Τρικυμία στο κρανίο του Ερντογάν με τις διαρκείς επιθετικές δηλώσεις του για το Αιγαίο και την Κύπρο, μια στρατηγική για την οποία πρέπει να είναι προσεχτική η Κυβέρνηση Τσίπρα, αλλά και ο πολιτικός κόσμος της χώρας.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, παρουσία πολιτικών, διπλωματών και ακαδημαϊκών.
Μεταξύ άλλων, στην εκδήλωση παραβρέθηκαν, ο πρώην πρωθυπουργός Παναγιώτης Πικραμένος, ο Παρασκευάς Αυγερινός, ο Γιώργος Φλωρίδης, ο Παναγιώτης Ιωακειμίδης, ο Λεωνίδας Γρηγοράκος κ.ά..
Σχολιάζοντας την προκλητική ρητορική του Ταγίπ Έρντογαν, ο Ευάγγελος Βενιζέλος επεσήμανε ότι συνιστά προς το εσωτερικό της γείτονος χώρας μια νέα αφήγηση για την τουρκική ταυτότητα, όπως επίσης και μια νέα οπτική προς το εξωτερικό για τον ρόλο της Τουρκίας.
«Αυτό σημαίνει στην ουσία η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης» είπε ο κ. Βενιζέλος. «Πρωτίστως ενδιαφέρεται για το Χαλέπι και τη Μοσούλη και δευτερογενώς για το Αιγαίο».
Στο ίδιο πλαίσιο τόνισε ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι πολύ προσεκτική για να μην καταρρεύσει η συμφωνία Ευρώπης-Τουρκίας για το προσφυγικό, και υποστήριξε πως οι ΗΠΑ και η ΕΕ θα πρέπει να κατανοήσουν ότι το προσφυγικό ζήτημα δεν θα αντιμετωπισθεί αν δεν λυθεί το πρόβλημα των συρράξεων στη Συρία.
Για το Κυπριακό υπογράμμισε ότι θα πρέπει η εθνική γραμμή να αφορά στην υποστήριξη της συνέχειας της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην κατοχύρωση του ρόλου του Προέδρου της που είναι σημαντικός, και στην ζήτημα των εγγυήσεων της ανεξαρτησίας της.
Ο κ. Βενιζέλος ανέλυσε διεξοδικά τους άξονες και τις σταθερές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, όπως διαμόρφωσαν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου από την μεταπολίτευση και εντεύθεν, επισημαίνοντας ότι «όλες ταράσσονται και επανεξετάζονται λόγω της εκλογής στις ΗΠΑ του Ντόναλντ Τράμπ και του αμερικανοσκεπτικισμού που έχει αντανάκλαση στον ευρωσκεπτικισμό».
Έκανε εκτενή αναφορά στο σύστημα ασφάλειας στην Ευρώπη και το νέο ρόλο του ΝΑΤΟ, αναφέροντας ότι η Ευρώπη θα πρέπει να ζητάει με πραγματισμό την ενίσχυσή του, γιατί η αποδυνάμωσή του θα θέσει προς αναθεώρηση τα χαρακτηριστικά του δυτικού κόσμου και κατ’ επέκταση την ευρωπαϊκή ταυτότητα.
Ο δεύτερος ομιλητής της βραδιάς, ο καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο της Αθήνας, Ευάνθης Χατζηβασιλείου, επεσήμανε ότι τις τελευταίες δεκαετίες η ψαλίδα ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Τουρκία ανοίγει σ’ όλα τα επίπεδα και πως η Ελλάδα εξισορροπούσε τις προκλήσεις με την ενεργότερη συμμετοχή στους δυτικούς θεσμούς.
«Το ισχυρό μας όπλο είναι το συντομότερο να επιστρέψουμε στην ευρωπαϊκή ομαλότητα ξεπερνώντας τη κρίση» σημείωσε.
Ο τρίτος ομιλητής, ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Δημήτρης Καιρίδης περιέγραψε τις αλλαγές στο διεθνές περιβάλλον και τις αμφισβητήσεις της σημερνής τάξης πραγμάτων που φέρνει η εκλογή Τράμπ και το Βrexit.
Σημείωσε την ανάγκη να είναι η Ελλάδα στην πρωτοπορία της ευρωπαϊκής άμυνας, ενώ επεσήμανε τον κίνδυνο απομόνωσης στο Κυπριακό και απώλειας του μεταπολιτευτικού κεκτημένου.
Τρικυμία στο κρανίο του Ερντογάν
Πώς μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι επείγεσαι για λύση του Κυπριακού και ταυτόχρονα να υποσκάπτεις το κλίμα εμπιστοσύνης που είναι το προαπαιτούμενo για την υλοποίησή της;
Σε αυτήν τη φράση συμπυκνώνεται η ψύχραιμη απάντηση του Προέδρου της Κύπρου Νίκου Αναστασιάδη στις εμπρηστικές δηλώσεις Ερντογάν, που κατηγόρησε τη Λευκωσία ότι δεν μπορεί να μονοπωλεί τη διεθνή εκπροσώπηση της Μεγαλονήσου.
