Του Νίκου Αθηναίου
Σύμφωνα με το επίσημο κείμενο της ομιλίας του Αμερικανού Προέδρου κ. Μπαράκ Ομπάμα στο Ανόβερο, της Γερμανίας, 25 Απριλίου, 2016, ο κ. Ομπάμα κατέληξε ως εξής στην ομιλία του προς το Λαό της Ευρώπης: [https://www.whitehouse.gov/the-press-office/2016/04/25/remarks-president-obama-address-people-europe]
«Έτσι σας λέγω, λαέ της Ευρώπης, να μην ξεχνάτε ποιοι είστε. Είστε οι κληρονόμοι ενός αγώνα για την ελευθερία. Είστε οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Ολλανδοί, οι Βέλγοι, οι Λουξεμβουργιανοί, οι Ιταλοί, και ναι, οι Βρετανοί οι οποίοι άφησαν πίσω τους τις παλιές διαιρέσεις και έβαλαν την Ευρώπη στο δρόμο τη ένωσης.
«Είστε οι Πολωνοί της Αλληλεγγύης, και οι Τσέχοι, και οι Σλοβάκοι που έκαναν τη Βελούδινη Επανάσταση. Είστε οι Λετονοί, οι Λιθουανοί και οι Εσθονοί που ενώσατε τα χέρια σας σε μια μεγάλη ανθρώπινη αλυσίδα ελευθερίας. Είστε οι Ούγγροι και οι Αυστριακοί που κόψατε σύνορα με αγκαθωτά συρματοπλέγματα. Και είστε οι Βερολινέζοι, οι οποίοι, εκείνη τη νύχτα του Νοεμβρίου, γκρεμίσατε το τοίχος. Είστε οι άνθρωποι της Μαδρίτης και του Λονδίνου οι οποίοι αντιμετωπίσατε τις βομβιστικές ενέργειες και αρνηθήκατε να ενδώσετε στο φόβο.
Και είστε οι Παριζιάνοι, οι οποίο προς το τέλος του χρόνου σκοπεύετε να ανοίξετε το Μπατακλάν και πάλι. Και είστε οι άνθρωποι των Βρυξελλών, σε μια πλατεία με λουλούδια και σημαίες συμπεριλαμβανόμενου ενός Βέλγου που έγραψε ένα μήνυμα που έλεγε, ‘πιο πολύ. Χρειαζόμαστε πιο πολύ κατανόηση. Πιο πολύ διάλογο. Πιο πολύ ανθρωπιά’.
«Αυτοί είστε. Ενωμένοι. Μαζί. Είστε η Ευρώπη. ‘Ενωμένοι στη διαφορετικότητα’. Καθοδηγούμενοι από τα ιδεώδη που έδωσαν φως στον κόσμο, και ισχυρότεροι όταν είστε ένα.
«Καθώς προχωράτε εμπρός, μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι ο μεγαλύτερος σύμμαχος και φίλος είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Γιατί μια ενωμένη Ευρώπη, που κάποτε ήταν όνειρο των ολίγων – παραμένει η ελπίδα των πολλών και η ανάγκη για όλους εμάς.
«Σας ευχαριστώ πολύ».
Οι λογογράφοι του Αμερικανού Προέδρου φάνηκαν αμνήμονες και ανιστόρητοι, τουλάχιστον, γιατί είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι θέλησαν να αναθεωρήσουν την Ιστορία. Τόσο καλά λόγια για την προσφορά τόσων πολλών χωρών για τα «ιδεώδη» και τον «αγώνα για την ελευθερία» για το «φως στον κόσμο» χωρίς ούτε μία αναφορά στους αγώνες και τις θυσίες όχι μόνο των Ελλήνων αλλά και των Ελληνοαμερικανών από το 1821, για κοινές δεσμεύσεις σε διάφορους πολέμους και κοινές συμμαχικές αποστολές. Προσβολή στη μνήμη τους η έλλειψη αναφοράς.
Αρκεί, για παράδειγμα, να θυμηθούμε τι έλεγε για τους Έλληνες, πρόσφατα ο ίδιος ο Αμερικανός Πρόεδρος στο Λευκό Οίκο για, μεταξύ άλλων, την επίδραση της Ελλάδας στην Αμερική και την κοινή προσπάθεια για «την προάσπιση της ελευθερίας»: https://www.whitehouse.gov/the-press-office/2016/03/24/presidential-proclamation-greek-independence-day-national-day
Και ακόμα τι έλεγε ο Θίοντορ Ρούζβελτ στις 29, Οκτωβρίου, 1949 στην επίσημη επιστολή του που εξυμνούσε τον ηρωισμό των Ελλήνων: http://www.presidency.ucsb.edu/ws/?pid=16185
Και πως μπόρεσαν οι λογογράφοι να ξεχάσουν επίσης τη συμβολή της Ελλάδας στον Ελεύθερο Κόσμο τη δεκαετία του 1940 και 1950, στον Πόλεμο της Κορέας, το Δόγμα Τρούμαν και τι σήμαινε το Δόγμα Ανάσχεσης για τη Δύση και για μια παραγωγική και ευημερούσα Ευρώπη, και πως ακόμα το ΔΤ λειτούργησε ως προπομπός του Σχεδίου Μάρσαλ που αποτέλεσε τη βάση της Ενωμένης Ευρώπης; Μα, η Ελλάδα ήταν, εκεί, από το 1959, μεταξύ των «ολίγων» για την Ενωμένη Ευρώπη για τους οποίους αορίστως κάνει μνεία η ομιλία.
Και δεν σκέφτηκαν την πίκρα και την απογοήτευση που προσέφεραν στη ραχοκοκαλιά των Ελλήνων ξεχνώντας να αναφέρουν την Ελλάδα;
Γιατί η Ελλάδα δεν ταυτίζεται με την οποιαδήποτε κυβέρνηση είναι στην εξουσία τη στιγμή της οποιασδήποτε προεδρικής ή άλλης επίσης ομιλίας.
Και λογικά μπαίνει το ερώτημα, σε ποια πλευρά της Ιστορίας «πρέπει» να ανήκει η Ελλάδα;
Το θέμα θέλει ψάξιμο.
