Την πρόταση του προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου για έκδοση ευρωομολόγου στηρίζει η κυβέρνηση.
Ο υφυπουργός Επικρατείας Τέρενς Κουίκ κάλεσε το Βερολίνο να διαβάσει προσεκτικά την ομιλία Παυλόπουλου στο Πανεπιστήμιο Πατρών. «Η έκδοση ευρωομολόγου είναι πλέον μια αναντίρρητη αναγκαιότητα και αφορά στο μέλλον της Ευρώπης. Χωρίς αυτό, η ΕΚΤ δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει μία τεράστια κρίση χρέους στην ευρωζώνη, η οποία δεν φαντάζει μακριά. Μπορεί να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή. Και όπως, χωρίς περιστροφές, τόνισε ο κ Παυλόπουλος, κανείς δεν ξέρει που θα σκάσει η βόμβα» τόνισε ο Τ. Κουίκ.
Οπως είπε ο Τ. Κουίκ «το ευρωομόλογο το θέλει ο Ντράγκι. Το ευρωομόλογο το συζητάει ο Ντάισελμπλουμ. Δεν το θέλει το Βερολίνο». Επανέλαβε δε ότι «η Ελλάδα, περνώντας δια πυρός και σιδήρου μέσα από την μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση που ένιωσε, μπορεί να σταθεροποιείται και να μπαίνει στη πορεία της ανάπτυξης, αλλά συνεχίζει να αισθάνεται μια πίεση, που θα μπορούσε να βρει πιο αποτελεσματικά τη λύση της, με το ευρωομόλογο».
Υπενθυμίζεται ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά την αναγόρευσή του σε επίτιμο Διδάκτορα της Σχολής Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πατρών τόνισε ότι «Μόνον η έκδοση μιας μορφής ευρωομόλογου μπορεί να αντιμετωπίσει την οξυτάτη κρίση χρέους στην ευρωζώνη».
Κατά την ομιλία του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέλυσε τα όρια παρέμβασης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας μέσω του προγράμματος αγοράς ομολόγων ΟΜΤ, κατά την πρόσφατη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (απόφαση της 16.6.2015) και του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας (απόφαση της 21.6.2016).
Ας σημειωθεί ότι οι παραπάνω αποφάσεις εκδόθηκαν ύστερα από υποβολή -την πρώτη στην ιστορία του- προδικαστικού ερωτήματος του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας προς το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναφορικά με την συμβατότητα του προγράμματος αγοράς ομολόγων ΟΜΤ με το πρωτογενές ευρωπαϊκό δίκαιο. Επίσης, σ’ αυτό το προδικαστικό ερώτημα φαίνεται, εμμέσως πλην σαφώς, ότι το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας υποστηρίζει την υπεροχή του γερμανικού Συντάγματος έναντι του ευρωπαϊκού δικαίου.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αρχικώς ανέλυσε τη φύση του προγράμματος αγοράς ομολόγων ΟΜΤ, τονίζοντας ότι τούτο συνιστά μέθοδο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία επινοήθηκε το καλοκαίρι του 2012, όταν είχε κορυφωθεί η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη. Ειδικότερα, μέσω του προγράμματος ΟΜΤ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μπορεί να καταπολεμά την κρίση χρέους δια της μεθόδου της αγοράς κρατικών ομολόγων στην δευτερογενή αγορά, για χώρες όμως που έχουν πρόσβαση στις αγορές και εφόσον μπουν στην διαδικασία εφαρμογής κατάλληλου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.
Ο Προκόπης Παυλόπουλος, ανέπτυξε στη συνέχεια τους περιορισμούς που έθεσε τόσο το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας, προκειμένου το πρόγραμμα ΟΜΤ να κριθεί συμβατό με το πρωτογενές ευρωπαϊκό δίκαιο, ιδίως σ’ ό,τι αφορά στις αρμοδιότητες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Είναι ιδιαιτέρως σημαντικό το γεγονός, ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ολοκλήρωσε την ομιλία του επισημαίνοντας ότι υπό τους περιορισμούς αυτούς, το πρόγραμμα ΟΜΤ δεν θα μπορέσει, τελικώς, να οδηγήσει σε αποτελεσματική αντιμετώπιση της κρίσης χρέους που ήδη «χτυπά την πόρτα» της Ευρωζώνης και πρόκειται να ενταθεί.
Χαρακτηριστικό είναι το τελικό συμπέρασμα του κ.Παυλόπουλου «Μια τελική αποτίμηση της μελλοντικής αποτελεσματικότητας του προγράμματος ΟΜΤ, υπό τα προαναφερόμενα νομολογιακά δεδομένα του ΔΕΕ και του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστήριο της Γερμανίας, οδηγεί στην ακόλουθη, δυσοίωνη, διαπίστωση:
Η, ούτως ή άλλως, περιορισμένη εμβέλεια του προγράμματος ΟΜΤ -«παρασάγγας» απέχει έστω και από μια στοιχειώδη μορφή ευρωομολόγου που, μάλλον, φαίνεται ολοένα και περισσότερο αναγκαίο για την υπεράσπιση της ζώνης του ευρώ μπροστά στις διαφαινόμενες μεγάλες προκλήσεις, οι οποίες την απειλούν- σε συνδυασμό με τους κατά τ’ ανωτέρω αυστηρούς περιορισμούς κατά την εφαρμογή του, υπονομεύουν, εξ αρχής, τη χρησιμότητά του ενόψει της τρέχουσας αλλά και της μελλοντικής συγκυρίας κρίσης χρέους.
Μ’ απλές λέξεις φαίνεται, και δη «δια γυμνού οφθαλμού», ουτοπικό να περιμένει κανείς ότι, μ’ αυτή την μορφή, το πρόγραμμα ΟΜΤ είναι σε θέση ν’ αντιμετωπίσει αποτελεσματικώς την υπάρχουσα -και διαρκώς διογκούμενη- κρίση χρέους εντός της ζώνης του ευρώ, καθώς και τις πολλαπλές αρνητικές προεκτάσεις της».
