H αλήθεια είναι πως η Μπούντουτσνοστ έδειξε καλύτερη στο Ειρήνης και Φιλίας, παρά στην έδρα της απέναντι στον Ολυμπιακό. Κι ας μην έπειθε τότε κι ας ήταν στα καλά τους οι «ερυθρόλευκοι». Από την άλλη, πέντε ήττες στις σειρά ήταν υπερβολικός αριθμός για την ομάδα του λιμανιού. Ο Μπλατ και οι παίκτες του για να σας το γράψω και λίγο… χύμα, γνώριζαν ότι έπρεπε ο κόσμος να χαλάσει, να κόψουν το κεφάλι τους, να κερδίσουν στο Μαυροβούνιο. Και το έκαναν με μια εικόνα πειστική για την συγκεκριμένη αναμέτρηση, αλλά όχι σε σημείο να αρχίσετε πάλι να πάρετε φόρα και να τους στείλετε στο φάιναλ- φορ.
Θεωρώ ότι εντός αποδυτηρίων, αλλά και εξέδρας, το μάθημα το πήραν όλοι και είναι σκληρό. Αλλά και διδακτικό: Άσε την κάθε εβδομάδα να δούμε τι θα σου φέρει. Αυτό πρέπει να κάνουν όλοι. Επιβάλλεται. Δεν είναι η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης ο Ολυμπιακός και το γνωρίζει ακόμη και ο πιο φανατικός οπαδός του. Όμως είναι ένα σύνολο, που σίγουρα θα προσπαθεί πάντα να κάνει θόρυβο. Και μάλλον κάτι σα να ακούστηκε αυτό το βράδυ στην Ποντγκόριτσα. Μέχρι εκεί.
Γιατί τώρα, υπάρχει η Αρμάνι με τους …παλαβούς- γκάρντ στο Μιλάνο και μετά η σοβαρότατη Μπάγερν στο Ειρήνης και Φιλίας. Δυο σημεία του ματς δε σας άρεσαν είμαι σίγουρος, αλλά και τα δυο έχουν εξήγηση. Το ένα στο πρώτο δεκάλεπτο, όταν έγινε ένα 15-0 από την Μπούντουτσνοστ. Απλά «κόλλησε» το πρώτο ροτέισον, έβαλαν κάποια καλά σουτ οι γηπεδούχοι και έγινε. Το άλλο σημείο ήταν προς το τέλος, που μειώθηκε η διαφορά. Ε, εκεί ήρθε η χαλάρωση. Αρέσει- δεν αρέσει πάντα υπάρχει χαλάρωση. Σε όλους… Πηγαίνοντας στα αποδυτήρια ο Ολυμπιακός όχι μόνο είχε καλή διαφορά στην ανάπαυλα, αλλά πυροβολούσε με εξαιρετικά ποσοστά, έχοντας και 20 ριμπάουντ, 15 ασίστ και μόνο δυο λάθη! Εκεί ήταν και το «κλειδί» αφού όποιος και να έμπαινε , όποιος και να έβγαινε, η επίδοση παρέμενε σταθερή, η εικόνα ιδιαιτέρως συμπαθής και πάνω απ’ όλα, άπαντες παρουσίαζαν όρεξη να πολεμήσουν και να κερδίσουν.
Με τον Ουέμπερ και τον Γκός στην περιφέρεια ο Μπλάτ και με μοναδικό στόχο να επιβληθεί από την αρχή σε ρυθμό και ξάφνιασμα αντιπάλου. Η τριάδα Παπανικολάου, Βεζένκοφ και Μιλουτίνοβ μπήκε καλά και με συνοπτικές διαδικασίες οι Μαυροβούνιοι είδαν την ομάδα του Πειραιά να κερδίζει 4- 15. Στα «καπάκια» έγινε το 16- 15, ναι, πολύ καλά το είδατε να γίνεται αφού τον Κόουλ δε τον σταμάταγε κανείς και σε τούτο το σερί των γηπεδούχων δεν είχε ούτε ένας «ερυθρόλευκος» το σθένος να δώσει μια… σπρωξιά. Ο Μπλατ είδε κι απόειδε, καλώντας νωρίς τον Μάντζαρη να κυνηγήσει τον Κόουλ και ήταν μια επιλογή που απέφερε άμεσα καρπούς.
