Ισχύει τελικά αυτό που λένε ότι οι παλιές ελληνικές ταινίες και τα τραγούδια είναι βγαλμένα από τη ζωή!
Έτσι και το αγαπημένο τραγούδι του Μάνου Λοΐζου μιλάει για ένα “μόρτη” που έχει τσακωθεί με την δουλειά ή δεν έχει δουλέψει ποτέ και περνάει τον καιρό του πουλώντας παραμύθι και βροντοχτυπώντας τις χάντρες του κομπολογιού.
Ομοιότητες με γνωστά πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι συμπτωματικές.
Δεν είναι πολιτική η τοποθέτησή μου αυτή τη στιγμή. Ούτε κρίνω την αποτελεσματικότητά τους. Αλλά η Ελλάδα ευτύχησε να έχει εμβληματικούς πρωθυπουργούς. Επιβλητικούς και καλοβαλμένους στις δημόσιες εμφανίσεις τους, ως όφειλαν άλλωστε.
Τι θα πει είναι κατάκτηση να εκπροσωπώ την χώρα χωρίς γραβάτα. Όπως ο Αφρικανός φύλαρχος που πάει στον ΟΗΕ με το πανάκι γύρω από τη μέση. Αυτή είναι η εικόνα που θέλουμε να δίνει ο αρχηγός ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους;
Πήγε και στη βουλή με κομπολόι. Τον χαλαρώνει. Εγώ απλά παραπέμπω στον “μόρτη” του Λοΐζου και σας αφήνω να βγάλετε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας.
…Η Κασσάνδρα
Για όσους δεν το θυμούνται, ακούστε το από την Χαρούλα
