Οι τέσσερις δηλώσεις τιμής και αναγνώρισης από τον Πρόεδρο της Βουλής, τον πρόεδρο της ΝΔ, τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και την υπουργό Πολιτισμού.
Θλίψη και συγκίνηση από τον θάνατο ενός σπουδαίου και ευαίσθητου τραγουδοποιού, που εξέφρασε πολλές γενιές. Η απώλειά του σε ηλικία 74 χρονών, μετά χρόνια δοκιμασίας με την καρδιά του, πρόβλημα το οποίο οξύνθηκε τον τελευταίο καιρό με νοσηλεία του στο ΥΓΕΙΑ, σκόρπισε θλίψη όχι μόνο στον καλλιτεχνικό κόσμο αλλά ευρύτερα στην ελληνική κοινωνία..Ο Διονύσης Σαββόπουλος περιγράφει με ένα κείμενο του στο Facebook τον Λουκιανό Κηλαηδόνη που γνώρισε μέσα από μια προσωπική ιστορία χαρακτηριστική, με τον γνωστό τρυφερό και ανθρώπινο τρόπο του. Το ίδιο και ο παλαιός του συνεργάτης Φοίβος Δεληβοριάς..
Από το πλήθος των δηλώσεων από πολιτικούς, κόμματα και καλλιτέχνες, ανθολογούνται τέσσερις δηλώσεις τιμής και αναγνώρισης από τον Πρόεδρο της Βουλής, τον πρόεδρο της ΝΔ, τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και την υπουργό Πολιτισμού.
«Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ο χαρισματικός τροβαδούρος, ο πολυτάλαντος δημιουργός, ο αγαπητός φίλος, έφυγε από κοντά μας. Με το εξαιρετικά πλούσιο μουσικό έργο του, σφραγισμένο με την κριτική ματιά και το καυστικό χιούμορ του πολιτικά ενεργού, ανήσυχου καλλιτέχνη, μας συγκίνησε, μας μάγεψε και μας προβλημάτισε στα κρίσιμα ”πώς” και ”γιατί” της ιστορίας και της κοινωνίας μας. Η απώλειά του είναι οδυνηρή και αναντικατάστατη. Θερμά συλλυπητήρια στη σύζυγό του, συνάδελφο βουλευτή Άννα Βαγενά, και στις θυγατέρες τους”.
Μ’ αυτά τα λόγια αποχαιρέτησε τον Λουκιανό Κηλαηδόνη ο Πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, ενημερώνοντας μάλιστα πως η Βουλή θα καταθέσει ποσό για φιλανθρωπικό σκοπό σε τραπεζικό λογαριασμό, σύμφωνα με επιθυμία της οικογένειας του.
Σημείο αναφοράς στην πολιτιστική μας ζωή που ένωνε διαφορετικές “φυλές”, τάσεις, ηλικίες
-«Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης ήταν ένας τραγουδοποιός με όλη τη σημασία της λέξης. Ένας ταλαντούχος συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής, με κοινωνικές και πολιτικές ανησυχίες που αποτυπώνονταν στα τραγούδια του, στις συνεργασίες του και στους τρόπους που διάλεγε για να συναντήσει το κοινό του», αναφέρει, σε ανακοίνωσή της, η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λυδία Κονιόρδου.
«Ποιος δεν θυμάται τα “Μικροαστικά” του ’73, τα “Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας” του ’75, το “Κι εσύ χτενίζεσαι” με το Ελεύθερο Θέατρο, τα δέκα χρόνια με την Ελεύθερη σκηνή, την παρουσία του στο Θεσσαλικό Θέατρο της αγαπημένης του Άννας Βαγενά, τη συνεργασία του με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, τον Παντελή Βούλγαρη, ή τον Βασίλη Αλεξάκη, αλλά και το θρυλικό πάρτι στη Βουλιαγμένη το 1983 που κατέβασε 70.000 κόσμο στην παραλία ή και το πρώτο ελληνικό λαϊκό μιούζικαλ που έστησε στο θέατρο Λυκαβηττού το 1993 με το “Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά”», σημειώνει η υπουργός Πολιτισμού.
«Ο Λουκιανός κοίταζε κατάματα το παρόν από τότε, μέσα στη δικτατορία, που συνεργαζόταν με τον Γιάννη Νεγρεπόντη και τον Μποστ, μέχρι τον Ιούλιο του 2015, που σχολίαζε τη στάση των Ευρωπαίων πολιτικών απέναντι στην Ελλάδα αλλά και την προπαγάνδα των κυρίαρχων ΜΜΕ. Ο Λουκιανός ήταν όμως και η νοσταλγία. Η νοσταλγία για άλλες αξίες και για την ουσία των πραγμάτων, και μέσα από αυτήν (μέσα από τα παλιά Σινεμά, τα 50ς, τον Μικρό Ήρωα) έκανε παράλληλα και την κριτική του στην κοινωνία της κατανάλωσης. Ήταν συνειδητά ο “φτωχός και μόνος καουμπόη” του ελληνικού τραγουδιού, που δεν θέλησε να γίνει -και δεν έγινε- κομμάτι του συστήματος και κράτησε αποστάσεις από τη βιομηχανία του τραγουδιού», τονίζει η κ. Κονιόρδου.
