γίνεται ο Ερντογκάν – ο οποίος έχει διακηρύξει ότι σκοπός του είναι ‘να μεγαλώσει μια ισλαμική γενιά’ – τόσο μεγαλύτερο παθητικό γίνεται η Τουρκία.
«Το να αποβάλεις την Τουρκία από το ΝΑΤΟ είναι κάτι που εύκολα λες αλλά δύσκολα κάνεις. Δεν υπάρχει πρόβλεψη στο ΝΑΤΟ που να επιτρέπει την εκδίωξη μιας χώρας από τη Συμμαχία. Το 1966, η Γαλλία αποσύρθηκε από την Ενιαία Στρατιωτική Διοίκηση του ΝΑΤΟ, αλλά εθελοντικά. Επέστρεψε το 2009. Το ίδιο και η Ελλάδα, που μπήκε μαζί με την Τουρκία στο ΝΑΤΟ την ίδια ημέρα, αποσύρθηκε με τη θέλησή της από τη στρατιωτική διοίκηση το 1974 μετά από την τουρκική εισβολή και κατοχή της βορείου Κύπρου, αλλά και αυτή επέστρεψε στη Συμμαχία μετά από έξι χρόνια.
Το μίνιμουμ που είναι απαραίτητο για την Τουρκία είναι ένα τάιμ άουτ.
Η βιωσιμότητα του ΝΑΤΟ εξαρτάται από αυτό».
[πηγή: https://www.aei.org/publication/turkey-in-nato-no/]
