«Ευτυχώς που η Μπριζίτ είναι ηλικιωμένη. Εχει εξαντλήσει την επαγγελματική της καριέρα».
Ένα χρονογράφημα , δηλητηριώδες , μάλλον κακόηθες, με το ξυράφι στο χέρι έγραψε η δημοσιογράφος της Liberation Marcela Iacub για τη νέα Πρώτη Κυρία της Γαλλίας. Ασύμβατο σε αριστερή και αντισυμβατική εφημερίδα, σύμφωνα με την παράδοσή της από τον Ιούλιο του 1973 όταν ιδρύθηκε από τον Ζαν Πωλ Σαρτρ και τον Σερζ Ζυλί, στον απόηχο του «επαναστατικού Μαΐου του 1968».
Η χρονογράφος, ενώ επιφανειακά δεν λέει κακή κουβέντα για την Μπριζίτ Μακρόν, κάτω από τις γραμμές επιτίθεται ειρωνικά, δόλια στον νέο πρόεδρο της Γαλλίας, ο οποίος έχει θεωρητικοποιήσει τη σχέση του με την κατά 25 χρόνια μεγαλύτερη σύζυγό του και την υπερασπίζεται σαν να ήταν κάτι φυσικό και αυτονόητο, κάτι που οι νέοι άνδρες δεν κατανοούν γιατί είναι κουτοί.
Γράφει αναλυτικά η γαλλική εφημερίδα:
«Τι θα κάνει η Μπριζίτ Μακρόν, τώρα που έγινε Πρώτη Κυρία της Γαλλίας; Να μια ηλίθια ερώτηση που δεν θα έπρεπε κανονικά να τη θέτει μια εφημερίδα όπως η Libération.
Δεν θα κάνει τη γλάστρα όπως όλες οι σύζυγοι των προέδρων της 5ης Δημοκρατίας; Θα αφοσιωθεί στο φιλανθρωπικό της έργο, θα πασχίσει να ανακουφίσει τον πόνο των ασθενών, των ορφανών και των δυστυχισμένων για να αποδείξει ότι η σύζυγος ενός μεγάλου άνδρα έχει υπερμεγέθη καρδιά. Σαν να επρόκειτο αυτό το όργανο που στις Πρώτες Κυρίες χτυπάει για τους φτωχούς να είναι ο καθρέφτης του εγκεφάλου των συζύγων τους, ώστε μαζί να σχηματίζουν ένα μοναδικό ον τέλειο, έξυπνο και ευαίσθητο. Ισως γι’ αυτό πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η αρμοδιότητα της Πρώτης Κυρίας είναι αρχαϊκή και σχεδόν παρακμιακή.
Επομένως, σκέφτονται, αν η Μπριζίτ ήταν φεμινίστρια και χειραφετημένη, δεν θα έπρεπε να ασχοληθεί με αυτόν τον θλιβερό ρόλο. Ωστόσο, αυτό το σκεπτικό θα ίσχυε αν η σύζυγος του νέου προέδρου ήταν νέα σε ηλικία. Αυτό όμως δεν ισχύει για την Μπριζίτ Μακρόν, της οποίας η επαγγελματική ζωή έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της. Και πράγματι, σε αντίθεση με τις Πρώτες Κυρίες οι οποίες προηγήθηκαν της Μπριζίτ Μακρόν, εκείνη δεν πρόκειται να σταματήσει να εργάζεται για να κάνει τη γλάστρα και να υφίσταται το κενό.
Η Μπριζίτ Μακρόν θα διασκεδάσει, θα γνωρίσει εμπειρίες και νέες συγκινήσεις. Για εκείνη θα είναι σαν να ταξιδεύει σε άγνωστα μέρη, γεμάτα με πρωτόγνωρα τοπία, γεμάτα εξωτικά θηρία και άγνωστα φυτά. Το να κάνει τη γλάστρα θα είναι μια πραγματική ευτυχία.
