Τεράστιο σύνδρομο απομόνωσης, καχυποψίας και απαρχής μιας πνευματικής σύγχυσης ή τάση υπερβολής και αυταρέσκειας;
Ψυχική απογύμνωση και συναισθηματική κρίση αλλά και βαθειά αυτογνωσία και πιθανόν μιας από τις γνωστές υπερβολές κάθε μεγάλου καλλιτέχνη, δηλαδή εκφράσεις σκόπιμα μειωτικές αλλά αυτάρεσκες τελικά.
Στη συνέντευξη που έδωσε στη «The Mirror», ο 78χρονος σταρ, παραδέχθηκε πως σπάνια βλέπει τη θετική όψη των πραγμάτων.
Ο Anthony Hopkins, παραδέχθηκε σε πρόσφατη συνέντευξή του πως υποφέρει από παράνοια η οποία του προκαλεί την αίσθηση πως κανείς δεν τον συμπαθεί. Ο πρωταγωνιστής της σειράς «Westworld», μίλησε ανοιχτά για τους δαίμονες που τον κυνηγούν, την «γκρίνια» και τη «μελαγχολία», δαίμονες που συχνά τον σπρώχνουν προς την κατάθλιψη, όπως χαρακτηριστικά είπε.
Στη συνέντευξη που έδωσε στη «The Mirror», ο 78χρονος σταρ, παραδέχθηκε πως σπάνια βλέπει τη θετική όψη των πραγμάτων και κάποτε είχε πει στον εαυτό του: «Αν δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος να είσαι γκρινιάρης». Η καριέρα του Anthony Hopkins μετρά 56 ολόκληρα χρόνια και έχει καθιερωθεί ως ο απόλυτος «Hannibal Lecter», μετά την ταινία «Η σιωπή των Αμών», το 1991. Υπήρξε για χρόνια αλκοολικός αλλά κατάφερε να κυριαρχήσει στο πάθος του και να απεξαρτηθεί.
Παρά την επιτυχία του και τη λάμψη του επαγγέλματος του, ο ηθοποιός παραδέχεται πως δεν νιώθει αρεστός όταν συναντά ανθρώπους που δεν γνωρίζει. «Πάσχω από λίγη παράνοια και πιστεύω πως κανείς δεν με συμπαθεί», αποκάλυψε με απόλυτη ειλικρίνεια.
Υποκριτική
Καλλιτεχνικό Ύφος
Ο Άντονι Χόπκινς είναι γνωστός για την εκτενή προετοιμασία που κάνει προκειμένου να υποδυθεί ένα ρόλο. Έχει κατά καιρούς εκμυστηρευθεί σε συνεντεύξεις πως όταν συμμετέχει σε μία νέα ταινία περνά τα λόγια του όσες περισσότερες φορές μπορεί (ορισμένες φορές περισσότερες από 200) μέχρι να βγαίνουν φυσικά από το στόμα του, μέχρι να το κάνει χωρίς να το σκέφτεται. Αν και αυτό επιτρέπει κάποιον προσεκτικό αυτοσχεδιασμό, μερικές φορές τον έφερε σε σύγκρουση με τον εκάστοτε σκηνοθέτη που παρεκκλίνει από το σενάριο ή που διαμαρτύρεται ότι ο ηθοποιός ζητά υπερβολικό αριθμό λήψεων. Ο Χόπκινς υποστηρίζει, επίσης, πως, όταν ολοκληρώνει μία σκηνή, απλά αδειάζει το μυαλό του από τις ατάκες του, χωρίς να είναι σε θέση να τις θυμηθεί αργότερα.
Ο Ρίτσαρντ Αττένμπορο, που σκηνοθέτησε τον Χόπκινς σε πέντε διαφορετικές περιστάσεις, έφτασε στα όρια κατά τα γυρίσματα της ταινίας Στη Χώρα της Σκιάς (1993) για να συμφιλιώσει τις δύο αντιδιαμετρικές προσεγγίσεις των πρωταγωνιστών του, Χόπκινς και Ντέμπορα Γουίνγκερ, που μοιράστηκαν πολλές σκηνές. Αν και ο Χόπκινς επιθυμούσε να γίνονται οι ελάχιστες δυνατές πρόβες, προτιμώντας τον αυθορμητισμό των πρώτων λήψεων, η Γουίνγκερ έκανε συνεχώς πρόβες. Για να τα καταφέρει, ο Αττένμπορο υποδυόταν ο ίδιος το ρόλο του Χόπκινς κατά τις πολυάριθμες πρόβες, φέρνοντάς τον μόνο στην τελευταία πριν τη λήψη. Ο σκηνοθέτης επιδοκίμασε τον Χόπκινς για «την ασυνήθιστη ικανότητά του να σε κάνει να πιστεύεις, όταν τον ακούς, πως είναι μόλις η πρώτη φορά που λέει αυτή την ατάκα. Είναι ένα απίστευτο χάρισμα».
