Ο επόμενος «μίνι» δορυφόρος του ΕΟΔ (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος- ESA) θα είναι ο πρώτος του ο οποίος θα είναι σε θέση να αλλάζει τροχιές- και θα μπορεί να το κάνει αυτό χάρη σε ένα σύστημα προώθησης που παραπέμπει σε…αναπτήρα βουτανίου.
Ο δορυφόρος αυτός, μεγέθους κουτιού δημητριακών, θα πετά γύρω από «αδελφό» δορυφόρο για σκοπούς δοκιμών των τηλεπικοινωνιών τους: Ο GomX-4B, ο οποίος είναι έτοιμος να εκτοξευτεί μαζί με τον «ομόλογό» στις 2 Φεβρουαρίου, αποτελείται από έξι «κανονικούς» CubeSats των 10 εκατοστών. Σημειώνεται πως οι μικροί δορυφόροι κλάσης CubeSat, χαμηλού κόστους κατασκευής και εκτόξευσης σε σχέση με τους συμβατικούς δορυφόρους, χρησιμοποιούνται ευρέως για δοκιμές νέων τεχνολογιών στο διάστημα από τον ΕΟΔ. Επί της προκειμένης, βασικός στόχος είναι η δοκιμή του ασύρματου link σε διάφορες αποστάσεις, με δρομολόγηση δεδομένων από τον έναν δορυφόρο στον άλλον και στη συνέχεια στο έδαφος. Ο GomX-4A του υπουργείου Άμυνας της Δανίας θα παραμένει σε σταθερή θέση, ενώ ο GomX-4B του ΕΟΔ θα κινείται μέχρι και 4.500 χλμ μακριά.
Οι κινητήρες, που προέρχονται από τη σουηδική NanoSpace, είναι τοποθετημένοι στη μία πλευρά και θα του επιτρέπουν να αλλάζει την κίνησή του κατά 15 μέτρα ανά δευτερόλεπτο- ταχύτητα που αντιστοιχεί στο κλώτσημα μιας μπάλας ποδοσφαίρου. «Έχουμε δύο δεξαμενές καυσίμου υπό πίεση, συνδεδεμένες με δύο ζεύγη κινητήρων» εξηγεί ο Τορ Άρνε Γκρένλαντ, επικεφαλής της NanoSpace. «Αντί να καίνε προωθητικό, πρόκειται για απλούστερους “cold gas” προωθητήρες, ειδικά σχεδιασμένους για μια τόσο μικρή αποστολή. Και απλούστερο σημαίνει φθηνότερο και μικρότερο. Το καύσιμο αποθηκεύεται υπό πίεση, και μετά απελευθερώνεται μέσω ενός μικροσκοπικού ακροφυσίου. Αν και είναι ψυχρό αέριο, επιτυγχάνουμε μια σημαντική αλλαγή ταχύτητας χρησιμοποιώντας υγρό βουτάνιο που μετατρέπεται σε αέριο ενώ εξέρχεται».
«Η αποθήκευσή του ως αερίου, όπως σε έναν αναπτήρα, μας επιτρέπει να έχουμε όσα περισσότερα μόρια βουτανίου είναι δυνατόν μέσα στον μικρό διαθέσιμο χώρα- στην υγρή μορφή του είναι περίπου 1.000 φορές πιο πυκνό από ό,τι στην αέριά του».
Ο κάθε προωθητήρας θα παρέχει μόλις ένα millinewton- το βάρος που θα ένιωθε κάποιος κρατώντας ένα φτερό στο χέρι- αλλά είναι αρκετό για να μπορεί ο οκτώ κιλών δορυφόρος να κινείται με το πέρασμα του χρόνου. Οι προωθητήρες θα ενεργοποιούνται σε ζεύγη, αν και θα μπορούν να λειτουργούν και μεμονωμένα, για διάστημα από μερικών λεπτών μέχρι και μίας ώρας.