Γιατί μπορεί ο Βαγγέλης να έχει γίνει για πολλούς… Φετφατζίδης του μπάσκετ όταν πάει να σουτάρει (έφτασε τα 200 τρίποντα στην Ποντγκόριτσα), αλλά κανείς δεν μπορεί να πει ότι έχει ξεχάσει να αμύνεται, αρκεί να διαθέτει ψυχολογία και να μπει και καλά βέβαια στο ματς. Αυτό το τελευταίο συνέβη (ήταν πολύ καλός) και έτσι οι «ερυθρόλευκοι» με καλή επιθετική λειτουργία και 9 ασίστ- 2 λάθη στο πρώτο δεκάλεπτο (στο δεύτερο αλάνθαστοι), μπήκαν θετικά στην αναμέτρηση. Τάιζαν σωστά τους ψηλούς και γενικά η… ανατολή της αναμέτρησης έδειχνε να χαμογελάει στην ελληνική ομάδα. Η μπάλα συνέχισε να κυκλοφορεί σωστά, ο Τουπάν έβρισκε τρίποντα στις γωνίες και μετά από καιρό όλοι έβλεπαν μια επιβλητική ομάδα, με τα νούμερα που σας έγραψα λίγο πιο πάνω. Δε χάλασε η εικόνα για τα επόμενα 15 λεπτά και ήταν σταθερή η εικόνα του Ολυμπιακού. Ναι, η Μπούντουτσνοστ δεν πείθει, αλλά μέσα στην έδρα της, τις έκανε τις «κηδείες» μη ξεχνιόμαστε.
Ο Μπλατ θα πρέπει να είναι απόλυτα ευχαριστημένος για τον συσχετισμό ασίστ και λαθών. Δείγμα της αυτοπεποίθησης, της συγκέντρωσης, της ψυχραιμίας και του καθαρού μυαλού. Ήταν μια εύκολη νίκη. Δεν αναλώνομαι στις επιδόσεις των παικτών γιατί πολύ απλά είναι μειωτικό να αρχίσω να εγκωμιάζω επειδή κέρδισαν την Μπούντουτσνοστ. Όχι, να επανέλθουν για τα καλά και μετά θα πούμε όσα αξίζουν.
Δίχως να επιθυμώ να χαλάσω την διάθεση κανενός, αλλά θέλοντας να απλά να διατηρήσω την εγρήγορση όλων, να χτυπήσω το καμπανάκι από τώρα. Δεν περιμένω ότι η Αρμάνι θα κάνει ίδιο παιχνίδι με το Ειρήνης και Φιλίας. Όμως είναι μια ομάδα που δε μοιάζει με την Μπούντουτσνοστ. Έχει αδίστακτους κοντούς, που θα βγάλουν την αθλητικότητα και θα απειλήσουν την περιφέρεια του Ολυμπιακού, που δεν έχει φέτος –ως τώρα- την παραμικρή σταθερότητα. Επίσης, έχει αναλώσιμους μέσα στην ρακέτα, που και θα δείρουν και θα σπρώξουν, αλλά ξέρουν και να απειλήσουν. Είναι μια ομάδα που αν δε λεγόταν Αρμάνι και δε ζούσε στην άνεση και την ομορφιά της Λομβαρδίας, θα μπορούσε με πιο αυστηρούς νόμους να έκανε πορεία στα υψηλά στρώματα της βαθμολογίας. Ο Ολυμπιακός θα κληθεί να είναι δυναμικός, προσεκτικός και περισσότερο… αδίστακτος από αυτούς. Για να πατήσει μια και καλή το ποδάρι του στην οχτάδα και να μην ζει με το άγχος του παιχνιδιού κόντρα στην Μπάγερν.
Έγινε καλά η δουλειά στο Μαυροβούνιο. Και μη ξεχνάμε, όλα όσα συμβαίνουν στην ομάδα. Με όλες τις ιστορίες στον εντεύθεν των συνόρων χώρο. Και στα αποδυτήρια και στους φορείς. Και με την ΚΕΔ και με την Πολιτεία και με τους διαιτητές και με την Αδριατική Λίγκα. Πολλά τα μέτωπα και ο Ολυμπιακός πρέπει να τα περάσει δυνατός και ενωμένος. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Χρόνος για γκρίνιες, μουρμούρες και φαγωμάρες δεν υπάρχει. Αν το καταλάβουν όλοι, τότε μπορεί να αλλάξουν πολλά. Απλά για να αλλάξουν, θα πρέπει και η ομάδα να αντέξει και να παίξει καλύτερα. Μπορεί; Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα την πάρουμε τις επόμενες εβδομάδες. Και εγώ και εσείς…
