Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Δυτικής Καλιφόρνια αποφάσισαν να θέσουν επί του μικροσκοπίου τα ανέκδοτα, προκειμένου να διαπιστώσουν γιατί μας προκαλούν τόσο γέλιο, παρά το γεγονός ότι γνωρίζουμε πως τα περισσότερα απ’ αυτά είναι σεξιστικά και ρατσιστικά.
Ο κύριος λόγος είναι απλός και εύκολα αντιληπτός, κι ας θέλουμε να πιστεύουμε πως περνάει απαρατήρητος μες στα εκκωφαντικά χαχανητά της παρέας.
Η μελέτη τους κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το υποτιμητικό χιούμορ μας επιτρέπει να εκφράσουμε μια άποψη που διαχωρίζει τους ανθρώπους σε ομάδες, σε καλούς και κακούς, σε έξυπνους και ηλίθιους, σε ανώτερους και κατώτερους, αλλά την ίδια στιγμή να υπονοήσουμε ότι πρόκειται απλά για ένα αστείο. Κι όμως, είναι κάτι πολύ περισσότερο απ’ αυτό.
«Είναι η σεξιστική ή ρατσιστική άποψή μας πάνω σε ένα θέμα, μόνο που αυτή εκφράζεται όχι άμεσα, αλλά έμμεσα, μέσα δηλαδή από ένα αστείο, το οποίο μας προφυλάσσει από το να λογοκριθούμε και να επικριθούμε για τα πιστεύω μας», τονίζει ο καθηγητής ψυχολογίας του πανεπιστημίου και επικεφαλής της έρευνας.
Παλαιότερες επιστημονικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι όσοι λένε ανέκδοτα που προσβάλουν τους Μουσουλμάνους και τη γκέι κοινότητα, αλλά και όσοι γελούν με αυτά, τείνουν να αποκτήσουν στερεοτυπική συμπεριφορά. Όπως επίσης, και οι άνδρες που αγαπούν τα σεξιστικά αστεία, καθώς έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να προβούν σε πράξεις σεξουαλικής κακοποίησης στο χώρο εργασίας τους.
Κι αν μετά από όλα αυτά, κοιτάς κάπως αμήχανος την οθόνη του υπολογιστή σου, γιατί η αλήθεια είναι ότι έστω και μία φορά έχεις κατουρηθεί από τα γέλια με κάποιο ρατσιστικό ή σεξιστικό ανέκδοτο, την επόμενη ίσως να το σκεφτείς καλύτερα προτού το ξεστομίσεις ή ξεκαρδιστείς στα γέλια.