Επιπροσθέτως, ο Χόπκινς είναι χαρισματικός μίμος, ικανός να αλλάζει την ουαλική προφορά του σε οποιαδήποτε άλλη πρέπει να χρησιμοποιεί ο χαρακτήρας του. Ντουμπλάρισε τη φωνή του πάλαι ποτέ μέντορά του Σερ Λώρενς Ολίβιε στις πρόσθετες σκηνές της ταινίας Σπάρτακος, κατά την επανέκδοσή της το 1991.
Χάνιμπαλ Λέκτερ
Ίσως ο διασημότερος ρόλος του Άντονι Χόπκινς να είναι ο κατά συρροήν δολοφόνος με τις συνήθειες κανιβαλισμού, Χάνιμπαλ Λέκτερ, στην ταινία Η Σιωπή των Αμνών (1991), στο πλάι της ηθοποιού Τζόντι Φόστερ στο ρόλο της Κλαρίς Στάρλινγκ. Και οι δύο βραβεύτηκαν με το Όσκαρ πρωταγωνιστικού ρόλου στις κατηγορίες ανδρών και γυναικών αντίστοιχα. Η ταινία κέρδισε επίσης τα βραβεία Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Διασκευασμένου Σεναρίου. Πρόκειται για τη συντομότερη πρωταγωνιστική ερμηνεία που βραβεύτηκε ποτέ με Όσκαρ, καθώς ο Χόπκινς εμφανίζεται μόλις για δεκαεπτά λεπτά. Ο Χόπκινς επανέλαβε το ρόλο του Λέκτερ ακόμη δύο φορές, στις ταινίες Χάνιμπαλ (2001) και Κόκκινος Δράκος(2002). Η πρώτη του εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη στο ρόλο αυτό Σιωπή των Αμνών ανακηρύχθηκε από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου ως ο νούμερο ένα κακός που εμφανίστηκε ποτέ στη μεγάλη οθόνη.
Την εποχή που του προσφέρθηκε ο ρόλος, ο Χόπκινς πραγματοποιούσε την επιστροφή του στη σκηνή του Λονδίνου, παίζοντας στη Μαντάμ Μπάτερφλαϋ. Είχε επιστρέψει στο Λονδίνο έχοντας ζήσει μερικά χρόνια στο Χόλυγουντ, έχοντας αφήσει κάθε άλλο είδος δραστηριότητας, λέγοντας «Λοιπόν αυτό το κομμάτι της ζωής μου τελείωσε. Είναι ένα κεφάλαιο που έκλεισε. Υποθέτω πως πρέπει πλέον να συνηθίσω να είμαι ένας αξιοσέβαστος ηθοποιός που κυκλοφορεί εδώ κι εκεί με φανταχτερή αμφίεση στο Γουέστ Έντ λαμβάνοντας μέρος σε αξιοσέβαστες δουλειές του BBC μέχρι το τέλος της ζωής μου».
Ο χαρακτήρας έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην ταινία Ο Ανθρωποκυνηγός, ελαφρά βασισμένη στο βιβλίο Κόκκινος Δράκος. Στον Λέκτερ (Λέκτορ στην ταινία) έδωσε σάρκα και οστά ο Βρετανός ηθοποιός Μπράιαν Κοξ. Με την ταινία Κόκκινος Δράκος να αποτελεί ριμέικ του Ανθρωποκυνηγού, ο Χόπκινς έπαιξε τον κακό-είδωλο σε διασκευές και των τριών μπεστσέλλερ του Τόμας Χάρις με ήρωα το Λέκτερ. Ο συγγραφέας έχει δηλώσει πολύ ικανοποιημένος με την απεικόνιση του ήρωά του από τον Χόπκινς. Ωστόσο, ο Χόπκινς δήλωσε πως ο Κόκκινος Δράκος θα ήταν η τελευταία εμφάνισή του ως Λέκτερ, και πως δεν θα έπαιρνε ούτε αφηγηματικό ρόλο στην τελευταία προσθήκη της σειράς, Hannibal Rising.