Έχουμε περάσει πλέον στην …επόμενη ημέρα της Συμφωνίας των Πρεσπών η οποία αποτελεί νόμο του ελληνικού κράτους. Από τη στιγμή που η Συμφωνία τίθεται σε ισχύ, γνωρίζαμε και μας είχε γίνει γνωστό σε όλους τους τόνους ότι δρόμος διαφυγής δεν υπήρχε κι ότι καταργείται η Ενδιάμεση Συμφωνία της δεκαετίας του ’90. Κοντολογίς, τώρα, θα αρχίσουμε να βλέπουμε, μέρα τη μέρα, τι σημαίνει στην πράξη αυτή η Συμφωνία.
Ταυτόχρονα, τώρα θα αρχίσει να διαφαίνεται τι αφήνει πίσω της η επικύρωσή της και για πρώτη φορά δίνεται η δυνατότητα στο επόμενο διάστημα να κάνουν έναν ψύχραιμο απολογισμό τα κόμματα, οι πολιτικές δυνάμεις και οι φορείς αυτού του τόπου για τη διαχείριση του ζητήματος όλα τα προηγούμενα χρόνια με κορύφωση την εσπευσμένη, άτσαλη και για μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού ανεξήγητη, πρεμούρα του Έλληνα Πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του, να περάσει αυτή τη Συμφωνία πριν φύγει από την εξουσία.
Όσο κι αν κρύφτηκαν πίσω από το δάχτυλό τους εκεί, στα κυβερνητικά στρατόπεδα, όσο κι αν έβαλαν ταμπέλες ακροδεξιών και φασιστών σε αγνούς πατριώτες και «καπέλωσαν» τη λαϊκή προσέλευση στα συλλαλητήρια με επικοινωνιακά τεχνάσματα, παραπληροφόρηση και χημικά, η πραγματικότητα και η αλήθεια είναι πάντα πιο δυνατές. Και θα βρεθούν μπροστά τους. Γιατί η Συμφωνία των Πρεσπών, «πέρασε» ενάντια στη βούληση του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού λαού, με όλες τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ισχυρή λαϊκή πλειοψηφία απέναντί της. Κάτι, που η κυβέρνηση συστηματικά αγνοεί. Πώς μπορούμε όμως- όπως επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ- να μιλάμε για κράτος δικαίου, για μια Ευρώπη των λαών και να μη λαμβάνουμε καν υπόψη μας τις λαϊκές αντιδράσεις, τη γνώμη των λαϊκών στρωμάτων, των απλών καθημερινών πολιτών και οικογενειών; Και όπως και νάχει πώς μπορεί η κυβέρνηση να πανηγυρίζει για μια Συμφωνία που έχει πληγώσει βαθιά τον ελληνικό λαό που έχει ξεσηκώσει από τον καναπέ όλους εκείνους που δεν ξεσηκώθηκαν για το γεγονός της ανεργίας, της ανέχειας και της φτωχοποίησής τους αλλά το έκαναν χωρίς δεύτερη σκέψη για την πατρίδα τους;
Σήμερα, που η κρίση όπως όλοι έχουμε αντιληφθεί δεν είναι μόνο οικονομική αλλά είναι και βαθιά κοινωνική, πολιτισμική και βεβαίως αξιών και ήθους και που η υπέρτατη αξία, αυτή του πατριωτισμού, φαίνεται να αναδεικνύεται στη ναυαρχίδα των αισθημάτων που διαμορφώνουν συνειδήσεις και ορίζουν συμπεριφορές, η Συμφωνία των Πρεσπών-που μπορεί να πέρασε από την ελληνική βουλή δεν «πέρασε» όμως από τη ψυχή των Ελλήνων που διαφωνούν, εξακολουθεί να στέκεται ενοχλητικό συνειδησιακό αγκάθι. Η εκχώρηση της «μακεδονικής» ταυτότητας στου Σκοπιανός πλήγωσε τη δική μας ταυτότητα ως Ελλήνων και ως Μακεδόνων. Κι έθιξε τις εθνικές μας αξίες. Σε αυτές προς τις οποίες φαίνεται να στρέφεται εκ νέου μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας. Επιστροφή στις ρίζες; Στην παράδοση; Ανάγκη να περπατήσουμε ξανά σε δρόμους γνώριμους και ασφαλείς; Αντίδραση σε «πρόθυμους», «πουλημένους», «βολεμένους» και σε όσους πλέον ο ελληνικός λαός θα καταδικάσει με την ψήφο του; Το βέβαιο είναι ότι δεν αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία αλλά πανευρωπαϊκό φαινόμενο. Ολοένα και περισσότεροι πολίτες των ευρωπαϊκών κρατών βλέπουν να πλήττεται ο τρόπος ζωής και η ταυτότητά τους. Και οι Ευρωεκλογές είναι κοντά..
Άρθρο του Ανδρέα Ζαρταλούδη
Υποναυάρχου ΛΣ (εα)
Μέλους Β3 ΝΟΔΕ
Twitter: Andreas Zartaloudis @zartaloudis_a
