Με μεγάλη ανακούφιση υποδέχθηκε η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη την ανακοίνωση για κατ’ αρχήν συμφωνία μεταξύ Μέρκελ και Σουλτς για τον σχηματισμό κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού.
Η απειλή της πολιτικής αστάθειας στη ηγέτιδα δύναμη στην Ε.Ε., και το ενδεχόμενο νέων πρόωρων εκλογών προκαλεί ανησυχία, καθώς η Ε.Ε. έχει εισέλθει στην τελική ευθεία για το Brexit και ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν φιλοδοξεί να δώσει το φιλί της ζωής στο ευρωπαϊκό εγχείρημα, προτείνοντας πιο στενή ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Ωστόσο, το ζήτημα της συγκυβέρνησης του SPD με τους Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ και τους Βαυαρούς Χριστιανοκοινωνιστές εξακολουθεί να διχάζει τη βάση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, η οποία καλείται να έχει τον τελευταίο λόγο. Ήδη, δύο τοπικές οργανώσεις του SPD έχουν με ψήφισμα αντιταχθεί στο ενδεχόμενο μεγάλου συνασπισμού, ενώ ο ηγέτης της Νεολαίας έχει σηκώσει μπαϊράκι, διεξάγοντας καμπάνια κατά του «ναι». Όταν ανέλαβε τα ηνία του κόμματος, πέρυσι τον Ιανουάριο, ο Μάρτιν Σουλτς είχε θεωρηθεί πολλά υποσχόμενη υποψηφιότητα που θα μπορούσε να δώσει νέα πνοή στο χειμαζόμενο SPD και πρόκληση στο «μονοπώλιο» εξουσίας της Μέρκελ. Προσδοκίες που διαψεύστηκαν οικτρά. Το αρχαιότερο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Ευρώπης, με το ριζοσπαστικό του παρελθόν, πέτυχε στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου το χειρότερο εκλογικό του αποτέλεσμα από το 1933! Γι’ αυτό άλλωστε την επομένη των εκλογών ο Σουλτς δήλωσε ότι θα παραμείνει στην αντιπολίτευση.
Η αποτυχία ωστόσο σχηματισμού τρικομματικής κυβέρνησης «Τζαμάικα» (Χριστιανοδημοκράτες, Φιλελεύθεροι και Πράσινοι) ανάγκασε την ηγεσία του SPD να αλλάξει στάση, προς απογοήτευση σημαντικού μέρους της κομματικής βάσης, που θεωρεί τη συμμετοχή ξανά σε κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού τελειωτικό χτύπημα που απειλεί να στείλει το κόμμα στα τάρταρα.
Παρά την εκλογική του αποτυχία, το SPD, με 20%, ήλθε δεύτερο κόμμα. Αν μπει στην κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση γίνεται αυτομάτως το ακροδεξιό AfD, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό το «αντισυστημικό» του προφίλ, λέγοντας πως όλοι ίδιοι είναι…
Το SPD είναι από τα λίγα μεγάλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης που γλίτωσαν την «πασοκοποίηση». Το άλλοτε του Α. Παπανδρέου είναι σκιά του παλιού του εαυτού, το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη, όπως και το Εργατικό Κόμμα στην Ολλανδία. Θα έχει άραγε την ίδια τύχη και το SPD;