Το Κυπριακό δεν είναι το μόνο πεδίο όπου αντιφάσκει ο Ερντογάν, καθώς η επιθετικότητα χωρίς αντίκρισμα είναι η επικοινωνιακή μεταμφίεση της ανασφάλειας σε ισχύ που -για ευνόητους λόγους εσωτερικής κατανάλωσης- είναι σταθερά στη μετά το αποτυχόν πραξικόπημα περίοδο η συνταγή του.
Η πιο κραυγαλέα περίπτωση είναι η πρόσφατη απειλή του ότι θα πνίξει την Ευρώπη στις προσφυγικές ροές αν δεν ικανοποιηθούν οι όροι της συμφωνίας, ένα πυροτέχνημα που προσπαθεί να αναδείξει την εικόνα μιας Ευρωπαϊκής Ενωσης και κυρίως της Γερμανίας να εκλιπαρεί τον Ερντογάν να μην προχωρήσει και να είναι πρόθυμη να τον εξευμενίσει.
Την ίδια ώρα που ο Ερντογάν απειλεί και αυτοπαγιδεύεται στην κοινή του γνώμη, η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ -σύμφωνα με δημοσίευμα της Bild- δηλώνει ενώπιον της κοινοβουλευτικής ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών ότι «δεν τίθεται θέμα ανοίγματος νέων κεφαλαίων στη διαπραγμάτευση μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Τουρκίας». Με άλλα λόγια, πιστοποιεί τον ουσιαστικό τερματισμό τους.
Και πώς αντιδρά ο Ερντογάν; Δηλώνοντας -προφανώς ως… μεγαλόψυχος- ότι ο ίδιος «δεν έχει ακόμη ”κλείσει το βιβλίο” με την ΕΕ παρά την απαράδεκτη απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου για διακοπή των διαπραγματεύσεων»!
Ομως εκεί που ο Ερντογάν καταλαβαίνει ότι οι εξελίξεις θα διαμορφωθούν ερήμην του είναι η Μέση Ανατολή, η Συρία και το Ιράκ, με τη χειραφέτηση των Κούρδων -πρώτα εκτός και μετά εντός συνόρων της Τουρκίας- να έχει αποκτήσει μη αντιστρέψιμη δυναμική.
Ετσι, αφού προκάλεσε μια μη ανατάξιμη κατάρρευση της εμπιστοσύνης των ΗΠΑ -που επενδύουν στον κουρδικό παράγοντα-, τώρα θυμάται ότι στόχος του είναι η ανατροπή του Ασαντ, με το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας να ζητά εξηγήσεις.
Το τι συμβαίνει είναι ξεκάθαρο: Ο Ερντογάν, έπειτα από μια ολιγόμηνη παρένθεση που προσπάθησε να τα ξαναβρεί με το Ισραήλ, προσέγγισε τη Ρωσία για να πιέσει τις ΗΠΑ αλλά και να διασφαλίσει μια ειδική σχέση με την ΕΕ, παλινδρομεί για άλλη μια φορά στο άνοιγμα μετώπων σε κάθε κατεύθυνση.
Το αφήγημα
Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας είναι όμηρος της εσωτερικής ατζέντας Ερντογάν και του αφηγήματος… «οι εχθροί μας συνωμοτούν για να μας διαμελίσουν και μόνη μας ασπίδα για να μη μας επιβληθεί νέα Συνθήκη των Σεβρών είναι μια σουλτανική προεδρία». Σύμφωνα με την παραπάνω λογική, όποιος αμφισβητεί τον Ερντογάν είναι υποχείριο των εχθρών της πατρίδας…
Ετσι ο Ερντογάν προσέγγισε το ακροδεξιό ΜΗΡ με τις ψήφους του οποίου προχωρεί τη συνταγματική μεταρρύθμιση, έτσι κατηγορεί τους κεμαλικούς ότι χάρισαν στη Λωζάνη τη Μοσούλη και τη βορειοανατολική Συρία που τώρα αυτός διεκδικεί.
Ετσι αναδεικνύεται σε παράγοντά αστάθειας εντός και εκτός συνόρων, με τη σταθερότητα να συνδέεται πλέον με τον τερματισμό της μακράς παραμονής του στην εξουσία…
Επίδειξη υπερπατριωτισμού με τα πυρά στο σύμβολο ενότητας
Η κυπριακή σημαία συγκέντρωσε τα πυρά του Ερντογάν ως πρόκληση γιατί εμπεριέχει τον χάρτη της Μεγαλονήσου, διεκδικώντας την εκπροσώπηση και των Τουρκοκυπρίων, κάτι που -όπως πιστεύουν στην Αγκυρα- δεν δικαιούται. Αλήθεια ο πρόεδρος της Τουρκίας γνώριζε ή όχι ότι τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας τη σχεδίασε Τουρκοκύπριος ζωγράφος, η πρόταση του οποίου επελέγη από τον Πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και τον αντιπρόεδρο Κιουτσούκ λίγους μήνες πριν από την ανεξαρτησία της Μεγαλονήσου, τον Αύγουστο του 1960;
Σημαία με ουδέτερα σύμβολα, που απεικονίζουν την ειρήνη και τη συμφιλίωση, με τους δύο κλάδους ελαίας και τον χάρτη της Κύπρου με συνειδητή αποφυγή του κυανού και του ερυθρού χρώματος που είναι ταυτισμένα αντίστοιχα με τις σημαίες της Ελλάδας και της Τουρκίας.
