Αναστολή της απόφασης της επιτροπής Ασύλου για τον δεύτερο Τούρκο αξιωματικό, θα ζητήσει το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής – Το σκεπτικό της απόφασης για τον Τούρκο στρατιωτικό που αφέθηκε ελεύθερος
Το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής πρόκειται να υποβάλει αίτηση ακύρωσης και αίτησης αναστολής της απόφασης της 10ης Ανεξάρτητης Επιτροπής Ασύλου, με την οποία δεύτερος Τούρκος αξιωματικός, από τους οκτώ που κατέφυγαν με ελικόπτερο στην Αλεξανδρούπολη τον Ιούλιο του 2016, έπειτα από το αποτυχημένο πραξικόπημα στην γείτονα χώρα πρόκειται να αφεθεί ελεύθερος, καθώς του χορηγήθηκε άσυλο.
Η απόφαση της 10ης Ανεξάρτητης Επιτροπής Ασύλου υπό την πρόεδρο Εφετών Διοικητικών Δικαστηρίων Χάϊδω Χαρμπίλα-Κώτσου και με εισηγήτρια την Πρωτοδίκη Διοικητικών Δικαστηρίων Αικατερίνη Ζακυνθινού, έχει ουσιαστικά την ίδια νομική βάση, σκεπτικό και επιχειρηματολογία με την αντίστοιχη απόφαση χορήγησης ασύλου στον πρώτο Τούρκο αξιωματικό (συγκυβερνήτη του ελικοπτέρου).
Σύμφωνα με πληροφορίες κρίθηκε ότι σύμφωνα με την Διεθνή Αμνηστία, τις διεθνείς συμβάσεις, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και άλλους διεθνείς οργανισμούς, η κατάσταση στην Άγκυρα είναι απαράδεκτη στο επίπεδο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του περασμένου Ιουλίου.
Σε άλλο σημείο αναφέρει η απόφαση της επίμαχης Επιτροπής ότι δεν αποδεικνύεται από κανένα στοιχείο ότι είχε συμμετοχή στο πραξικόπημα, αλλά αντίθετα η Τουρκία τον εκζητεί για πολιτικά εγκλήματα.
Παράλληλα, υπογραμμίζεται ότι για τους λόγους αυτούς δεν μπορεί να εκδοθεί στην γείτονα χώρα, πολύ περισσότερο μάλιστα καθώς δεν θα έχει μια δίκαιη δίκη.
Η Επιτροπή επικαλείται τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση «δια την προάσπισιν των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών», το άρθρο 3 της Διεθνούς Σύμβασης της Νέας Υόρκης της 10.12.1984, «κατά των βασανιστηρίων και άλλων τρόπων σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας», το Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, που υιοθετήθηκε από την Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στην Νέα Υόρκη στις 16 Δεκεμβρίου 1966, κ.λπ., όπως επικαλείται ακόμη τη νομολογία διεθνών δικαστηρίων, αλλά και Ελληνικών.
Ακόμη, η Επιτροπή επισημαίνει ότι συντρέχει εύλογος κίνδυνος, ο εν λόγω Τούρκος στρατιωτικός, σε περίπτωση επιστροφής του στην Τουρκία, να δικασθεί από δικαστήριο το οποίο δεν θα παρέχει τα αναγκαία εχέγγυα για ανεξάρτητη και αμερόληπτη δικαστική κρίση, δεδομένης της αθρόας αποπομπής μεγάλου αριθμού δικαστικών λειτουργών, καθώς και της ύπαρξης πλήθους ενδείξεων για ισχυρές πολιτικές πιέσεις και παρεμβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας στο έργο των δικαστών μετά την απόπειρα του πραξικοπήματος στην Τουρκία.
Σε κάθε δε περίπτωση, συνεχίζει η Επιτροπή, η πιθανότητα ακυρώσεως ή περιστολής του πλαισίου προστασίας των δικαιωμάτων του συγκεκριμένου Τούρκου στρατιωτικού, δεν επιτρέπει στη συγκεκριμένη περίπτωση την εφαρμογή διατάξεων είτε διεθνών συμβάσεων είτε του εσωτερικού δικαίου, που περιορίζουν το καθεστώς χορήγησης διεθνούς προστασίας ή αποκλείουν την εφαρμογή του, αφού αυτές, όπως προαναφέρθηκε, υποχωρούν έναντι των υπέρτερης σημασίας κανόνων του διεθνούς δικαίου, που προστατεύουν την αξία του ανθρώπου και τα εξ αυτής θεμελιώδη δικαιώματα αυτού.
