Η δημοκρατική Ευρώπη, όταν πανηγύριζε τις ήττες του Βίλντερς στην Ολλανδία και της Λεπέν στις αρχές και τα μέσα του 2017, σίγουρα δεν είχε φανταστεί ότι τις τελευταίες ημέρες του έτους ένας φιλόδοξος, ημιμαθής κι ανιστόρητος 30χρονος πολιτικός θα αγκάλιαζε, ως καγκελάριος της Αυστρίας, ένα ναζιστικό κόμμα, προκειμένου να κυβερνήσει. Και μάλιστα να χρίσει στη 16μελή κυβέρνησή του επτά στελέχη αυτού του κόμματος (FPO-Κόμμα Ελευθέρων Αυστρίας) ως υπουργούς, αναθέτοντάς τους μεταξύ άλλων και τα υπουργεία Εσωτερικών, Εξωτερικών και Αμύνης!
Δεν είναι η πρώτη φορά που το κόμμα αυτό αναλαμβάνει κυβερνητικές ευθύνες. Το 2000, υπό τον Γκέοργκ Χάιντερ, είχε συμμετάσχει σε κυβερνητικό συνασπισμό πάλι με το δεξιό Λαϊκό Κόμμα του καγκελάριου Βόλφγκανγκ Σιούσελ, γεγονός που οδήγησε σε πολιτική απομόνωση την Αυστρία και σε επιβολή κυρώσεων από την Ε.Ε.
Τώρα, οι Βρυξέλλες φαίνεται να αντιμετωπίζουν με… αυτοσυγκράτηση τη νέα κυβέρνηση Δεξιάς-Ακροδεξιάς στη Βιέννη, αλλά αυτό δεν απαλλάσσει από τις ευθύνες της τόσο την Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που αφού ανέχθηκαν τη βάναυση προσβολή του κράτους δικαίου στην Πολωνία και την Ουγγαρία, συμβουλεύουν τώρα «ψυχραιμία» ενώπιον της μετάστασης του ακροδεξιού καρκίνου στην Αυστρία.
Ό,τι συμβαίνει στην πάλαι ποτέ αυτοκρατορία των Αψβούργων φαίνεται να συνιστά μια επιβεβαίωση της ειρωνείας της Ιστορίας, για μια χώρα που έκρυψε τη συλλογική ενοχή της αποδοχής του πειρατικού «άνσλους» του Χίτλερ, με ποσοστό 99,73% στο δημοψήφισμα της 10ης Απριλίου 1938, και για να αποσείσει την ευθύνη της απόλυτης συνεργασίας με τη ναζιστική μετατρεπόμενη σε θύμα από θύτη, κρύφτηκε πίσω από τον σπουδαίο σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο Μπρούνο Κράισκι (1970-1983), ο οποίος της δώρισε ένα ηθικό πλεονέκτημα που δύσκολα θα συμφωνούσε κανείς ότι εδικαιούτο.
Με ένα ΑΕΠ της τάξεως των 349,493 δισ. ευρώ, ανεργία μόλις στο 5,8%, ρυθμό ανάπτυξης στο 1,4% και ατομικό εισόδημα στα 43.000 – 44.000 ευρώ, η Αυστρία των σχεδόν 9 εκατομμυρίων ανθρώπων περιγελά όλες τις εύκολες θεωρίες που ισχυρίζονται ότι ο ακροδεξιός-ναζιστικός καρκίνος θάλλει στο έδαφος της οικονομικής δυσπραγίας και των κραυγαλέων ανισοτήτων.
Η κυβέρνηση Κουρτς – Στράχε στη Βιέννη είναι μια προειδοποίηση για την Ευρώπη, που εάν θέλει να σταματήσει τη μετατόπιση του πολιτικού εκκρεμούς προς την Ακροδεξιά -την άνοιξη ακολουθούν εκλογές με τα Πέντε Αστέρια του Γκρίλο και τη Δεξιά του Μπερλουσκόνι πιθανούς νικητές- οφείλει να δράσει.
Στο κάτω κάτω η Ευρώπη έχει αξία ως χώρος Δημοκρατίας. Πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα.
