Ο Ολυμπιακός δεν έκανε πάρα πολλά απέναντι στην ΑΕΚ στο “Καραϊσκάκης”. Έκανε όμως αρκετά για να νικήσει καθαρά με 2-0 και σίγουρα τα έκανε καλύτερα από την αναιμική Ένωση, που έμεινε δικαίως οκτώ βαθμούς πίσω.
Πριν καν γίνει η σέντρα ή μάθουμε τις ενδεκάδες, οι ερυθρόλευκοι είχαν το προβάδισμα, ως η καλύτερη ομάδα, με τις ποιοτικότερες και περισσότερες λύσεις. Παρόλα αυτά, ήταν λογικές οι σκέψεις για το πως θα επηρεαστεί ο Ολυμπιακός δημιουργικά από την απουσία του Βαλμπουενά, αλλά και την κούραση από τη μεσοβδόμαδη μάχη με τη Μπάγερν.
ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΕ ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΑΕΚ
Όταν βγήκαν οι ενδεκάδες, το προβάδισμα του Ολυμπιακού έγινε μεγαλύτερο. Από τη μία ο Μαρτίνς σκέφτηκε σωστά και πήγε με τη φόρμα. Έβαλε και τον Αραμπί και τον Σουντανί, αυτούς που έχουν βγει μπροστά στα τελευταία ματς. Ταυτόχρονα, υπολόγισε την κούραση και διατήρησε την τριάδα των μέσων, δεν πήγε σε ένα πιο ανοιχτό 4-4-2 ή 4-2-3-1.
Από την άλλη ο Κωστένογλου ούτε έπαιξε με τρεις πίσω, ούτε έβαλε τρίτο χαφ στο κέντρο. Καθαρό 4-4-2, που άφηνε Σιμόες και Γαλανόπουλο απέναντι στην τριάδα του Ολυμπιακού. Μειονέκτημα, που για να έβγαινε θα έπρεπε η ΑΕΚ να πάρει σπουδαία πράγματα από Αλμπάνη-Ντέλετιτς στα άκρα.
Δεν τα πήρε ποτέ κι έμεινε το πρόβλημα στον άξονα, με ένα κέντρο που πήρε άνετα ο Ολυμπιακός.
ΕΜΒΟΛΟ Ο ΚΑΜΑΡΑ
Ο Καμαρά έστειλε το μήνυμα από πάρα πολύ νωρίς. Ο Μπουχαλάκης με τον Γκιλιέρμε θα ήταν πιο χαμηλά, ως “μετρονόμος” και για να ελέγχουν τον Λιβάγια, ενώ ο Καμαρά θα ήταν το “έμβολο”. Δεν ξέρω πόσοι το θυμούνται, αλλά νωρίς στο ματς πέρασε ανάμεσα από Σιμόες και Γαλανόπουλο λες και δεν υπήρχαν και σούταρε εκτός περιοχής. Το έκανε άλλες τέσσερις φορές μέχρι το 90’, συνολικά εκτέλεσε πέντε φορές από παρόμοιες θέσεις.
ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥΤΑΡΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
Κάποιες φορές ο Αφρικανός το παρακάνει στα σουτ εκτός περιοχής, αλλά το ντέρμπι δεν ήταν μία απ’αυτές. Όλες του οι τελικές ήταν σωστές επιλογές, από καλές θέσεις, εντελώς ανενόχλητος, με καθαρό πεδίο μπροστά του. Και τις τέσσερις φορές που τροφοδοτήθηκε για να σουτάρει, η μπάλα ήρθε από τα πόδια του Ποντένσε.
Το έργο έμοιαζε με play από ομάδα μπάσκετ. Ο Ποντένσε έβρισκε έδαφος απέναντι στον κάκιστο Λόπες, οι στόπερ έκλειναν στην περιοχή για να μην περάσει η μπάλα σε Αραμπί η Σουντανί, η μπάλα έβγαινε έξω. Εκεί που θα έπρεπε να υπάρχουν μέσοι της ΑΕΚ, αλλά δεν υπήρχαν.
Ο Καμαρά ήταν λες και έκανε προπόνηση, λες και είχε στήσει 4-5 μπάλες στο ίδιο σημείο εκτός περιοχής και έκανε χαλαρά σουτ για να βελτιωθεί. Κάθε εκτέλεση ήταν καλύτερη από την προηγούμενη, λες και κάθε φορά έψαχνε τον τρόπο να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τον Τσιντώτα. Την 5η φορά ο Καμαρά “έκανε Φορτούνη”, η μπάλα βρήκε πορεία για πλαϊνό δίχτυ, ο Ολυμπιακός σφράγισε τη νίκη του.
ΠΛΗΘΩΡΑ ΛΥΣΕΩΝ
Ο 22χρονος μέσος ήταν μακράν ο κορυφαίος του γηπέδου. Κι αυτός είναι ο ορισμός της ποσότητας καλών λύσεων. Γιατί ο Καμαρά είναι μέχρι στιγμής ο 3ος στη σειρά για το κέντρο του Ολυμπιακού, που έχει Μπουχαλάκη-Γκιλιέρμε πρώτους στη λίστα του Μαρτίνς.
Το ίδιο ισχύει και στην επίθεση. Ο Ολυμπιακός είχε στον πάγκο Γκερέρο, Μασούρα και Λοβέρα, στην εξέδρα Βαλμπουενά και Φορτούνη, αλλά μπορούσε να έχει βασική την τριάδα Ποντένσε, Αραμπί και Σουντανί.
