Καλό θα είναι να αποφεύγετε να σουφρώνετε περιφρονητικά τα χείλη την επόμενη φορά που θα καβγαδίσετε με τον/την σύντροφό σας. Αυτές οι εκφράσεις συσσωρευτικά δημιουργούν αισθήματα απέχθειας από το έτερο μέλος της σχέσης σας.
Ο Τζον Γκότμαν, ειδικός στη θεραπεία ζευγαριών, μετά από σαράντα χρόνια ερευνών, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η βασική αιτία διάλυσης ενός γάμου δεν είναι ούτε οι εξωσυζυγικές περιπέτειες ούτε η απώλεια του πάθους, όπως ίσως νομίζουμε, αλλά η περιφρόνηση.
Έως ένα βαθμό είναι φυσιολογικό να τσακωνόμαστε καμιά φορά με τον/την σύντροφό μας. Όταν όμως οι διαφωνίες μας είναι συχνές και νοιώθουμε να βγαίνουμε απ’ τα ρούχα μας, να βράζουμε από αγανάκτηση, το στομάχι μας να γίνεται κόμπος, τότε «δεν μπορούμε να επεξεργαστούμε νέα δεδομένα, χάνουμε την αίσθηση του χιούμορ και τη δημιουργικότητά μας» εξηγεί ο ψυχοθεραπευτής Μάικ Μακ Νάλτι, συνεργάτης του Γκότμαν στο ομώνυμο ινστιτούτο (Gottman Institute). Το αποτέλεσμα είναι οι καβγάδες να οδηγούν σε αδιέξοδο, τα προβλήματα στη σχέση μας να διαιωνίζονται, με αποτέλεσμα να παραδίδουμε τα όπλα και μακροπρόθεσμα να οδηγούμαστε στη συναισθηματική ψυχρότητα.
Ίσως δείχνουμε την περιφρόνηση μας χωρίς να το συνειδητοποιούμε, με εκφράσεις προσώπου ή με δηλώσεις που κρύβουν ένα αίσθημα ανωτερότητας απέναντί στον άλλο. «Για παράδειγμα, όταν οι σύντροφοι συζητούν πώς να διατηρήσουν το σπίτι τους καθαρό, μπορεί να πει ο ένας στον άλλο «στην οικογένειά μου μας ενδιέφερε περισσότερο η καθαριότητα…», αφήνοντας να εννοηθεί το: «…απ’ όσο στη δική σου οικογένεια». Έτσι υπονοούμε το εξής: «Η οικογένειά μου είναι ανώτερη από τη δική σου».
Αποφεύγουμε λοιπόν εκφράσεις προσώπου και φράσεις που δείχνουν περιφρόνηση. Αναπροσαρμόζουμε τις προσδοκίες που έχουμε από τον σύντροφό μας. Όπως υποστηρίζει ο ΜακΝάλτι, πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε με το έτερον ήμισυ δεν θα λυθούν ποτέ, επομένως θα χρειαστεί να κάνουμε και συμβιβασμούς για να διατηρήσουμε ακμαία τη σχέση μας. Όταν το έτερον ήμισυ μας λέει την άποψή του, προσπαθούμε να την ακούμε προσεκτικά πριν εκφράσουμε τη δική μας. «Αυτό βοηθάει τους συντρόφους να είναι πιο υπομονετικοί στο διάλογο» λέει ο ΜακΝάλτι. Αν νιώθουμε την ανάγκη να κάνουμε παράπονα, μιλάμε για τα δικά μας συναισθήματα σχετικά με την κατάσταση που μας απασχολεί και αφήνουμε την/τον άλλο να καταλάβει μόνος τι εννοούμε.