«”Μιλούσε” -και ήταν αγαπητός- στο ροκ κοινό, αλλά και στους πιστούς του αυθεντικού λαϊκού τραγουδιού. Ήταν, όμως, και ο ατμοσφαιρικός συνθέτης του “Μedia Luz” και του “Θίασου”. Ο λάτρης των μουσικών χρωμάτων, της Νέας Ορλεάνης, του “δρόμου”, της περιπλάνησης. Και στα τραγούδια του μπορούσαν να συγκατοικούν ο Φελίνι και ο Μπόγκαρτ, ο Σαββόπουλος και ο Τσιτσάνης, ο Βέγγος και ο Σεφέρης, οι παιδικοί ήρωες και οι μεγάλοι καλλιτέχνες. Ο Λουκιανός ήταν ένα σημείο αναφοράς στην πολιτιστική μας ζωή που ένωνε διαφορετικές “φυλές”, τάσεις, ηλικίες. Καταγόταν από αριστερή οικογένεια και ο γιατρός πατέρας του το είχε πληρώσει ακριβά. Το 2014, σε μια συνέντευξή του δήλωνε: “Εγώ έχω συναισθηματική σχέση με τρία πράγματα στη ζωή μου: Τον Ολυμπιακό, παρ’ όλο που γεννήθηκα σε γειτονιά Παναθηναϊκών, τη τζαζ, παρ’ όλο που δεν είμαι βαθύς γνώστης και την Αριστερά”. Θα ήθελα να εκφράσω τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια στη γυναίκα του, Άννα Βαγενά, στις κόρες του, Γιασεμή και Μαρία και στους οικείους του», καταλήγει η υπουργός Πολιτισμού.
Καλό παράδεισο Λουκιανέ
-Ανάρτηση για την απώλεια του Λουκιανού Κελαηδόνη έκανε στο διαδίκτυο ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης.
«Σαν καλλιτέχνης σημάδεψε με τα τραγούδια του μια ολόκληρη εποχή. Σαν άνθρωπος θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας για τη ζεστασιά, το χαμόγελο και το μοναδικό του χιούμορ. Καλό παράδεισο Λουκιανέ», έγραψε στο λογαριασμό του στο facebook ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αντίο, Λουκιανέ. Θα σε αγαπάμε πάντα
«Φεύγοντας από το briefing, με βρήκαν τα νέα… Αντίο Λουκιανέ. Θα σε αγαπάμε πάντα!», έγραψε σε ανάρτησή του στο Twitter o υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος.
Εις μνήμην, ο κ. Τζανακόπουλους συνόδευσε την ανάρτηση του με το βίντεο του τραγουδιού του Λουκιανού Κηλαηδόνη «ο ύμνος των μαύρων σκυλιών».
Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ
«Νωχελής, γοητευτικός, ανάλαφρος με μια μικρή δόση μελαγχολίας, όση χρειάζονταν για να βαθύνει μέσα μας.
Είχε την αγνότητα αλλά και την αριστοκρατικότητα να τραγουδήσει μόνο για πράγματα που τον συγκινούσαν βαθιά:
τα σινεμά του, τις κατασκηνώσεις,
τους φίλους του, τα πάρτυ τους,
τα τεύχη του Μικρού Ήρωα, τη Βουλιαγμένη, την Φωκίωνος Νέγρη.
Τραγούδησε με τόση αγάπη για όλα αυτά που τα ΄κανε αθάνατα γιατί απ΄την αρχή τα είδε έτσι. Σαν καθρεφτίσματα του παραδείσου.
Στην πρώτη πρώτη εκπομπή του ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, τον περίμενα να μαγνητοσκοπήσουμε το φινάλε αλλά τράκαρε και δεν ήρθε.
Του ευχηθήκαμε τότε από τηλεοράσεως «περαστικά Λουκιανέ».
Τώρα πια θα μας εύχεται εκείνος «περαστικά» απ΄τις κατασκηνώσεις του ουρανού», αναφέρει ο Διονύσης Σαββόπουλος και μοιράζεται με τους διαδικτυακούς του φίλους ένα απόσπασμα από συναυλία στη Θεσσαλονίκη με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη στο πιάνο και τους δυο τους να μοιράζονται τις νότες του «Μικρού Ήρωα »
Το θερμό αντίο του Φοίβου Δεληβοριά
«Μου’χες πει πως ο Παράδεισος για σένα είναι ο κινηματογράφος «Ροζικλαίρ» στην Κυψέλη μια τυχαία μέρα του 1955. Μια μέρα που θα παιζόταν σε επανάληψη κάποιο νουάρ του ’40 με ανθρώπους που κρατούν το πιστόλι με το ένα χέρι, χαλαρά, και που καταπατούν κάθε κώδικα τυπικής ηθικής για μιαν καταστροφική γυναίκα, για μια Τσιτσανική τρελή, για μια Κυρία με μοναδικό νόημα.
Είμαι σίγουρος πως είσαι εκεί, πως η Φωκίωνος τ’ ουρανού ζητωκραυγάζει που επέστρεψες και πως ένα κάτασπρο πιάνο σε περιμένει να παίξεις τη μαγική «Decadenza» σου για κείνους που καταλαβαίνουν. Θα είμαι πάντα ένας απ’αυτούς. Κι όταν το «Ροζικλαίρ» θα ξαναπροβάλει το «Big Sleep» θέλω να μου κρατήσεις μια θέση δίπλα σου: θα είμαι εκεί» έγραψε ο Φοίβος Δεληβοριάς.