Κανείς δεν τους σκόραρε, ο Ολυμπιακός όντως φάνηκε να έχει θέματα κούρασης και δημιουργίας χωρίς τον Βαλμπουενά, αλλά ποιος είπε πως η ποιότητα δεν φάνηκε; Στη φάση του 1-0 προφανώς και είναι εύκολο για τον οποιονδήποτε να εντοπίσει και να καταδικάσει την ανυπαρξία αντίδρασης της ΑΕΚ μετά την απομάκρυνση στο κόρνερ.
Ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΣΤΟ 1-0
Όμως ακόμα και σ’αυτό το γκολ υπάρχει ποιότητα. Ο Αραμπί έχε πλάτη στην εστία, αλλά δεν σταματάει την μπάλα, ούτε επιχειρεί να εκτελέσει άμεσα με γυριστό. Κάνει το σωστό, πασάρει στον παίκτη που έχει φάτσα στην εστία και το κάνει όπως πρέπει, άμεσε και με τη σωστή δύναμη. Κι ο Σουντανί λειτουργεί άψογα με το πάρσιμο και μετά δεν πάει να “σκοτώσει” τον Τσιντώτα, έχει την τεχνική για το σωστό τσίμπημα της μπάλας, για να έρθει ο Σεμέδο να τη σπρώξει στα δίχτυα.
Η ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΑΜΠΙ
Κι ο Αραμπί έδειξε ποιος είναι όταν έκανε το 2-0, που του πήρε πίσω ο έλεγχος στο VAR, σε μια φάση που έδωσε το δικαίωμα στην Ένωση να αναπνεύσει και να σταθεί λίγο καλύτερα μετά την ακύρωση του γκολ. Για τον Μαροκινό υπάρχει μια παρεξήγηση.
Διαβάζω κι ακούω πως είναι δικαιολογημένο ο Μαρτίνς να έχει δίλημμα ανάμεσα σε Γκερέρο και Αραμπί, γιατί ναι μεν ο Μαροκινός έχει το γκολ, αλλά ο Ισπανός προσφέρει και σε άλλους τομείς. Μια άποψη που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΛΑΝΚΟ, ΕΙΝΑΙ ΤΖΕΜΠΟΥΡ
Η περιγραφή αδικεί κατάφορα τον Αραμπί, τον παρουσιάζει σαν ένα φορ της μιας επαφής, που προσφέρει μεν γκολ, αλλά δεν μπορεί να κάνει πολλά όλα στο χορτάρι. Δεν είναι έτσι. Ο Μαροκινός δεν είναι Μπλάνκο, είναι Τζεμπούρ.
Έχει το γκολ, αλλά έχει και όλα τα υπόλοιπα, που δικαίως πιστώνονται στον Γκερέρο. Θα τρέξει, θα πιέσει, θα συνδυαστεί, θα παίξει με πλάτη, θα παίξει με πρόσωπο, θα πάει στις μονομαχίες και σε όλα αυτά θα προσθέσει γκολ, με σωστή κίνηση στο κουτί και φοβερές εκτελέσεις.
ΤΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΟΛΑ
Το γκολ του δεν μέτρησε, αλλά αυτή τη φορά δεν το βρήκε με ποιοτική κίνηση κι εκτέλεση, όπως με την Μπάγερν. Έτρεξε, πίεσε, πόνταρε στην ασυνεννοησία, κέρδισε τέλεια την μπάλα ανάμεσα από Τσιντώτα και Βράνιες, πριν πλασάρει δίπλα στον Τσιγκρίνσκι.
Προσπάθεια, τρέξιμο, ένταση, πίεση. Δεν μπορεί γι’αυτόν τον σέντερ φορ να λέγεται πως “έχει το γκολ, αλλά ο Γκερέρο προσφέρει τα υπόλοιπα”. Ο Αραμπί έχει το γκολ, έχει και όλα τα υπόλοιπα, τα προσφέρει όλα.
ΠΑΡΑΣΗΜΟ Η ΝΙΚΗ
Ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε έναν δύσκολο κομμάτι της σεζόν για εκείνο. Έχει δύσκολα, πολύ απαιτητικά παιχνίδια για το Champions League, την ώρα που οι υπόλοιποι προετοιμάζονται με άνεση για ένα ματς την εβδομάδα. Λαθεύει όποιος δεν το λαμβάνει υπόψιν όταν παρακολουθεί την ομάδα του Μαρτίνς
Με απουσίες και κούραση, το βασικό ζητούμενο είναι η νίκη, το γράφω για όσους περίμεναν περισσότερες φάσεις ή μεγαλύτερο σκορ απέναντι στην ΑΕΚ. Μπορεί να ερχόταν αν μετρούσε το 2-0, αλλά ακόμα κι έτσι ο κόσμος πρέπει να έχει στο μυαλό του πως το τρίποντο ήρθε με προσπάθεια, όπως έγινε κι απέναντι στον ΟΦΗ.
Το ότι ήρθε χωρίς ο Ολυμπιακός να ενθουσιάσει, είναι παράσημο, όχι κατηγορία. Φανερώνει προσπάθεια, αλλά και διαφορά επιπέδου με την ΑΕΚ, αφού τελικά η νίκη ήρθε όπως την περιγράψαμε στην αρχή: χωρίς οι ερυθρόλευκοι να κάνουν πολλά, αλλά επειδή έκαναν αρκετά και όλα καλύτερα από την Ένωση.
Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟΤΥΠΩΝΕΙ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ
Η ομάδα του Κωστένογλου έχασε το κέντρο, δεν πήρε παρά ελάχιστα από τους ακραίους (που έγιναν και οι δύο αλλαγή), τα περίμενε ξανά όλα από τον Λιβάγια στην επίθεση και δεν έβγαλε καν σκληράδα στο αμυντικό κομμάτι.
Η απόσταση από την κορυφή δυστυχώς για την ΑΕΚ αποτυπώνει τη διαφορά που έχει σε πολλά πράγματα από Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ.
