γράφει ο Δημήτρης-Εμμανουήλ Κρεμλής.
Κλίμα έντονης πολιτικής και οικονομικής αστάθειας επικρατεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και γενικότερα σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο. Η οικονομική κρίση, ειδικά στη Χώρα μας, είναι έκδηλη και η ανάκαμψη δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Αποτέλεσμα λοιπόν αυτής της κατάστασης, είναι η κατακόρυφη μείωση των επενδύσεων, η πτώχευση επιχειρήσεων ή η σύσταση τους εκτός Ελλάδος, λχ. στη Βουλγαρία και στην Κύπρο. Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν είναι το εξής: Πώς μπορούμε ως Χώρα να προσελκύσουμε νέες επενδύσεις;
Το σημαντικότερο είναι η ανάγκη μιας αξιόπιστης κυβέρνησης και γενικότερα ενός αξιόπιστου κρατικού μηχανισμού, που θα ενισχύσει την πολιτική σταθερότητα και θα δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάκαμψης της οικονομίας. Είναι απαραίτητη η δημιουργία ενός φιλικού προς τον επενδυτή κλίματος και αδειοδοτικού περιβάλλοντος καθώς και ενός πλαισίου κινήτρων για επενδύσεις. Αυτό προϋποθέτει ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο, το οποίο θα εντοπίσει τους τομείς στους οποίους μπορούν να γίνουν στρατηγικές επενδύσεις, και όπου το ίδιο το κράτος θα πρέπει να αδειοδοτήσει τα σχέδια και έργα και ταυτοχρόνως να προκηρύξει διεθνείς διαγωνισμούς για την προσέλκυση επενδυτών. Για παράδειγμα, η δημιουργία ελεύθερων οικονομικών ζωνών σε κάποιες περιοχές, η δημιουργία διευρωπαϊκού δικτύου σιδηροδρόμων που θα συνδέσει για παράδειγμα το λιμάνι του Πειραιά με την Αλεξανδρούπολη και τη Μαύρη θάλασσα, η αξιοποίηση βραχονησίδων, και γενικότερα η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της Χώρας και της γεωστρατηγικής της θέσης, είναι απαραίτητες αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν άμεσα από το κράτος.
Επίσης, πρέπει να σταματήσει η απαξίωση της επιχειρηματικότητας και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, όπως γίνεται αυτή την στιγμή από την κυβέρνηση. Το κράτος πρέπει να αυξήσει τη στήριξη του στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με νέα κίνητρα και νέο αναπτυξιακό νόμο, με την βοήθεια κονδυλίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αξιοποιώντας τους πόρους από το ΕΣΠΑ και το Σχέδιο Juncker.
Σημαντικός επίσης κρίνεται και ο περιορισμός της άκρατης συνδικαλιστικής αυθαιρεσίας, με τις απεργίες, και γενικότερα τις εργασιακές κινητοποιήσεις, οι οποίες λειτουργούν ως αντικίνητρο στις επενδύσεις.
Συνάμα, ένας πολύ σημαντικός τομέας, στον οποίο απαιτούνται άμεσες και δραστικές αλλαγές, είναι η φορολογία. Είναι απαραίτητη η μείωση της φορολογίας για αύξηση της ανταγωνιστικότητας και τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων καθώς και την επιβίωση των υπαρχουσών. Με την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση διώχνει τις ίδιες τις ελληνικές επιχειρήσεις από τη χώρα και τις αναγκάζει να εγκατασταθούν σε γειτονικές χώρες με ευνοϊκότερη επιχειρηματική αντιμετώπιση.
Τέλος, το θέμα των ημερών, είναι οι αποκρατικοποιήσεις, οι οποίες συνεχώς και αυξάνονται σε όλες τις χώρες. Έτσι μια σημαντική πηγή ενίσχυσης των εσόδων του προϋπολογισμού, αναγκαία όσο ποτέ, επανενισχύεται. Τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων «δυναμώνουν» τον κρατικό προϋπολογισμό, μειώνοντας το δημόσιο χρέος. Με τις αποκρατικοποιήσεις, εκτός από τα δημοσιονομικά οφέλη, εισρέουν κεφάλαια και επενδύσεις, και με τη βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος, αυξάνεται και η αξιοπιστία της Χώρας με αποτέλεσμα να αναπτύσσεται έτσι και ο ανταγωνισμός. Επίσης δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας, και τέλος, οι αποκρατικοποιήσεις αποφέρουν σημαντικά έσοδα στα δημόσια ταμεία, που συνεπάγεται περισσότερα έσοδα για το κράτος από τη φορολογία, όπως επίσης και υψηλότερα μερίσματα, αναλόγως του ποσοστού επί του μετοχικού κεφαλαίου που θα διαθέτει το κράτος. Χρήματα λοιπόν που μπορούν να αξιοποιηθούν για το κοινωνικό κράτος και τη μείωση του δημόσιου χρέους.
Φτάνουμε λοιπόν στο συμπέρασμα, ότι η υλοποίηση τους είναι απαραίτητη καθώς πλέον υπερισχύει η λογική του μικρού και ευέλικτου κράτους που με αυτόν τον τρόπο θα περιορίσει τα ελλείμματά του. Και έτσι η λογική των αποκρατικοποιήσεων κρίνεται σύμφωνη με την έννοια και λειτουργία της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία προωθεί την ιδιωτική πρωτοβουλία, τον ιδιωτικό τομέα, γιατί έτσι δημιουργούνται θέσεις εργασίας και ανάπτυξη, που το κράτος δεν μπορεί, αυτό καθ’ εαυτό να δημιουργήσει. Αυτό όμως που κατά την άποψή μου είναι σημαντικό, δεν είναι τόσο το τίμημα, όσο η δέσμευση του επενδυτή για επενδύσεις. Η ανάπτυξη του λιμένος του Πειραιά, μετά και τις τελευταίες συμφωνίες, το οποίο θα γίνει ένας από τους μεγαλύτερους κόμβους παγκοσμίως, δίνει πολλές ελπίδες και ευκαιρίες για ανάπτυξη της οικονομίας, για νέες διακρατικές και αναπτυξιακές πρωτοβουλίες καθώς και για παράλληλη ανάπτυξη της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας. Θα πρέπει λοιπόν επιτέλους να απαλλαγούμε το ταχύτερο δυνατόν από λαϊκισμούς και δογματισμούς. Ο πλούτος και η ανάπτυξη αυτής της χώρας οφείλονται κυρίως στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ενώ τα σημερινά δεινά καθώς και αυτά που θα επέλθουν, οφείλονται στον υδροκεφαλικό δημόσιο τομέα και τους διαχειριστές του.
πηγή: apopseis.gr
