24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ (Kυριακή)
Tων Bαΐων
Αχιλλέως, Φήλικος και Φουρνάτου, Ελισάβετ (της θαυματουργού), Σάββα
(στρατηλάτου του Γότθου), Δούκα (του Μυτιληναίου), Νικολάου (του εν Μαγνησία), Λάζαρος.
Παγκόσμια Hμέρα της Kατάργησης των Πειραμάτων στα Zώα
Γενοκτονία Aρμενίων*
Κυριακή των Βαΐων: «Ερχόμενος ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος» καλεί και μας μετά την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή με «καθαρές διάνοιες» να τον ακολουθήσουμε, να πάθουμε μαζί Tου για να ζήσουμε μαζί Tου. Η άνοδος στα Ιεροσόλυμα είναι άνοδος προς τον ουράνιο Πατέρα για τον Χριστό και για μας. «Συνανύψω υμάς εις την Άνω Ιερουσαλήμ, εν τη Βασιλεία των ουρανών».
«Τα πάθη τα σεπτά η παρούσα ημέρα ως φώτα σωστικά ανατέλλει τω κόσμω». Ο Χριστός Νυμφίος της Εκκλησίας. Η πρόσληψη από το Θεό και μεταποίηση του θανάτου και των παθών του ανθρώπου σε ζωή και ανάσταση είναι το παρόν της νυμφικής σχέσης του Χριστού με την Εκκλησία. Η Καινή Διαθήκη του Θεού με τον άνθρωπο. Στηριγμένη στην αγάπη και στην εμπιστοσύνη. Ικανή να πραγματοποιήσει τα πάντα. Να πάρει το βουνό και να το ρίξει στη θάλασσα.
Η εορτή της Κυριακής των Βαΐων καθιερώθηκε να εορτάζεται τον 9ο αιώνα, σε ανάμνηση της υποδοχής που επιφύλαξε ο λαός με κλαδιά βαΐων στον Χριστό, κατά την είσοδό του στα Ιεροσόλυμα (βάιον ή βάις –vai– στα κοπτικά σημαίνει κλαδί). Όμως από τον 4ο αιώνα στα Ιεροσόλυμα από τη Βηθφαγή (βρισκόταν στην ανατολική πλευρά του Όρους των Ελαιών) υπήρχε αρχαιοτάτη τελετή που αναπαριστούσε την είσοδο του Χριστού. Με βάγια και κλαδιά ελιάς προπορευόταν ο λαός ψάλλοντας «Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ωσαννά, ο εν τοις Υψίστοις» και ακολουθούσε ο πατριάρχης, ο οποίος καθόταν επί «πώλου όνου». Η πομπή κατέληγε στο ναό της Αναστάσεως, αφού περνούσε από τους δρόμους της Ιερουσαλήμ. Διεκόπη όμως το 1009 επί Χάκεμ και ξανάρχισε το 1986.
- Σήμερα οι εκκλησίες στολίζονται με βάγια, τα οποία μοιράζονται στους πιστούς. Σε πολλές εκκλησίες είναι πλεγμένα σταυρόσχημα. Στην Κρήτη πλέκουν δαχτυλίδια από ξασπρισμένα «βαγιά».
- Κατά παράδοση η Βάγια και η Δάφνη γιορτάζουν την Κυριακή των Βαΐων.
Το Άγιο Μύρο
Την Κυριακή των Βαΐων ξεκινάει η προετοιμασία της διαδικασίας της παρασκευής του Μύρου. Το Άγιο Μύρο παρασκευάζεται περίπου κάθε δέκα χρόνια. Η παρασκευή και ο καθαγιασμός του Αγίου Μύρου είναι γεγονός ιδιαίτερης σημασίας τόσο για την Ορθόδοξη Εκκλησία, όσο και για το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Τα υλικά από τα οποία παρασκευάζεται είναι αρωματικά φυτά, δρόγες και αιθέρια έλαια, από τα οποία το σημαντικότερο είναι το ροδέλαιο (αποστέλλεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας). Ενδεικτικά, από τα συστατικά αυτά (με διάφορες παραλλαγές και προσθήκες εμφανίζονται σε καταλόγους από τον 8ο μέχρι και το τέλος του 19ου αιώνα) αναφέρουμε το έλαιο, τον οίνο, το κιννάμωμο, την ίριδα, τη μαστίχα Χίου, την αγγελική, το σάψιχο, τα μύρα, το μυροβάλανο, τη ζινγκίβερη, τη νάρδο, τα φύλλα ινδικού αλλά και το μόσχο (αιθεριούχο ζωικό έκκριμα από τον αδένα του αρσενικού μοσχαριού).
Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα παρασκευάστηκε Μύρο εννέα φορές. Το 1903,
1912,1928, 1939, 1951, 1960, 1973, 1983 και 1992. Τέλος, για τον 21ο αιώνα έγινε το 2002 και το 2012
* Σήμερα είναι ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Τούρκους. Το 1915 κατά την περίοδο των Νεοτούρκων του Κεμάλ Ατατούρκ σφαγιάστηκαν ενάμισι εκατομμύριο Αρμένιοι. Είχε προηγηθεί η σφαγή τριακοσίων χιλιάδων Αρμενίων κατά την περίοδο 1894-1896.