Αλλά ο ρόλος της, λένε, θα τα υπερβαίνει αυτά. Εκείνη θα φροντίζει τον σύζυγό της, θα του δίνει την ισορροπία που θα έλειπε τραγικά χωρίς την παρουσία της. Να ένας ακόμη ρόλος που θα ήταν απαξιωτικός αν ήταν νεαρή γυναίκα η οποία θα έπρεπε να χτίσει την καριέρα της και να επιβιώσει επαγγελματικά με τις δικές της δυνάμεις. Ενώ στη δική της κατάσταση, δεν της λείπει τίποτα, δεν αποχωρίζεται κάτι -εκείνη έχει ήδη κάνει ένα επάγγελμα που την πάθιαζε σε όλη της τη ζωή-, οπότε θα μπορεί να διασκεδάζει απασχολούμενη με αυτόν τον νεαρό άντρα, γεμάτο ενέργεια και φιλοδοξία. Και ενώ θα διασκεδάζει, θα προσφέρει και στον σύζυγό της κάτι που θα καθησυχάζει τους πάντες: ο λαός της Γαλλίας θα λέει ότι αν αυτός ο νεαρός άντρας, τον οποίο δεν γνωρίζει ακόμη, αποδεικνύει τόσο επιμονή με μια γυναίκα πολύ πιο μεγάλη από τον ίδιο, αυτό αποδεικνύει ότι μπορεί να είναι πιστός, μπορεί να είναι επίμονος και μπορεί να υπόσχεται. Ο λαός θα σκεφτεί ότι είναι ένας σοβαρός άνθρωπος και όχι ένας κυνικός, ένας άνθρωπος της περιπέτειας. Γιατί αν η Μπριζίτ Μακρόν ήταν μια νεαρή γυναίκα, στρεσαρισμένη από την επαγγελματική της ζωή, η σχέση τους δεν θα κρατούσε. Ακόμη και όταν δεν εργάζονται, οι γυναίκες νιώθουν ενοχές, σαν να ήταν υποχρεωμένες να έχουν επαγγελματική σταδιοδρομία. Αυτό προκαλεί όλο και περισσότερους καβγάδες με τους συντρόφους τους, επειδή μπορεί να ζηλεύουν την επιτυχία και την καριέρα τους. Εν ολίγοις, φαίνεται ότι το συγκεκριμένο προεδρικό ζευγάρι, αντίθετα με όλα τα προηγούμενα, μπορεί να είναι το μόνο που θα πετύχει μια αξιοθαύμαστη περφόρμανς. Ο νεαρός Μακρόν θα έχει μια σύζυγο η οποία δεν είναι ούτε μειωμένη, ούτε ενοχική, ούτε παρακατιανή, αλλά ολοκληρωμένη και ευτυχισμένη την ώρα που θα κάνει τη γλάστρα και θα αφιερωθεί ολοκληρωτικά στην ευτυχία του συζύγου της. Πρόκειται για έναν εξαίρετο συμβιβασμό ανάμεσα στην οικογενειακή γαλήνη άλλων εποχών και την την πιο ριζοσπαστική και μοντέρνα συντροφικότητα. Κι ακόμη παραπάνω. Η επιτυχία αυτού του ζευγαριού θα είναι τόσο εκτυφλωτική και τόσο ορατή που και άλλοι θα μπορούν να εμπνευστούν από αυτήν. Οι φιλόδοξοι νεαροί άνδρες, αντί να αναζητούν νεαρές γυναίκες στρεσαρισμένες με την επαγγελματική τους επιτυχία, επιθετικές, εγωίστριες, ακόμη και ζηλόφθονες, θα μπορούν να βρουν την ευτυχία στο πλευρό ώριμων γυναικών των οποίων η καριέρα ολοκληρώθηκε και θα βγουν σύντομα στη σύνταξη. Γυναίκες που σήμερα οι παρακατιανοί άνδρες της ίδιας γενιάς βρίσκουν πολύ ηλικιωμένες. Ανδρες στους οποίους η επαγγελματική φιλοδοξία είναι αρκετά ισχυρή ώστε να αναζητήσουν την ευτυχία στην αγκαλιά μιας γυναίκας που έχει βγει στη σύνταξη»
